Yzerhands dochter
David Gemmell
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
M, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GEMM |
31/12/2004
De witte wolf is al weer het tiende deel is van 'De kronieken van de Drenaï'. Het is ook het dikste boek dat op heden van Gemmell verscheen, zonder dat hij in de valkuil is gestapt het boek te veel op te blazen, zoals bv. Terry Goodkind dat steeds weer doet. Het verhaal vroeg blijkbaar de 416 bladzijden die het kreeg, want het is opnieuw uitstekend gecomponeerd. Afwisseling, tempo, actie en een vleugje mysterie. Het is een echte Gemmell, al bevat het verhaal iets minder harde gebeurtenissen, een aspect waar Gemmells critici zich aan stoorden. Deze keer blijft de massale strijd die voortvloeit uit een belegering achterwege, maar er wordt natuurlijk wel gevochten. De wereld is hard en een mens neigt tot zowel goed als kwaad, afhankelijk van zijn omstandigheden. Dat geldt voor Skilgannon, de hoofdpersoon waar het verhaal mee begint. Een roemruchte krijgsheer met veel bloed aan zijn handen, die de afzondering van een klooster heeft gezocht. Tevergeefs, want tegen zijn bedoeling in raakt hij weer betrokken bij de gebeurtenissen in landen als Datia, Dospilis en Naashan, die zich na de dood van keizer Gorben van het Ventriaanse rijk losmaakten en nu onderling in oorlog zijn. Bij de zwerftocht die daarop volgt, krijgt hij de jonge Rabalyn op sleeptouw. Ze ontmoeten Druss de legende, hoofdpersoon in drie eerdere boeken, en trekken met hem op naar hun uiteindelijke lot, de ontknoping van het verhaal, waarbij ondertussen het verleden van Skilgannon via terugblikken wordt ontrafeld.
Er zou meer van het verhaal kunnen worden verteld. Er kan op worden gewezen dat Gemmell na Winterkrijgers weer terugspringt in de geschiedenis van Drenan. Dat hij zijn kronieken weeft tot een vlechtwerk waarin elk boek afzonderlijk te lezen is, maar waarbij het totaal aan elk boek toch iets extra's geeft. Dat het vakkundige fantasy is, waarbij Gemmell op eigen wijze blijft variëren op het van hem bekende patroon. Maar dat is allemaal bekend en het is eigenlijk voldoende te melden dat Gemmell opnieuw vakwerk heeft geleverd en nog steeds niet verveelt.
Wellicht voegt het aan al de besprekingen meer toe eens te wijzen op het autobiografische aspect van Gemmells fantasy. Uit een interview in 'Warp', het tijdschrift van de uitgever, bleek nl. dat hij een pleegzoon heeft, en dat hij het aan zijn zoon meegeven van normen en waarden als loyaliteit, trouw, eerlijkheid en strijdlust als een van zijn belangrijkste opdrachten ziet. Deze levensinstelling komt in al zijn boeken tot uiting. Vaak doordat de held van het verhaal de zorg over een onervaren jongen krijgt, zoals Skilgannon in De Witte Wolf een vaderlijke relatie met Rabalyn krijgt opgedrongen. En altijd door het uitbeelden van de normen en waarden waar Gemmell blijkbaar voor staat. Niet in een geïdealiseerde nette wereld, waarin het relatief makkelijk is je netjes te gedragen, maar juist in een wereld van geweld en tegenslag. 'De kronieken van de Drenaï' blijven genrefantasy, zij het kwalitatief goede -- de normen en waarden die Gemmell aan zijn verhalen meegeeft, tillen ze echter boven het niveau van 'slechts' goede ontspanningsliteratuur. [Paul Van Leeuwenkamp]
Redactie
Skilgannon de Vervloekte is op zoek naar de tempel waar hij zijn overleden vrouw tot leven kan wekken. Intussen wordt hij op de hielen gezeten door de troepen van koningin Jianna, ooit zijn geliefde maar nu zijn grote vijand. Gelukkig krijgt hij hulp van Druss, de legendarische krijger die zijn eigen queeste volgt. Na veel omzwervingen en vechtpartijen heeft Druss zijn tocht voltooid. Skilgannon, de Witte Wolf, heeft wel nieuw zelfinzicht gekregen, maar zijn tocht is nog maar pas begonnen. Dit is alweer de 31ste (!) fantasy-roman van deze succesauteur. Ongeveer de helft van zijn boeken speelt, net als dit boek, op Drenai. Het boek heeft alle ingrediënten van de fantasy-roman: een queeste, een serie helden, magie en monsters. Helaas biedt dit boek niet meer. De spanningsboog zakt na een aardig begin in en komt pas weer halverwege tot leven. Gemmell is een vaardig verteller, maar het boek is te traag en voorspelbaar. Door de vele flashbacks is het wel goed te lezen voor een nieuwe lezer. Een must dus voor de liefhebbers van Gemmell (en Drenai). Gebonden, kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.