Pieter Bruegel : de biografie
Leen Huet
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HUET |
31/12/2006
'Roman': zo staat het op het omslag van Almanak van Leen Huet. Toch gaat het hier allerminst om een roman in de klassieke zin van het woord. Huet kiest voor het beeld dat zij wil ophangen van de streek rond Merksplas, het gebied waar Nederland en Vlaanderen elkaar raken, voor een lappendeken van korte verhalen of impressies, "een draaimolen van verhalen" zoals Margriet die in de oude boerderij, die tot café werd omgevormd, hoort. Zeven maal zeven verhalen komen voor in Almanak, het heilige getal zeven waar Huet duidelijk iets mee heeft. Gaandeweg vind je je weg in de verhalen, die in hun onderlinge samenhang een stuk geschiedenis van een landschap, een streek en de mensen die erin woonden en wonen, oproepen. Centraal in de reeks staan onder de noemer 'Credo' zeven verhalen die de drang naar vrijheid moeten verbeelden die daar, in dat onherbergzame gebied van heide en ven, altijd is blijven leven. In 'De wandelaar', verhaal vier uit het 'Credo'-geheel (meteen ook het middelpunt van het hele boek), neemt een ik-verteller het woord. Mogen wij, zonder dat Huet hier ook maar iets concreets prijsgeeft, in deze verteller de auteur zien, wanneer juist hier te lezen staat: "Hoe moet ik het uitleggen: dat ik, wanneer ik door dit landschap wandel, voortdurend mensen zie, mensen die hier ergens waren en iets deden of iets zeiden en die nu allang zand van dit zand geworden zijn? Want zand zijt gij en tot zand zult gij wederkeren." Huets beeld van haar streek leest als een almanak met Brueghelprenten, als een volleerde plein-airist schildert zij portretten van mensen die er even geleefd hebben, even hun voetafdrukken hebben achtergelaten in het zand van een streek die de elektriciteit leerde kennen omdat de Duitse bezetter er de grens had afgesloten met prikkeldraad, een streek ook die later in handen kwam van de stadsmensen die de authenticiteit ervan naar de knoppen hebben geholpen. Al even boeiend en intrigerend is de manier waarop Huet vanuit een postmodern spel, waarin de lezer weer zijn weg moet gaan zoeken, bekende figuren laat passeren als Marx en koning Boudewijn. Ook met de tijdsaanduidingen gaat Huet op een originele manier om: nu eens letterlijk via data die worden aangegeven, dan weer via de beschrijving van de auto's die de weg naar dit afgelegen gebied hebben gevonden. En onder dit alles door zindert en leeft de eeuwige beurtgang van menselijke verlangens en betrachtingen: "Ze werd treurig van de aanblik van onbeantwoorde liefdes en vroeg zich soms af hoe de wereld eruit zou zien als mensen in staat zouden zijn om voldoende liefde, of zelfs maar vriendschap, voor elkaar op te brengen." [Jooris Van Hulle]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.