Vrouw, ziedaar uw zoon
Mim El Messaoudi
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Facet, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 404 |
31/12/2005
[...] de kracht van vrouwen zit in woorden", met deze wijsheid sluit deze bundel vol samen geveegde levenswijsheid. De auteur slaagt er helaas niet in om een consistent verhaal op te bouwen. Het boek is een ode aan Mim El Messaoudi's dochter Yasmina, maar reikt niet verder dan een moeizaam aan elkaar geschreven verhalenbundel. De auteur eert de kracht van het volksverhaal en geeft aan dat de kracht van vrouwen in hun woorden, in het doorgeven van hun volkse verhalen vol levenswijsheden ligt. Zij wilde meer doen dan zomaar een (volks)verhalenbundel samenstellen. Daarom verzon El Messaoudi de blinde zieneres Nadhira. Nadhira is sinds haar eerste menstruatie blind. Sindsdien kan ze de toekomst lezen in handen, ze kan mensen genezen met kruiden en ze staat in contact met de "djinns" (een soort goede of slechte geesten). Daarom wordt ze "de heks van het Rifgebergte'" genoemd. Het magere kader van het boek bestaat uit het raamverhaal over Nadhira's verlangen om een dochtertje te kunnen baren dat zo mooi, puur en gelukkig is als het meisje Yasmina dat ooit haar woonhut binnentrippelde. Dit is een utopie aangezien de heks gedoemd is om kinderloos te blijven. Haar verlangen naar Yasmina doorspekt haar denken tijdens het ontvangen van gasten en het luisteren naar hun verzoeken. Als medicijn en oplossing voor alle vragen die de dorpelingen haar stellen, vertelt Nadhira telkens een verhaal. "omdat verhalen mijn medicijnen zijn."
Deze verhalen zijn veel vlotter geschreven dan het wat onbeholpen raamverhaal, het traditionele Marokkaanse leven en denken in het Riftgebergte komt in de verhalen op een poëtische, ontroerende en heldere manier naar voren. Een verhaal als medicijn aanbieden, is mooi en origineel maar de auteur slaagt er niet in om de verhalen telkens als de beste medicijnen voor de problemen van Nadhira's (soms wantrouwige) bezoekers te bestempelen. De auteur wilde een ontroerend kader creëren waarin ze verhalen kon onderbrengen maar het kader is te zwak geconstrueerd en houdt de verhalen nauwelijks samen. Het boek mist een consequente spanningsopbouw en daardoor doet de komst van de volwassen geworden Yasmina als journaliste aan als een equivalent van het varkentje-met-de-lange-snuit...
Deze auteur blinkt uit in het vertellen van verhalen, in het beschrijven van leefsituaties, mensen en dromen maar zij bezit onvoldoende empathisch vermogen om de lezer vertrouwd te maken met het innerlijk van het vertellende hoofdpersonage. Zij slaagt er niet in om de vertelstem voldoende geloofwaardigheid te bezorgen. Nadhira communiceert niet met de lezer. Dit maakt het boek en zijn structuur tot een erg flauw afkooksel van Giovanni Boccaccio's Il Decamerone. Evengoed is het een prettige introductie tot de tradities en gewoonten van de Marokkaanse cultuur. [Els Van Steenberghe]
Nelleke Hulscher-Meihuizen
Nadhira is een blinde vrouw van middelbare leeftijd die in het Rifgebergte in Marokko woont, temidden van de Berberbevolking waar zij ook zelf toe behoort. Dit is een volk dat naast Allah ook heel sterk in kwade geesten gelooft. Omdat Nadhira in de toekomst kan kijken en tovergerechten bereidt, wordt zij vrijwel dagelijks bezocht door dorpsgenoten met problemen aan wie zij steeds de oude Berberverhalen vertelt die zij van haar moeder heeft geleerd. Dit boek, dat in de ik-vorm is geschreven, bevat een hele reeks ontmoetingen met de bijbehorende verhalen waar tussendoor Nadhira's trieste verlangen speelt naar een (Belgische) dochter. De verhalen zijn tamelijk complex en zullen alleen goede lezers met een duidelijke interesse voor de Marokkaanse vertelkunst en cultuur weten te boeien. Het boek heeft een volle bladspiegel waarin de vertelde verhalen cursief zijn afgedrukt. Achterin het boek zijn een verklarende woordenlijst, een voornamenlijst en een bibliografie opgenomen. Vanaf ca. 14 jaar.
Annie Beullens
ua/an/22 j
Het boek begint met een reeks dankbetuigingen en met een testament van de schrijfster aan haar dochter Yasmina aan wie het boek is opgedragen. De sentimentele toon wordt al op de eerste bladzijde gezet als ze Yasmina haar “mooiste sprookje” noemt. Dan zijn er citaten van Isabel Allende, Anne Cameron en Kahlil Gibran, alsof de schrijfster woorden van anderen nodig heeft om te beginnen. Er is ook een verklarende woordenlijst en een uitvoerige bibliografie. Maar heel deze omkadering kon het verhaal niet redden. Het is opgevat als een raamvertelling rond een wijze vrouw Nadhira, die in het Rif-gebergte mensen van geneeskrachtige kruiden, wijze raad en verhalen voorziet. Regelmatig spreekt de schrijfster in de verhalen haar dochter rechtstreeks aan en dat is storend. Weinig verhalen konden mij boeien. Dit is een flauw, belerend en oninteressant boek.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.