Mijn Congo : een familiegeschiedenis
Bart Demyttenaere
Bart Demyttenaere (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2006 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 173 DEMY |
31/12/2006
Een op vier jongeren heeft wel eens zelfmoordgedachten en een op tien ondernam ooit een poging om zich van het leven te beroven," staat op de achterflap van Met de dood voor ogen, het nieuwe boek van Bart Demyttenaere. Toch rust er nog een groot taboe op zelfdoding. Demyttenare probeert dit te doorbreken. Nadat hij in 1994 zijn broer Luk aan zelfmoord verloor, heeft hij zich intens verdiept in het fenomeen. In 2000 werd zijn boek De last van het leven (Icarus) gepubliceerd. Uit dat boek, dat niet meer verkrijgbaar is, heeft hij overigens enkele passages gelicht voor dit tweede boek over zelfmoord. In Met de dood voor ogen richt Demyttenaere zijn aandacht op jongeren. Bij hen is zelfmoord de tweede meest voorkomende doodsoorzaak, na verkeersongevallen. Waarom gaat iemand die zijn hele leven nog voor zich heeft over tot zo'n drastisch besluit? In dit boek getuigen ouders, vrienden, leerkrachten en hulpverleners, maar ook jongeren zelf. Zo biedt het een inzicht in de wereld van jongeren voor wie het leven te zwaar weegt.
Eerst maken we kennis met Jan, een jongen van achttien. Zes jaar lang ging hij door een zware depressie. Hij voelde zich niet thuis tussen zijn klasgenoten en had een uitgesproken zwarte kijk op het leven. Zijn leerkrachten bestempelden hem als probleemgeval en waren blind voor zijn hulpkreten, terwijl zijn gedrag thuis knallende ruzies veroorzaakte. De ouders van Jan vertellen hoe schuldig en onzeker ze zich voelden. Vervolgens ontmoeten we Rudi, een praktijkleraar in een beroepsschool. Terwijl de meeste leerkrachten zich beperken tot het geven van hun leerstof, begeleidde hij zijn suïcidale leerling Wesley zo intensief dat zijn gezinsleven onder druk kwam te staan. In deze drie getuigenissen valt de onvrede over de aanpak van de school op. De nadruk ligt volgens de geïnterviewden te veel op kennisoverdracht en te weinig op de unieke persoonlijkheid van elke leerling. Lieve, adjunct-directeur op een ASO school, wil het anders doen. Ze volgt alle leerlingen persoonlijk op. Aanhoudend storend gedrag wijst volgens haar op onderliggende problemen die langdurige begeleiding vereisen.
In het tweede deel laat Demyttenaere nabestaanden van Michiel, die drie jaar geleden door zelfdoding om het leven kwam, aan het woord. Michiel was zeventien. Zijn vader had negen jaar daarvoor zelfmoord gepleegd. Zijn moeder Renild wist niet dat hij zich zo slecht voelde. Hij presteerde goed op school en had veel vrienden, maar kon de dood van zijn vader niet verwerken. Renild is vol lof over de opvang van de school: de leerkrachten improviseerden een rouwkapel, en gingen met de klas van Michiel op een driedaagse om het verdriet te verwerken. Riet, de beste vriendin van Michiel, had de zelfmoord ook niet zien aankomen. Wel had ze gemerkt dat hij in de maanden voor zijn dood steeds kritischer was. Ook Bart, de leraar Nederlands en Theater, had niets in de gaten. Na Michiels dood organiseerde hij samen met de andere leerkrachten en de directie spontane acties om de leerlingen op te vangen.
Uit het verhaal van Michiel blijkt dat een jongere met zelfmoordgedachten niet steeds duidelijke signalen uitzendt. Een directeur zegde een voordracht van Demyttenaere in zijn school af "om geen slapende honden wakker te maken". Maar elke school kan met zelfmoord te maken krijgen en moet een goede opvang kunnen bieden. [Chris Bulcaen]
Drs. J.H.A.M. Bekkers
Een indrukwekkend boek over jongeren die een zelfmoord(poging) doen. De auteur interviewde betrokkenen en mensen uit de omgeving, zoals ouders, leerkrachten, vrienden. Wat gaat er in hen om? Uitzichtloosheid, depressie, het niet aankunnen van het leven zoals zich dat voordoet. Schuldgevoelens en machteloosheid bij de omgeving. Een deel van het boek gaat over zelfmoordpreventie. Ook een selectie van wat nog erg actueel is uit het vorige boek 'De last van het leven'*. De schrijver wil het taboe dat toch rond dit onderwerp te veel bestaat, doorbreken. Jammer dat het niet meer in een groter geheel geplaatst wordt. Zelfmoord is vaak het einde van een langere periode van moeilijkheden en zich ongelukkig voelen. Dit had meer benadrukt mogen worden en zou meer aandacht moeten krijgen, zeker ook in het onderwijs. Het boek wil m.n. een concreet handvat zijn voor de onderwijssector. Geschreven door iemand die zelf zijn broer door zelfmoord verloor. Hij publiceerde al verschillende keren over dit onderwerp. Het boek is gemakkelijk te lezen. De genoemde hulpverleningsmogelijkheden zijn alleen voor Vlaanderen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.