Klauwen af van mijn land ! : brandende vragen aan George van Arabië
Michael Moore
Michael Moore (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2005 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERENIGDE STATEN 399.39 MOOR |
31/12/2005
Oorlog moet alleen gevoerd worden als het absoluut noodzakelijk is! Het is niet eerlijk tegenover de mannen en vrouwen van de strijdkrachten als er in een onrechtmatige oorlog misbruik wordt gemaakt van hun plichtsbesef. De meeste militairen zullen vechten en sterven voor dit land en niet vragen waarom er oorlog wordt gevoerd... Terwijl de oorlog in Irak doorgaat zonder dat het einde in zicht is, heb ik slechts één verzoek aan de lezers, en dat is dat jullie je bezig gaan houden met het democratische proces, gaan begrijpen hoe ons land werkt, begrijpen wie ons land leidt en, het allerbelangrijkste, jullie mening geven, ook al is die tegengesteld aan die van de leiding van ons land. Dat is waar democratie over gaat." Dit citaat uit een brief van marine-onderkorporaal Abdul Henderson -- die op straffe van gevangenisstraf weigerde terug naar Irak te gaan -- geeft goed aan waar het schrijver, documentairemaker en Bush-criticaster van het eerste uur Michael Moore om te doen is: hij wil Bush zo snel mogelijk weg, zodat de waanzinnige oorlog in Irak zou stoppen en in de Verenigde Staten een socialer beleid zou worden gevoerd. Daartoe zet hij alle legitieme middelen in. Hij maakte twee schitterende documentaires: met 'Bowling for Columbine' won hij in 2003 een Oscar, met 'Fahrenheit 9/11' won hij in 2004 een Gouden Palm. Over die laatste documentaire, waarin soldaten getuigden over hun lijden in Irak, zei popster Madonna: "Ik heb geloof ik nog nooit zo hard gehuild tijdens een film. Ik raad iedereen met klem aan hem te gaan zien". Moore schreef ook twee superieure boeken, Stupid white men en Klauwen af van mijn land!, waarin hij op uiterst polemische, provocatieve en sarcastische wijze Bush op de korrel nam. In aanloop naar de Amerikaanse presidentverkiezingen van 2 november 2004 trok Moore nog eens alle registers open. Hij publiceerde een wat overbodig Officiële Fahrenheit 9/11 boek, maar vooral een aangrijpend brievenboek met getuigenissen van Amerikaanse soldaten in Irak en hun familieleden "in de hoop dat ze die idioot niet herkiezen". Die wens van Moore werd niet vervuld, maar desondanks houdt het boek -- dat pas dit voorjaar in het Nederlands verscheen -- zich staande. De oorlog in Irak woedt nog volop, zodat de brieven hun actualiteit behouden.
Moore laat deze keer de feiten voor zichzelf spreken. Sinds zijn fameuze 'Shame on you, Mr. Bush'-speech bij de uitreiking van de Oscars in 2003, wordt hij overspoeld met "duizenden brieven en e-mails" van soldaten in Irak en -- in mindere mate -- Afghanistan. Moore stelt tot zijn verbazing vast dat haast al die getuigenissen zeer kritisch zijn voor de oorlogsmissies: "En wat hun opmerkingen zo uniek en indringend maakt is het feit dat het niet de gebruikelijke kreten zijn uit het linkse kamp of de holle frasen van de anti-oorlogsbeweging -- zij zijn de oorlogsbeweging". Daartegenover staat het monolithische beeld dat in de Amerikaanse pers wordt gecreëerd over de heldhaftige patriottische soldaten die hun job in Irak kritiekloos uitoefenen. Moore vindt het ronduit schandalig dat "onze vrije pers eerst weigert haar werk te doen -- namelijk moeilijke vragen stellen en bewijzen willen zien voor we ons door een president een oorlog in laten voeren -- en vervolgens een beeld van het moreel van de troepen in Irak schildert dat nergens op slaat". Met dit getuigenissenboek is hij er weliswaar niet in geslaagd Bush als president te verwijderen, maar feit is wel dat in de Verenigde Staten de anti-oorlogsstemming groeit, mede ook door de acties voor het Witte Huis van de moeders van gesneuvelde soldaten.
Moore selecteert ongeveer honderd getuigenissen, die hij rangschikt in vier categorieën: van soldaten in Irak, van soldaten overal ter wereld (vooral Afghanistan), van oorlogsveteranen en van de familie en vrienden op het thuisfront. Vooral die laatste brieven zijn schrijnend wegens de hopeloze onzekerheid en angst die eruit spreekt. De brieven van de soldaten aan het front vallen op door hun grote luciditeit. Er wordt niet alleen geschreven over de eigen particuliere situatie (eenzaamheid, verveling, angst, heimwee, verdriet), maar ook over algemenere thema's zoals de dubieuze rol van particuliere bedrijven bij de Irakese wederopbouw, het gebrek aan kwaliteit van het oorlogsmateriaal, de oorlogsstrategie waarbij sommige troepen zich kapot vervelen en andere hun gebied niet onder controle krijgen, de opportuniteit van het voeren van een democratiseringsoorlog, de sociale wantoestanden in de Verenigde Staten waardoor het leger haast uitsluitend uit arme bevolkingsgroepen en mensen uit de arbeidsklasse bestaat etc.
Brieven van het front is een schitterende brievenbundel die de abstracte oorlog tastbaar maakt, waarbij we natuurlijk niet uit het oog mogen verliezen dat het feit dat al die getuigenissen vlot bij Moore geraken (per mail of brief vanuit oorlogsgebied) en ook probleemloos kunnen worden gepubliceerd, bewijzen dat de Verenigde Staten een democratisch land zijn. Dit kritische boek waarin soldaten hun eigen president aanvallen, zou niet kunnen worden gepubliceerd in het Irak van Saddam Hoessein, het Afghanistan van de Taliban of het Servië van Milosevic. [Gunter Bousset]
Redactie
Bundeling van brieven die de Amerikaanse filmmaker/publicist Michael Moore ontving. Moore liet zich in zijn eerder werk zeer kritisch uit over de Amerikaanse samenleving en het beleid van president Bush (onder andere in 'Stupid white men' en 'Fahrenheit 9/11'). De brieven die in dit boek zijn opgenomen, zijn afkomstig van Amerikaanse militairen in Irak, Amerikaanse militairen in andere delen van de wereld, van veteranen en van het thuisfront. Veel schrijvers bedanken Moore voor zijn film 'Fahrenheit 9/11'. Anderen vertellen over hun keuze om in het leger te gaan en hun spijt veelal daarom, schrijven over hun woede en frustraties over de oorlog in Irak, hun afkeer van de politiek en het beleid van Bush, en over het verdriet om gedode vrienden en familieleden. Met een voorwoord van Michael Moore. Tot slot een lijst van organisaties die steun verlenen aan militairen en hun familieleden, organisaties die aan door de oorlog getroffen Irakezen hulp bieden en een aantal mogelijkheden die de (Amerikaanse) lezer heeft om de oorlog in Irak te beëindigen. Het bijzondere van dit anti-oorlogboek is dat een verhaal is van binnenuit: van militairen en hun familieleden. Jammer dat er alleen reacties zijn opgenomen van mensen die het met Moore eens zijn. www.michaelmoore.com
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.