Zullen we samen schuilen? : een kleine jongen in Oradour
Patricia De Landtsheer
Patricia De Landtsheer (Auteur), Melissa Leboeuf (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Vries-Brouwers, 2004 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LAND |
31/12/2005
Eilin is geen gewoon meisje, ze behoort tot het Volk van de Wolken. (Om dit uit te leggen heeft de auteur al drie pagina's nodig). Ze is ook de bewaker van de poort van het Wonder, waarachter alle dromen en wensen leven, een wereld waar je alleen in poëzie iets over kunt zeggen. Op een dag slaat de poort dicht, dat komt doordat de mensen geen tijd meer hebben voor wensen en dromen, "alleen maar voor werken, geld verdienen en de beste zijn". Van Moeder Maan krijgt Eilin de opdracht ervoor te zorgen dat de poort weer opengaat. Daartoe onderneemt ze een gevaarlijke tocht. Ze hoopt hulp te vinden in het Woud van de Zeven Nachten, maar ook daar lijken de bewoners alleen met zichzelf bezig te zijn. Gelukkig ontmoet ze Ruben, de takkenjongen, die haar besluit te helpen.
Dit sprookjesachtige verhaal steekt (prop)vol symboliek en goede bedoelingen. De mythische figuren en ruimtes staan allemaal in dienst van de moraal. Zo heeft de nimf Leila als taak de liefde te brengen en de elf Wily in de Zomergrot brengt de boodschap dat de mensen weer in harmonie met de natuur moeten leven.
Het grote probleem met dit verhaal is dat de auteur alles uiterst expliciet stelt. Elk gevoelen en elke gedachte smeert ze uit, waardoor die meestal erg stereotiep overkomen. Soms stroomt het sentiment van de bladzijden: "Daarop begint Baroen hartverscheurend te huilen. Eilin slaat een arm om hem heen. Arme Baroen, hij is zo'n lieve jongen, en toch moest hij zoveel verdriet meemaken. Ze begint zelf ook te huilen. Regendruppels van verdriet rollen over haar wangen en plenzen op het mos. Ook Ruben wordt er droevig van. Er druppelt hars over zijn houten wangen." Ook de moraal laat niets aan duidelijkheid te wensen over: "Je hebt me verkeerd begrepen, Eilin. Ik wil helemaal niet dat de mensen sterven. Ze moeten alleen weer leren naar hun hart te luisteren en naar de natuur. Ze moeten inzien dat ze enkel kunnen overleven door de magie die veroorzaakt wordt door het maken van gedichten. Ze moeten poëzie weer een plaats geven in hun leven. Verzen opdragen aan Moeder Maan en aan de oerkrachten rondom ons." Ten slotte klinken de schaarse dialogen stroef en wordt de lezer voortdurend bij het handje genomen door de auctoriale verteller.
Ongetwijfeld goed bedoeld allemaal, maar jammer genoeg erg clichématig neergeschreven. [Jan Van Coillie]
Ria de Schepper
Het wolkenkind Eilin moet de poort van de Wereld van het Wonder bewaken. Die wereld wordt gevoed door poëzie en door de dromen en wensen van mensen. De mensen op aarde zijn evenwel egoïstisch en steeds meer gericht op materiële dingen. Als de poort dichtklapt, stuurt Moeder Maan Eilin naar het Woud van de Zeven Nachten om daar een oplossing te zoeken. Eilin ontmoet er vreemde wezens en belandt ten slotte op aarde als mens, iets wat ze altijd al wenste. Zweverige gedachten en goede bedoelingen vinden we hier te over, maar een degelijke structuur met interessante personages ontbreekt. De beweegredenen en gevoelens van de personages worden uitvoerig beschreven en de toon is soms belerend. De illustraties zijn zoetelijk. Een boek over een imaginaire wereld voor 10- à 12-jarigen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.