Familieperikelen
Lucía Etxebarria
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Arena, cop. 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 2431 |
31/12/2005
Een doodgewone liefdesgeschiedenis bevat vijftien korte stukken over -- hoe kan het ook anders bij Extebarria -- vijftien vrouwen. De schrijfster trekt naar verschillende uithoeken in de samenleving en laat van daaruit de personages hun eigen geschiedenis vertellen. Ze stapt abrupt het leven van haar heldinnen binnen en verlaat het erna weer even snel, meestal zonder de deur dicht te trekken. Telkens krijgt de lezer één scène uit een bestaan, een momentopname, maar deze is steeds significant voor het leven van een bepaald personage. Op het korte stukje tijd dat haar gegund is, weet Extebarria -- in tegenstelling tot wat haar niet altijd even goed in haar romans lukt -- elk karakter volledig te voorzien van geschiedenis en diepgang. We volgen Natalia tijdens een gesprek met haar man, waarin ze hem duidelijk maakt waarom ze bij hem weg wil. Een ander verhaal gaat over een vrouw wier dochter misbruikt werd door haar man. Weer een ander vertelt over een futuristisch leven van een meisje op de maan. De schrijfstijl verandert bij elk verhaal en past zich aan aan de gedachtegang van de vrouw in kwestie.
De verhalen zijn divers, maar hebben één ding gemeen; steeds draait alles om liefde: de liefde voor een man, een geloof, een vaderland, of ook wel het gebrek aan liefde. Extebarria's vrouwen zijn er van dertien in een dozijn. Ze zouden onze buurvrouw, collega of taxichauffeur kunnen zijn. Maar het is net die ene liefdesgeschiedenis of gebeurtenis die hen tot die persoon maakte. Die ene liefdesgeschiedenis of gebeurtenis die wij allemaal wel hebben gekend. Bovendien gooit de auteur met dit werk een aantal gevoelige maatschappelijke thema's zoals vrouwenmishandeling en verkrachting op tafel en dit doet ze op een serene manier die de beschrijving van het gebeuren ten goede komt. Daar waar haar feministische schrijven in andere romans vaak tot stereotypen leidt, maakt het deze keer de verhalen juist sterker en geeft het de personages meer diepgang.
Bovendien tonen de verhalen, al zijn ze realistisch, geen vorm van determinisme. Onvermogen en troosteloosheid maken plaats voor een verlangen om iets te veranderen. Alles is relatief, en niets is belangrijk zolang we er zelf geen belang aan willen hechten. De vrouwen, ook al hebben ze het niet gemakkelijk, tonen steeds stuk voor stuk de wil om iets aan hun situatie te veranderen.
Met Een doodgewone liefdesgeschiedenis laat Extebarria zich van een andere kant zien; haar beste kant. Excentrieke zijfiguren zoals die te pas en te onpas opduiken in haar romans, werden deze keer gelaten voor wat ze zijn. De mannelijke personages zijn nog steeds randfiguren, maar zijn dan ook echt voor deze rol gecast. In dit werk geeft Extebarria vrouwen een stem die zelf nooit de kans zouden grijpen om het woord te nemen. [Anke Van Lancker]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.