Zeik
Herman Brusselmans
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Prometheus, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BRUS |
31/12/2005
Waarom blijf jij aan die pilaar hangen? Waarom kom je niet naar beneden, naar mij toe, om je arm om mijn schouder te leggen, en mij te troosten? Ziet niemand dan, zelfs jij niet, dat ik troost nodig heb? Troost en liefde en medelijden en genegenheid en een glimlach en een arm om mijn schouder... Ziet niemand dat ik bang ben?" Deze aan de maagd Maria gerichte woordenstroom geeft goed het centrale thema (angst) én het karakter van hoofdpersonage Eduard Kronenburg van Brusselmans' Heden ben ik nuchter weer. Kronenburg is een angsthaas; hij is geobsedeerd door jonge vrouwen, maar net in die relaties breekt het koude zweet hem meermaals uit. In zijn dagdromen ziet hij zichzelf dan weer als een soort superheld die folterkamers binnentreedt, de beulen koud maakt en hun slachtoffers (vaak een van de droommeisjes op wie hij verliefd is) bevrijdt.
Meer moet er niet gezocht worden in deze herdruk van een oud werk van Brusselmans. Een echte plot is er niet; de locaties (een dorpsfeest in Iddergem, Eduards kantoor in Brussel, een concert van de Simple Minds in Deinze...) zijn weinig verheffend. De personages zijn typetjes, en enig sarcasme is hier nooit ver weg. Dolf en Kamiel bv., twee collega's en 'vrienden' van Kronenburg, hebben trekken van de marginale voetbalfan. Ook Herman Brusselmans zelf wordt een aantal keren opgevoerd; op het einde van de roman gaat hij zelfs een dialoog aan met zijn geesteskind en bespreekt diens gedrag.
Brusselmans wil duidelijk geen literatuur met een grote L brengen, en daarin is hij goed geslaagd. Hij verkiest (een bepaald soort) humor. Gortdroge moppen en platte uitspraken worden telkens weer herhaald, waardoor ze uiteindelijk toch grappig overkomen. Soms is er een opeenvolging van burleske taferelen, zoals op het dorpsfeest in Iddergem.
In de absurde dialogen van Heden ben ik nuchter zullen sommigen misschien een verband met Reves De avonden willen zien; in de al vermelde fantasieën lijken films à la Quentin Tarantino om het hoekje te komen loeren. En het is met Heden ben ik nuchter zoals met 'Pulp Fiction': ofwel vind je het fantastisch, ofwel kots je het uit. [Johan Waumans]
Redactie
In deze roman, waarin de auteur ook zichzelf laat optreden, is de hoofdpersoon op zoek naar het geluk. Overdag is hij ambtenaar in een Kafkaiaanse setting op een Belgisch ministerie. Zijn vrije tijd, maar ook het grootste deel van de arbeidstijd, wordt doorgebracht met het zoeken naar een zinvolle relatie. Alcohol speelt hierin een grote rol, naast, onder andere, pop-muziek. Droomwereld, fantasie en werkelijkheid spelen in de bizarre wereld van de protagonist door elkaar. Een wat moeilijkere roman van de Vlaamse schrijver (1957), die soms verrast door vondsten, soms tegen het banale aan ligt, maar in totaal toch geslaagd genoemd mag worden. Heruitgave als deel 4 van het Nieuw Verzameld Werk. Vrij kleine maar ruime druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.