Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Spirit, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GALL |
Besprekingen
31/12/2005
In menig opzicht is dit een merkwaardig boek. Er is vooreerst de persoon van de auteur zelf. Rubén Gallego werd in 1968 geboren in het Kremlinhospitaal te Moskou. Hij was de kleinzoon van een vooraanstaand lid van de Spaanse communistische partij, die zijn zwangere dochter en haar Venezolaanse man naar Moskou gestuurd had om er te studeren. Ze schonk er het leven aan een tweeling, waarvan maar één jongetje, Rubén, zwaar gehandicapt, overleefde. Om een of andere reden (veel in Rubéns biografie blijft duister) werd aan de moeder verteld dat ook Rubén overleden was. In werkelijkheid werd het kind ondergebracht in een weeshuis, een van die gevangenisachtige oorden waarin de sovjetmaatschappij haar gehandicapten en zwakzinnigen opborg, uit het zicht van de maatschappij. De jongen leefde op het randje van de ondervoeding, bezat niets, zelfs geen rolstoel, zodat hij zich kruipend diende te verplaatsen. In het eerste hoofdstuk van zijn boek beschrijft hij hoe hij als klein jongetje, hartje winter, zich uit zijn bed diende te laten vallen en met zijn hoofd de deur van de kamer moest openwringen om buiten naar het toilet te kruipen, om dan na zijn terugkeer naast zijn bed op de grond in een naar beneden getrokken deken te slapen. Het is een ongemeen hard bestaan te midden van wreedheid en onverschilligheid, maar toch is het de menslievendheid van meer dan één njanja (ongeschoolde boerenvrouw-verzorgster) die hem er doorheen zal helpen. Dát en het zelfvertrouwen van het intellectueel begaafde kind. Zelf stelt hij het simpel : "Ik ben een held. Een held zijn is gemakkelijk. Als je geen armen of benen hebt, ben je of een held of je bent dood". Rubén leest en studeert veel, heeft een klare kijk op zijn eigen situatie. Aan het bejaardentehuis, waar men hem als teenager wil laten onderbrengen, kan hij net ontsnappen. Het is dan de tijd van de perestrojka. In zijn boek en in de vele persinterviews naderhand is hij altijd uiterst zwijgzaam gebleven over de mysterieuze vrouw die hem uit het home haalde en de kans gaf verder te studeren. Ondertussen trouwde hij twee keer en heeft hij twee dochters. Hij reisde ook in een uitwisselingsprogramma naar de VS, waar hij voor het eerst kennismaakte met de elektrische rolstoel en voor het eerst in zijn leven zelf, alleen, een straat kon oversteken. Zijn Amerikaanse belevenissen vertelt hij in de slothoofdstukken van zijn boek. Wat er niet in staat, is dat hij later in Praag kennismaakte met zijn moeder, die er correspondente was van Radio Liberty. Samen met zijn moeder woont hij nu in Madrid. Daar schreef hij zijn boek, met één vinger op de computer. In korte, simpele zinnen. Zijn fysieke conditie legde hem laconiciteit op, waarvan hij evenwel op een meesterlijke wijze gebruik weet te maken.
Een echte plot is er niet. Het zijn korte episodes, die op een schrijnende manier aantonen hoe gehandicapte jongeren leren overleven onder omstandigheden die dat bijna onmogelijk maken. Gallego slaagt erin om elke episode te laten uitgroeien tot een miniatuurtje vol afgrondelijke pijn. En toch toont zijn boek de triomf van de geest en is het een merkwaardige les in levensmoed. In 2003 won zijn boek de Russische Bookerprijs (15.000 dollar en meteen de eerste onafhankelijke literaire prijs sinds 1917). Wel wat jammer dat de Nederlandse uitgave zo schriel oogt en in een heel kleine leesletter gezet werd. [Jos Van Damme]
Willem G. Weststeijn
Riben Gallego is in 1968 geboren in de kliniek van het Kremlin als kleinzoon van een belangrijke functionaris van de Spaanse communistische partij. Bij de geboorte raakte hij ernstig gehandicapt en werd daarom weggehaald bij de moeder aan wie werd verteld dat hij was overleden. Als gehandicapte - hij kon niet lopen en slechts gedeeltelijk zijn armen en handen gebruiken - zwierf Gallego langs talloze kindertehuizen. Uiteindelijk, na de perestrojka, werd hij daaruit gered en kon hij Rusland verlaten. Hij woont thans in Madrid. In "Wit op zwart" beschrijft hij zijn ongelooflijke geschiedenis als gehandicapte wees die tegen ieders verwachting in bleef leven en bovendien bepaald niet geestelijk gehandicapt bleek te zijn. Met zijn boek won hij in 2003 de Russische Bookerprijs voor het beste literaire werk van dat jaar. Een bijzonder boek, spannend, zonder sentimentaliteit, soms zelfs humoristisch over het leven in een wereld die zo mogelijk nog erger is dan die in de Russische kampen. Geschikt voor een groot publiek. Kleine druk.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.