Chalet 152 : roman
Anton Valens
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Augustus, cop. 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VALE |
31/12/2004
Van Wifferen eiste zoveel aandacht voor zichzelf op dat het niet mogelijk was normaal mijn taken te doen. Ik bezocht hem driemaal in de week, anderhalf of twee uur aan het eind van de middag. Desalniettemin boekte ik weinig vorderingen." Aan het woord is Bonne, het 'hulpie' van mijnheer Van Wifferen en acht andere hulpbehoevende ouderen. In negen verhalen beschrijft debutant Anton Valens Bonnes confrontatie met de oudjes. Bonne sopt, stofzuigt, en doet boodschappen voor deze mensen. Hij hoort al poetsend hun verhalen aan en weet wat er in hen omgaat. Vaak zijn ze eenzaam, bang voor een verzorgingstehuis of verpleeghuis, of voor de dood. De oudjes streven ernaar om zo lang mogelijk thuis te kunnen blijven wonen. Maar vroeg of laat verliezen ze de strijd. Ze moeten worden opgenomen, of ze gaan dood. Niet alleen de oudjes, maar ook Bonne moet vaak door een diep dal gaan. Steeds als Bonne levensmoe is of als hij ongelukkig is in de liefde, loopt hij langs bij de oudjes om zorgvuldig naar hun verhalen te luisteren. Door zijn engagement bouwt hij de relatie met hen op, al wil dit niet altijd van een leien dakje lopen. Dit ervaart Bonne meermaals. Zo is meneer Edes er allerminst mee opgezet dat Thuiszorg telkens een mannelijke zorgmedewerker op hem afstuurt: "Ik heb d'r nog zo gezegd, géén vent! Godverdomme, géén vent". Driftkikker Edes raakt op dreef met zijn verhaal over de hulp, "een lul van een klootzak met een ziekenfondsbrilletje", die erg lang over de boodschappen had gedaan en ook nog het verkeerde had meegebracht.
Valens schildert liefdevol negen portretten en negen interieurs bijeen. Met een lach en een traan loodst hij de lezer bij mensen in nood binnen. Meester in de hygiëne is zowel een aanrader voor fijnproevers met een neus voor het tragikomische als voor mensen die, net als Valens, thuiszorgmedewerker zijn. [Nicolas Verscheure]
Gerard Oevering
Anton Valens (1964) ontpopt zich als dubbeltalent: hij is kunstschilder en waagt zich met dit debuut aan het schrijverschap. En het is direct raak. Bonne, de hoofdfiguur en aankomend kunstschilder, vertelt in negen verhalen over zijn ervaringen als schoonmaker in de thuiszorg. Vlot Bonnes opleiding tot kunstschilder niet bepaald, zijn prestaties als schoonmaker worden daarentegen door zijn klanten hooglijk geprezen; een 'meester in de hygiëne' wordt hij genoemd. In deze verslagen van zijn werkzaamheden weeft Bonne de teleurstellingen in zijn privéleven, de gevoelens van mededogen voor zijn klanten en zijn overpeinzingen over literatuur en kunst dooreen. Door de zakelijke stijl van deze verhalen heen klinkt een droefgeestige ondertoon. Op het eerste gezicht gebeurt er in deze verhalen nauwelijks iets bijzonders. Maar Valens' verhalen gaan over een onderwerp dat nog nooit in de literatuur, anders dan in de schilderkunst, aandacht kreeg: het belang van huishoudelijk werk. De schrijver verheft in Bonnes behulpzaamheid huishoudelijk werk tot geëngageerde kunst. Paperback; normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.