Morten : de complete serie
Jean Van de Velde
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GROTE FORMATEN : 633.5 DEBR |
31/12/2005
Zware trekpaarden zijn een voorbeeld bij uitstek van gedomesticeerde dieren die in functie van het economisch nut een verregaande selectie ondergaan. Door de doorgedreven akkerbouw en opkomende industrialisering steeg in de 19e eeuw de vraag naar paarden die grote lasten konden trekken exponentieel. In België werden gaandeweg twee types van trekpaarden op punt gesteld: enerzijds het Vlaamse Belgische, anderzijds het Waalse Ardense trekpaard. Door het opstarten van een stamboek moest de grote streekgebonden variatie aan trekpaarden wijken voor een eenvormig type. Voor de ontwikkeling van het Belgische trekpaard was er o.a. sprake van de Dikken van de Dender, de Grijzen van Nijvel en de Kolossen van de Méhaigne. In heel Europa werden zware trekpaarden ontwikkeld (naast de Vlaams-Ardense groep worden o.m. de Franse, Britse en Noord-Europese groep onderscheiden), maar het Belgische of Brabantse trekpaard werd zo populair dat het in grote aantallen naar o.m. de Verenigde Staten geëxporteerd werd. "In 1910, bijvoorbeeld, verhuisden 34.576 exemplaren vanuit onze gewesten naar Amerika, Canada, Rusland, Zweden, Duitsland, Frankrijk, Nederland en Italië." Met de mechanisering van de landbouw kwam een einde aan de bloeiperiode van het Belgisch trekpaard. Na de Tweede Wereldoorlog werden de trekpaarden volledig door de tractors verdrongen en met het nut dreigde ook het ras uit te sterven.
In zijn boek Het Belgisch trekpaard: een levend monument traceert Paul De Brauwer de geschiedenis van ons nationaal monument. Veel aandacht gaat naar de gloriedagen van het Belgisch trekpaard in de periode 1880-1950. Pas eind jaren '80 werd met de oprichting van de Vereniging voor het bevorderen van het Belgisch trekpaard het behoud van een bedreigd ras op de sporen gezet. Brouwerij Palm, met het Belgisch trekpaard als logo, begon tevens een actieve rol te spelen in het behoud en de promotie ervan. Als er op dit ogenblik nog sprake is van een onmiddellijke bedreiging van het Belgisch trekpaard, gaat het om een uitvloeisel van doorgedreven selectie op uiterlijke factoren voor tentoonstellingen. Door te selecteren op extra lang behaarde onderbenen werd onbewust gekozen voor huidplooien die gevoeliger zijn voor levensbedreigende infecties. De levensduur van vooral hengsten werd daarmee drastisch ingekort. Een typisch voorbeeld van wat er verkeerd kan lopen als een nutsdier een showdier wordt. Gelukkig worden trekpaarden de laatste decennia actiever ingezet voor o.m. menwedstrijden, de bosbouw en het toerisme. Zo winnen de functionele kenmerken weer aan belang. Het is overduidelijk dat Paul De Brauwer uit een midden van paardenfokkers komt. Als leek moet je bestand zijn tegen een flinke dosis prijskampen, stamboeken, raskenmerken en de perikelen van de Koninklijke Maatschappij van Belgische Fokkers om deze uitgave te smaken. Dat wordt voor een belangrijk deel goedgemaakt door het uitgebreide fotomateriaal van het Belgische trekpaard in al zijn glorie. Met dit boek haal je een gedegen standaardwerk in huis.
Sfeervoller en uit het leven gegrepen is de drietalige uitgave Des hommes et des chevaux (Frans/Duits/Nederlands).Mannen én paarden staan centraal in dit fotoboek over de bosslepen in de Ardense bossen. Dankzij de ecologische bosbouw heeft het trekpaard zijn verlies op de bosbouwmachines gedeeltelijk kunnen goedmaken. Op hellingen en zachte ondergrond is het paard in het voordeel en het kan bij selectieve kap de stammen naar toegankelijke plaatsen slepen zonder de ondergrond kapot te maken. Het terrein en de begroeiing maken dat kleinere trekpaarden van het Ardense type soms in het voordeel zijn. Centraal staat het werk van man en paard, in weer en wind, in het zweet zijns aanschijns. Bewogen foto's van bezwete paardenlijven die dampend de strijd aangaan met het terrein, de vracht en de elementen, leveren de mooiste beelden op. Een prachtige fotoreportage met net voldoende tekstuele bagage om de leek met het fenomeen te laten kennismaken. Geen folklore, maar levende cultuur. [Kris van Zeghbroeck]
Tjits Puijker
De auteur groeide op in België in een familie die zich bezighield met het fokken van Belgische paarden. Het soort stevige landbouwpaarden, dat we hier in de volksmond kennen als Belsen: stevig, robuust en helaas nog regelmatig met een gecoupeerde staart (hoewel verboden). Door een zorgvuldige selectie ontstond een ras, dat vooral in de landbouw zijn sporen heeft verdiend. Hier in Nederland werden deze paarden vooral in Zeeland gebruikt. Door de economische ontwikkelingen waren dergelijke zware paarden niet meer nodig en dreigde het ras te verdwijnen en daarmee een deel van het Belgisch erfgoed. Gelukkig is dat voorkomen en wordt het dier gekoesterd door een flink aantal liefhebbers. Dit boek is een ode aan dit unieke dier. Na een inleiding vertelt de auteur het een en ander over bloedlijnen, het ontstaan van het stamboek, belangrijke hengsten en komen eigenlijk alle facetten van dit dier aan bod: uiterlijk, jaarmarkten, wedstrijden, diverse soorten van gebruik o.a. in landbouw, bosbouw en voor brouwerijen enz. Het geheel is voorzien van zeer veel mooie kleurenfoto's, voorzien van ondersteunende tekst. Ook veel afbeeldingen van schilderijen en andere kunstvormen. Zwart voor-en achterplat voorzien van foto. Met adressen en literatuurlijst.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.