De zee zien
Koos Meinderts
Koos Meinderts (Auteur), Annette Fienieg (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, cop. 2005 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MEIN |
31/12/2005
In dit derde deel over Keizer stelt deze zich grote vragen en denkt na over de moeder die hij nooit heeft gekend. Hij ontmoet een zingende man die op het strand woont en vertelt dit niet aan zijn papa -- hoewel hij zelf niet goed weet waarom en het op zijn lippen ligt om dagelijks te vertellen over de wonderlijke ontmoetingen met de 'schelpenzanger', zoals hij de strandbewoner noemt.
De ontmoetingen met de schelpenzanger bepalen de sfeer van het boek. Keizer voelt zich aangetrokken tot deze geheimzinnige verhalenman, die zegt dat hij elke dag van het leven geniet -- maar blijkbaar toch ook moeilijke tijden doormaakt. Als de schelpenzanger door een aantal jongens wordt aangevallen, roept Keizer zijn vader te hulp. Deze aanval doet de schelpenzanger besluiten verder te trekken, maar gelukkig kan Keizer afscheid van hem nemen. "Zijn vrolijkheid was een deksel op zijn verdriet", vertelt zijn vader hem. Moeilijke woorden voor Keizer, maar hij blijft peinzen, tot hij er betekenis aan kan toekennen.
Meinderts schuwt droefheid niet: Keizer leert afscheid nemen van zijn overleden moeder, en de Schelpenzanger van zijn kind. Keizer groeit in dit boek. Op het einde kiest hij ervoor om de naam 'Keizer', de bijnaam die zijn vader hem gaf, weg te geven aan de wind en roept hij de wind en de zee toe: "Ik heet Arie!". Keizer heeft gewroet in het leven en is nu gegroeid, "Hij zingt zichzelf tot leven". De intimistische 'Keizer'-boeken van Koos Meinderts (dit is het derde deel over het jongetje) verdienen het om meer aandacht te krijgen. Tussen de overvloed aan schreeuwerige fantasieverhalen en halfdoordachtige luchtige verhaaltjes vallen ze op door hun ingetogen sfeer. Ik hoop dat veel jonge lezers met de dromigere, levendige en gevoelige Keizer mogen meegroeien. [Ilona Plichart]
Ton Jansen
Laatste, zelfstandig te lezen deel van de trilogie* rondom het gevoelige jongetje Keizer. Tijdens een van zijn strandwandelingen ontmoet hij een mysterieuze man die in een zelfgemaakt hutje op het strand woont. Keizer bedenkt de naam schelpenzanger voor de man die hij gaandeweg steeds beter leert kennen. Na een verhaal over een verbrande pop en door de aanwezigheid van Keizer blijkt dat de zonderverdrietman - zoals de schelpenzanger zichzelf noemt - wel degelijk verdriet kent. Langzamerhand komt Keizer steeds dichter bij het geheim dat de man met zich meedraagt. Tussendoor mijmert Keizer ook nog over het verlies van zijn moeder. Niet alledaags, poëtisch verteld verhaal, verwoord in prachtige stijl en taal. De lezer krijgt geen hapklare brokken voorgeschoteld. Op kinderniveau een fantasievol verhaal met aansprekende en geheimzinnige personages. Eenvoudige zwartwittekeningen (in grijstinten) ondersteunen het geheel. Verzorgde uitgave met een overzichtelijke lay-out. Schitterende literatuur voor taal- en sfeergevoelige lezers vanaf ca. 8 jaar. Een boek om meermalen (voor) te lezen.
An Lippens
ua/an/22 j
Op een dag hoort Keizer iemand zingen op het strand. Keizer houdt van gezang, want de wereld is ooit ontstaan als een lied, dat heeft zijn vader hem verteld. Keizer houdt ook veel van de zee, waarin zijn moeder lang geleden is verdwenen en nooit is teruggevonden. Het lied komt van een man, een vreemde man met een stok vol schelpen die in een strandhuis woont. Keizer doopt hem 'Schelpenzanger'. De schelpenzanger is altijd vrolijk en zingt voortdurend vrolijke liedjes. Hij is een ‘zonderverdrietman’. Keizer houdt het bestaan van de vreemde man voor zichzelf, tot er op een dag iets gebeurt. Het zeehuis wordt gesloopt door brute jongens, ze duwen Keizer en gooien een steen tegen het hoofd van de zonderlinge man. En op het einde van het boek vertelt Keizers vader zijn verhaal: het verhaal van de Schelpenzanger. 'Keizer en de schelpenzanger' is een heel poëtisch maar erg toegankelijk verhaal over verdriet en verlies. Keizers moeder is verdronken, haar lichaam is nooit teruggevonden, maar ze herleeft in Keizers gedachten als een zeemeermin die danst op de golven. Ook de Schelpenzanger draagt een groot verlies met zich mee, maar pas op het einde van het verhaal wordt dit min of meer duidelijk. Zijn vrolijke liedjes zijn een manier om met zijn verdriet om te gaan. Doordat Keizer hem allerlei mooie en droevige verhalen vertelt, toont de Schelpenzanger zijn ware emoties; al noemt hij zichzelf een ‘zonderverdrietman’(een woord dat ontleend is aan een gedicht van Herman De Coninck).Op een suggestieve en poëtische manier wordt duidelijk dat een vrolijk gezicht een groot verdriet kan verbergen. Het geheim van de Schelpenzanger wordt nooit helemaal onthuld, er blijft een waas van mysterie rond het verhaal hangen. Naast Keizer en de Schelpenzanger is ook Keizers vader een belangrijk personage. Hij vertelt vaak verhalen, over Keizers moeder, over zijn jeugd of over Orpheus en Euridice. Die verhalen over verdriet en verlies sluiten aan bij de thematiek van de hoofdvertelling en maken er een mooi afgerond geheel van. Een boek voor poëtische zieltjes, om samen met je kind over na te filosoferen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.