De rommelzolder van Wal
Brigitte Minne
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Eenhoorn, 2004 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Grootouders |
31/12/2005
In dit prentenboek vallen de illustraties veel meer op dan de tekst. Typisch voor Tom Schoonooghe zijn de sprietige, slungelachtige figuren waarvan het gezicht lijkt te balanceren op de romp. De invloed van kindertekeningen is duidelijk, ook in de felgekleurde vlakken. Het verhaal is mager. Robin gaat op bezoek bij zijn opa, die in een bejaardentehuis verblijft en een beetje dement begint te worden (het woord zelf valt niet). Ze spelen met elkaar en opa vertelt. Hij fleurt helemaal op als Mariet erbij komt, hij danst zelfs met haar en vertelt hoe hij vroeger als sterkste jongen van het dorp een boom kon verslepen. Na dit straffe verhaal stapt Robin maar eens op. Wel bijzonder is hoe Brigitte Minne met weinig woorden de verbondenheid tussen grootvader en kleinkind oproept, meer door wat ze samen doen dan door wat ze zeggen. De illustraties vullen geregeld de tekst aan. Zo tekent Schoonooghe opa, die vroeger machinist was, bij het begin op een stoelentrein. Je ziet hem ook in een rolstoel nog voor dat in de tekst verteld wordt. Door de mild humoristische typering zien de bejaarden er 'jeugdig oud' uit. [Jan Van Coillie]
Stefan Rovers
Robin brengt zijn overgrootvader elke dag een bezoek in het bejaardentehuis om de hoek. Daar doet Bompa soms ondeugende dingen, zoals het loslaten van zijn kanaries in zijn kamer. Vaak speelt Robin treintje met Bompa die vroeger machinist is geweest. Dan racen ze in Bompa’s rolstoel door de gang. Bompa vertelt vaak spannende verhalen waar Robin erg van geniet. Maar steeds vaker laat Bompa’s geheugen het afweten, noemt hij Robin Karel, en is hij verward (“het is als een lamp die eventjes uitgaat”). Gelukkig duurt dit nooit lang. Een warm verhaal waarin de vriendschap tussen de jonge Robin en zijn dementerende overgrootvader op treffende wijze wordt beschreven. Het verhaal laat zich door de fraaie dialogen en soepellopende zinnen goed voorlezen aan jonge kinderen. Het is voorzien van twaalf paginagrote illustraties en een aantal kleinere op de tekstpagina's. De kleurrijke illustraties ogen vrolijk en passen bij de sfeer van het verhaal. Op de omslag zijn Robin en zijn opa, zittend in een rolstoel, te zien. Vanaf ca. 5 jaar.
An Lippens
ua/an/22 j
Elke dag gaat Robin op bezoek bij Bompa. Bompa is heel oud. Hij woont in een bejaardentehuis op de hoek van Robins straat.” Hoewel Bompa altijd dezelfde grapjes uithaalt en steeds dezelfde verhalen over vroeger vertelt, blijft Robin het leuk vinden. En dat Bompa Robin steeds ‘Karel’ noemt, vindt hij niet erg. Robin houdt veel van Bompa! In ‘Bompa’ wordt getracht dementie bespreekbaar te maken voor jonge kinderen. Het is een prentenboek met telkens een volledig geïllustreerde pagina en op de andere pagina tekst van een vijftal regels. De tekst is eenvoudig en aangepast aan de doelgroep. Dat Robins grootvader dement is, wordt subtiel gesuggereerd; zijn lichtje gaat af en toe uit. Vooral kinderen die in hun directe omgeving een oudere persoon hebben die in een tehuis woont en wat verward is, zullen zich kunnen identificeren. De personages zijn vlak en uitdrukkingsloos getekend maar de illustraties bevatten leuke vondsten en humoristische details. Het kleurgebruik is fris en helder, en creëert een heel andere sfeer dan het muffe en donkere, wat we gewoonlijk associëren met dementie en bejaardentehuizen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.