Les heures glorieuses du cyclisme suisse : Hommage collectief aux grands champions de notre cyclisme publié par l'Union Cycliste Suisse
Max Girardet
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Vassallucci, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MERO |
31/12/2004
Oom is veertig en het zwarte schaap van de familie. Hij woont op een eenkamerflat na twee mislukte huwelijken en is seksueel nogal geobsedeerd. Bovendien is hij kettingroker en drinkt. "Terwijl hij deze regels schrijft sabbelt hij in vervoering op een biertje met het opgeruimd gevoel ondanks alles toch gelijk te hebben". De 'hij' in dit citaat blijkt plots de verteller als oom zelf te zijn, net zoals de verteller de auteur kan zijn of net weer niet. Het zou kunnen dat Mérot hiermee iets over de verwarring van de huidige mens probeert te zeggen, maar het lijkt er eerder op dat hij in de eerste plaats geestig en onvoorspelbaar wil zijn. Onvoorspelbaar omdat niets in deze tijd enige zekerheid mag uitstralen, geestig, en dat uit zich onder meer door de ontelbare woordspelingen, om te bewijzen dat je met een flinke dosis relativisme de absurditeit van elk bestaan wel kunt beheersen. Een ander woord ervoor zou 'gevoelszelfmoord', kunnen zijn, een term die meermaals in het boek opduikt en die de bezigheden aanduiden waarin oom een meester is geworden: drinken en seks.
De vele pagina's gewijd aan koning alcohol, aan de bij voorbaat mislukte pogingen om van seks een relatie te maken en vice versa, vormen op zich geen onaardige poging om onze samenleving te hekelen en met name de manier waarop we erin slagen de medemens tot in zijn diepste miserie uit te buiten. In zijn eenzaamheid bv. die we voor gewin tot "een reusachtige markt" hebben verheven, in de greep van therapeuten allerhande die verworden zijn tot "riolen die klachten verzamelen". Het verhaal van oom is een triest verhaal dat naar de huidige mode moet worden 'opgeleukt' met cynische opmerkingen, gezochte grappen, pseudo-diepzinnige commentaren en een irritante betweterige toon die alle leven dat in het boek had kunnen zitten eruit persen. Jammer voor het onbetwistbaar taalkundige talent dat deze auteur bij tijd en wijle demonstreert en voor de hier en daar te sprokkelen puntige en soms zelfs poëtische uitdrukkingen, die spijtig genoeg als krenten in slecht gebakken deeg dreigen te verpieteren. [Jan Baes]
Menno Gnodde
Moederbinding of moederhaat? Wie het weet mag het zeggen. De alcoholische veertiger, hier 'Oom' geheten, wat in deze semi-autobiografische satire nabijheid én afstand schept, weet wel dat hij het traject van moeder naar minnares, van roes naar kater, van troost naar eenzaamheid tal van keren vica versa heeft afgelegd en dat de wereld er een is van markt en strijd, waarin hij de gedoodverfde loser is. Dat is nu eenmaal zijn lot. Niet dat dat aanleiding is tot tobberig geneuzel. Integendeel! Met verve, al dan niet beneveld, brengt Oom een aan vlijt ten onder gaande wereld in kaart en prikt genadeloos en cynisch alle streefdoelen en inspanningen als kansloze illusies door. Het gezin net zo goed als een relatie, de school (hoofdstuk 15 zou op iedere lerarenopleiding aan bod moeten komen) net zo goed als het bedrijfsleven. Zwartgallige humor op zijn best. Gebonden; vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.