Het ongrijpbare meisje : roman
Mario Vargas Llosa
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : IRAK 945.6 |
31/12/2004
Voor de inval in Irak was Mario Vargas Llosa gekant tegen deze preventieve oorlog, en hij uitte zijn kritiek in zijn vaste 'El País'-column, 'Piedra de toque'. Maar na zijn bezoek aan Irak, einde juni 2003, veranderde hij van mening. Hij vond nog altijd dat de oorlog om verkeerde redenen was gevoerd, maar het gevoel van bevrijding dat hij bij het Iraakse volk aantrof volstond nu voor hem om de oorlog goed te keuren, te bestempelen als "het minste kwaad", vergeleken met het bloeddorstige regime van Saddam Hussein. De auteur stelt de oorlog nu op gelijke voet met de interventie in Kosovo en Afghanistan. Op zijn oorspronkelijke argument, waarom de VS dan niet interveniëren in Zimbabwe of Noord-Korea, komt hij echter niet meer terug.
De acht hoofdstukken uit dit dagboek behandelen vaste items: de plunderingen na de overgave, de fatsoenlijke mensen die zich hiertegen verzetten, de sjiieten, de christenen, de martelingen onder Hussein, de journalisten, de Koerden, en Paul Bremer. Het boekje bevat ook twee fotoreeksen. De dertig foto's, gemaakt door Varga Llosa's dochter Morgana, tonen het gewone leven in Irak en gaan vergezeld van fictieve monologen, door de schrijver bedacht. Het boekje eindigt met vier teksten uit zijn 'El País'-column: zijn oorspronkelijke afkeuring van de oorlog, twee kritische stukken over Chirac en Castro, en één stuk geschreven na zijn dagboek, een in memoriam voor de doden die vielen bij de aanslag op het VN-gebouw in Bagdad op 19 augustus 2003.
Dagboek Irak is een vreemde mengeling van indringende observaties en gesprekken, en naïeve journalistiek. Je merkt de hand van de grote schrijver in het beschrijven van de gruwel onder Hussein en de massale plunderingen na de bevrijding, en in het kernachtig samenvatten van lange gesprekken en interviews. Figuren als de journalist Ahmad Hadi, de tolk Bassan Rashid en de mensenrechtenactivist Kais Olewi komen goed tot hun recht. De naïviteit van zijn journalistieke methode komt vooral tot uiting in zijn interviews met politieke figuren als Mohammed Bakr al-Hakim, Shalaw Askari (Koerdisch Minister van Buitenlandse Zaken) en Paul Bremer. Vargas Llosa gaat hier af op perceptie, die in het geval van de terughoudende en strenge al-Hakim tot antipathie en afkeuring van het sjiietische streven leidt, en in het geval van de mededeelzame en enthousiaste Askari en Bremer tot sympathie en loftuitingen. Wanneer hij na afloop van zijn interview met Askari een kritische stem hoort over het bewind van Talabani, besluit hij dat hij daar "natuurlijk op geen enkele manier achter [kan] komen" -- waarom "natuurlijk", en als dat dan zo is, waarom Askari en Suleymaniya dan zo onvoorwaardelijk positief beschrijven?
Uiteindelijk merk je de politieke aard van het beestje. Vargas Llosa is een (ultra-)liberaal en woorden als vrije handel, democratie en vrijheid wekken meteen zijn sympathie, soms op een quasi Pavloviaanse wijze. Dat past bij de bevrijding die het Iraakse volk verdient, maar leidt te vlug tot afkeuring wanneer het meer kritische en terughoudende stemmen betreft. [Chris Bulcaen]
Maarten Steenmeijer
Enkele maanden na de Amerikaanse inval in Irak bezocht de bekende Peruaanse schrijver Mario Vargas Llosa het land om zijn ideeën over de complexe situatie daar te toetsen aan de concrete werkelijkheid. Voor de Spaanse kwaliteitskrant El Pais hield hij een uitvoerig dagboek bij van de twee weken die hij in het land was. Vargas Llosa sprak er onder anderen met religieuze leiders, vertegenwoordigers van de Amerikaanse regering, VN-ambtenaren en 'gewone' mensen. Deze gesprekken bevestigen wat Vargas Llosa om zich heen ziet: dat Irak een chaotisch, diep verdeeld land is. Toch gelooft de schrijver dat democratische vrijheid en stabiliteit op korte termijn mogelijk zijn. Het hoeft daarom niet te verbazen dat hij, na aanvankelijk een verklaarde tegenstander te zijn geweest, achter het Amerikaanse ingrijpen staat. Deze ommezwaai zal misschien niet iedereen overtuigen, maar hij is in elk geval gebaseerd op grondig onderzoek, in theorie en praktijk. Vargas Llosa voegde voor deze uitgave enkele beschouwende stukken toe aan zijn boeiende dagboek. Fotografe Morgana Vargas Llosa verluchte het verhaal van haar vader met een serie prachtige foto's. Paperback; normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.