Adela & Helena : de odyssee van twee vrouwen door een continent in oorlog
Betty Mellaerts
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh en Van Ditmar, 2005 |
VOLW. : NON FICTIE : 903.1 MELL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nijgh en Van Ditmar, 2005 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 903.1 MELL |
31/12/2005
Dit is het derde interviewboek van Betty Mellaerts, waarin zij haar interviews die in 'De Morgen' (in de periode 2002-2004) verschenen, bundelt. Eerder verschenen Vurige tongen en Vaders zijn zonen. In dit boek biedt ze als het ware een groepsportret van sterke karakters, mensen die hun eigen weg gingen, wars van de moraal en de tijd, en toch hun doel bereikten. Er zijn gesprekken opgenomen met o.m. Jan Decleir, Goran Bregovic, Paul Janssen, Rik Poot, Kris Wauters, Johan Museeuw, Johan Verminnen, Godfried Danneels, Jan Mulder en één vrouw, de kunstenares Marie-Jo Lafontaine. Letterlijk werd ook telkens een prachtig zwart-witportret van deze mensen opgenomen, meestal door Stephan Vanfleteren.
Na een korte inleiding en sfeerschets volgt telkens het uitgeschreven interview, meestal in indirecte rede, maar soms is er plaats voor langere geciteerde fragmenten. Blijkbaar vond Mellaerts hierin een goede vormelijke formule, want de interviews lezen vlot weg en vormen meestal een harmonieus geheel. Je merkt wel dat ze voor elk interview dezelfde procédés hanteert en dat steeds dezelfde vragen worden gesteld over jeugd, opgroeien, de rol van de ouders, moeilijke momenten, geluk. Gelukkig geven de sterke persoonlijkheden als Jan Decleir daar eigenzinnige antwoorden op, waardoor haar boek genoeg originaliteit behoudt. Ik vond trouwens het interview met Decleir het ontroerendst en oprechtst. Hij vertelt over zijn verongelukte broer, de houding van zijn moeder, de capsones die hij zichzelf aanmat tijdens de opvoeringen van Lanoyes 'Koningsdrama's'. Zelden las ik zo'n eerlijk portret.
Meerdere portretten vallen wel op door de veelheid aan details die Mellaerts weet te ontfutselen. Paul Janssen, arts en ontdekker van talrijke geneesmiddelen, vertelt over de evolutie van zijn bedrijf en geeft een uniek beeld van de razendsnelle ontwikkeling van de farmaceutica. Edwin Van Fraechem durft boute uitspraken te doen over de persoonlijkheid van misdadigers en houdt een pleidooi voor de menselijke kant van de rechtspraak. Jan Mulder, ex-voetballer en columnist, geeft toe wel eens egoïstisch te zijn geweest, omdat hij steeds de beste wilde zijn, maar vertelt op een leuke manier over zijn jeugd en gevaarlijk meeslepende levensstijl. Ook erg aangrijpend zijn de gesprekken met pop-gitarist Goran Bregovic uit ex-Joegoslavië, jazz-gitarist Philip Catherine en Paul Van Nevel, artistiek leider van het Huelgas-ensemble. Zij munten allen uit in hun genre en vertellen daar op zo'n bescheiden manier over. Gelukkig voor de muziekgeschiedenis zijn ze elk hun eigen weg gegaan, want hun carrières hingen soms aan een zijden draadje. En dat is een constant motief dat in heel veel mensenlevens opduikt.
Mellaerts vertelt dat Johan Museeuw haar aanvankelijk een diepvriesgevoel gaf, maar gelukkig snel ontdooide en ontroerende details prijsgaf. De delicate vragen, zoals over Museeuws dopingaffaire, lijkt Mellaerts vaak op te sparen voor het einde, waarna ze voorzichtig over het wak schaatst. Ik vind dat ze wel eens wat kritischer en scherper uit de hoek mag komen. Natuurlijk is het een verdienste de mensen hun verhaal te laten doen, maar het behoort ook tot de kunst van het vak de mensen dingen te laten zeggen, die ze eigenlijk niet wilden vertellen. Het is aan weinigen gegeven om dit subtiele evenwicht te vinden en daar nog eens de nodige humor, kwinkslag of naturel aan mee te geven. [Hilde Lauwers]
Hans Renders
Belly Mellaerts (1955) was jarenlang een bekende Belgische radiojournaliste. Tegenwoordig specialiseert zij zich als interviewer voor de Vlaamse krant De Morgen. En dat slaat ook in Nederland aan, want in korte tijd publiceert zij alweer haar derde bundeling van deze human interestvraaggesprekken. Jan Decleir, Kris Wauters, kardinaal Danneels, Johan Verminnen, Jan Mulder en Josse de Pauw en nog negen voor Nederlanders minder bekende personen worden door Mellaerts aan een psychologisch interview onderworpen. Jan Mulder noemt zich een zondagskind, maar onthult dat ook voor hem het ouderworden niet gemakkelijk is. Jan Decleir onthult dat zijn keuze het theater in te gaan niet een poging was de kunst of de wereld te verbeteren, maar om 'onder de arm van mijn broer Dik mee te lopen'. Kardinaal Danneels wist dat het geloof in God iets bijzonders was nadat hij als misdienaar merkte dat er bij een ochtendmis om vijf uur niemand was, behalve de pastoor, de koster en het misdienaartje Danneels. De dienst ging gewoon door en dat maakte indruk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.