Hier ! Hier ben ik !
Wim Vromant
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
De Eenhoorn, 2004 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VROM |
31/12/2004
In het spoor van Geert de Kockere en Ienne Biemans schrijft Wim Vromant versjes die geïnspireerd zijn door bakerrijmen. Van die oude rijmen hebben ze op de eerste plaats de associatieve opbouw waarbij het ene woord het andere oproept zonder dat ze op het eerste zicht iets met elkaar te maken hebben. Soms zorgen dubbele betekenissen voor vreemde sprongen ('ruiten' doet het versje zwenken van 'glas' naar 'kaartspel' en soms doen rijmen dat (zo rijmt 'wolken' op 'gemolken'). Eveneens typerend zijn de klinkende namen als 'Lisetje', 'Sietse van de waterkant' of 'Roselinde', neologismen als 'zevendagendoosje' en woorden uit de volkstaal als 'krommenaas'. De dichter is ook geboeid door bijzondere samentrekkingen als 'zorgenkind', 'zwanenzang' 'vrouwentongen' of 'beddensprei'.
Ten slotte zijn de versjes bijzonder klankrijk door de vele klinker- en medeklinkerrijmen (al durft de dichter hiermee te overdrijven). Zoals veel oude bakerrijmen en sprookjes nodigen de versjes van Wim Vromant uit er een diepere betekenis achter te zoeken. Soms volgt die uit de meerduidigheid van woorden, soms uit mysterieuze combinaties als de volgende "Ergens ver achter de bergen. In het land van duizend dwergen / verbergt de zee haar honderd zorgen". Ook vragen kunnen fascineren: "Wie heeft om middernacht / dit kleine kind gebracht?" of "Wie heeft / de schaapjes in de wei / en de schaapjes in de wolken / zonder vragen, / zonder zorgen / voor de eerste keer gemolken?"
Veel van de versjes bevatten fascinerende regels, maar als geheel missen ze de vanzelfsprekende magie en de zangerigheid die we gewoon zijn van Ienne Biemans. Soms zijn de combinaties te gezocht, lopen ze ritmisch mank of 'vloeken' de klanken ('dicht bij je verscholen schaap', 'akelig avondrood').
De bundel is erg verzorgd uitgegeven met links telkens twee gedichten en rechts een fascinerende illustratie van Dorus Brekelmans. Opvallend zijn de gezichten met dubbele ogen en een reusachtige, scherpe neus. De decors bestaan uit verknipte vlakken, wat een originele interpretatie van het kubisme biedt. De rechte lijnen en scherpe hoeken worden verzacht door gebogen vormen van golven, wolken, vissen, een bloem of de zon. Op de slotprent lijkt alle stijfheid verdwenen als twee figuren met gebogen lichamen wegzweven. Wie de bladzijden omslaat, wordt ook getroffen door het rijke kleurenpalet van zweverig hemelsblauw tot intens geel of rood. Door de sobere decors lijken de prenten heel eenvoudig, maar wie ze langer bekijkt en de versjes herleest, ontdekt er steeds nieuwe elementen in. Zo moet dat bij rijmen waarvan je meestal niet meteen ziet wat ze verbergen. [Jan Van Coillie]
J.J.J.M. Engels
Bundel met tweeëntwintig losse (kinder)gedichten, variërend in lengte en moeilijkheidsgraad, die niet allemaal erg vrolijk van toon en inhoud en niet altijd gemakkelijk te doorgronden zijn. Vanuit een enigszins filosofisch perspectief wordt een aantal terugkerende, vooral sterk emotioneel gekleurde items zoals verdriet, liefde, dood en blindheid verdicht. Maar ook 'zoeken' en 'zee' behoren tot de overdachte onderwerpen. De aardig ritmisch lopende verzen met wisselend eind-, binnen- en middenrijm en alliteratie zijn soms absurdistisch, nonsensicaal of onrealistisch, maar vertonen ook kenmerken van het bakerrijmpje. De gedichten, alle zonder titel, staan diagonaal in twee kolommen, twee per (soms gekleurde) pagina in een iets te klein lettertype, met een ruime bladspiegel en fladderzetsel, afgedrukt. De titel van de bundel is ontleend aan de inhoud van één van de opgenomen gedichten. Bij eerste aanblik wordt een prentenboekuitgave verondersteld. Elke rechterpagina is voorzien van een paginavullende, soms doorlopend op de ernaast liggende pagina, kleurige surrealistische illustratie, uitgevoerd in waskrijt en ecoline, die één van de twee ernaast geplaatste gedichten, verbeeldt. Vanaf ca. 4 jaar.
Sieglinde Duchateau
ua/an/22 j
‘Wie heeft de wolken gemolken?’ is de eerste poëziebundel van Wim Vromant. Er zijn 22 gedichten in opgenomen die per twee op een bladzijde staan geschikt. De tegenoverliggende bladzijde bevat een ietwat aparte illustratie die een soort kleurrijke, kubistische collage lijkt te zijn. De gedichten staan op rijm en er wordt gejongleerd met woorden en klanken. Het ritme klopt en ook herhaling speelt een belangrijke rol. Sommige gedichten zijn ernstig, soms weemoedig, andere vrolijk en verschillende onderwerpen komen aan bod. De meer serieuze verzen gaan over kindervragen, angst, sterven, verdriet en alleen zijn. In de grappige gedichten laat de schrijver zijn fantasie de vrije loop, met prinsesjes of kikkers in de hoofdrol. Vraag is echter een beetje wie hier iets mee is, want kinderen vinden er zeker geen antwoord in en ook de illustraties zullen hen niet aanspreken, hoewel het geheel zeer verzorgd is. Voor volwassenen lijkt deze rijmelarij dan weer iets te simpel en te kinderachtig.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.