De duivel in het laatje
Paolo Maurensig
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAUR |
31/12/2005
De Italiaanse schrijver Paolo Maurensig lijkt een patent te hebben op intrigerende openingspassages. Zijn jongste roman De scharlaken man, begint in een restaurantje in Buenos Aires, waar de ikverteller toevallig aan de praat raakt met ene José Maria Kokubu. Ze blijken veel gemeen te hebben en als ze na heel wat drank en sigaren afscheid willen nemen, overhandigt Kokubu hem een grote envelop, met het verzoek ermee te doen wat hem het beste lijkt. In de envelop zitten vijf cassettebandjes met gesprekken van een man met zijn psychiater. De transcriptie ervan neemt de rest van het boek in beslag.
De patiënt -- een man met een omzwachteld hoofd die bij een zware brand zijn gezicht en zijn geheugen is kwijtgeraakt -- praat over zijn huidtransplantaties en over het ziekenhuis waar hij verblijft. Op een dag ontmoet hij dokter Egon Forti. Die vertelt hem een bizar verhaal over een autistische jongen die in zijn praktijk belandt en een buitengewoon schilderij maakt. Maar voor hij hem grondig kan onderzoeken, wordt de jongen ontvoerd. En tot overmaat van ramp verdwijnt ook het schilderij spoorloos. Als hij een tijd later hetzelfde doek op een tentoonstelling terugziet, gaat Forti op onderzoek uit en beginnen de puzzelstukken een voor een op hun plaats te vallen. Waarna het hele verhaal in een apotheose nogmaals op zijn kop wordt gezet.
Maurensig staat bekend om zijn intellectuele thrillers met ingenieuze plots, geschreven in een heldere stijl en met veel gevoel voor spanning en mysterie. Met vijf romans is hij een van de meest vertaalde hedendaagse Italiaanse fictieschrijvers. Maar na de internationale bestseller De Lüneburger variant, waarin het schaken centraal staat, en Kreeftengang, dat rond muziek draait, lijkt er toch wat sleet op de formule te komen. Maurensig hangt zijn verhaal op aan vijf kapstokken tegelijk, maakt de constructie nodeloos ingewikkeld (of wil hij ons laten delen in de desoriëntatie van het hoofdpersonage?) en laat zich verleiden tot pseudo-diepzinnige mijmeringen over de definitie van het geheugen, het eeuwige leven en de relativiteit van de waarheid. Bovendien zijn een paar van zijn personages schaamteloos uit films wegplukt. Zo herken je moeiteloos de 'mystery man' uit 'Lost Highway' van David Lynch, en lijkt de hele roman een cocktail van 'The man without a face' en 'The usual suspects'. Onderhoudend, maar lang niet zijn beste werk. [Tom De Keyzer]
Dr. M.C.A. v.d. Heijden
De Italiaanse schrijver (1943) kennen we van 4 eerder vertaalde romans: De Lüneburger Variant (1995), Kreeftengang (1997), Gekrenkte Venus (2001) en Licht en Tegenlicht (2003). Zoals deze romans heeft ook De Scharlaken Man een buitengewoon knappe en ingenieuze - misschien iets te gekunstelde - opzet. Ook munt dit boek weer uit in spitse formuleringen, doordenkers. De sfeer is vervreemdend: het verhaal speelt in ruimtes, bijvoorbeeld een kliniek annex hotel, afgezonderd van de gewone samenleving. In die kliniek ondergaat de Scharlaken Man een psychiatrische en plastisch-chirurgische behandeling na een brand ternauwernood overleefd te hebben. De historie vernemen we door middel van afgespeelde cassettes, een moderne variant van het 'gevonden manuscript' in de negentiende eeuw. Het is de Scharlaken Man zelf die vertelt. Geleidelijk merken we dat er met hem iets bijzonders aan de hand is, maar wát, dat wordt pas op het eind enigszins duidelijk. De vertaling is in goed, vlot leesbaar Nederlands. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.