Julia : vrijgevochten keizersdochter
Rosita Steenbeek
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Prometheus, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STEE |
31/12/2004
In november 2002 overleefde de Nederlandse schrijfster Rosita Steenbeek samen met haar moeder een zwaar auto-ongeluk; de bestuurder van de auto waarin ze meereden, de neef van Rosita's pas overleden vader, overleefde het ongeluk niet. Neef Tado had erop aangedrongen moeder en dochter Steenbeek te vervoeren voor een etentje bij hem thuis. Wanneer hij de dames na een gezellige avond terug naar huis brengt, raakt Tado op een gegeven moment de controle over het stuur kwijt. De auto botst tegen een boom en Tado is op slag dood. Rosita en haar moeder worden naar het ziekenhuis overgebracht, waar blijkt dat Rosita zes ribben heeft gebroken en bloed in de longen heeft. Haar moeder is er veel ernstiger aan toe en moet door een nekbreuk een tijd op intensive care blijven. Tijdens hun lange verblijf in het ziekenhuis worden Rosita en haar moeder liefdevol omringd door familieleden en de andere patiënten. Steenbeeks zussen Mathilde en Catherine, en haar broer Onno komen bijna dagelijks op bezoek. De andere patiënten worden ook betrokken in het herstel: zo zijn er Erik, een kaalgeschoren man die een motorongeluk heeft gehad, en Gerrie, die een infectie heeft waardoor haar ene hand is opgezwollen. De sfeer in het ziekenhuis is trouwens helemaal niet zo droevig of triest en vooral wanneer Rosita's moeder last krijgt van waanideeën en helikopters ziet landen naast haar ziekenbed, wordt het een grappige bedoening. Ook de geboortes van de baby's van broer Onno en die van zus Mathilde in januari zijn aangename gebeurtenissen te midden van alle pijn. Het lichamelijke herstelproces van Rosita is trouwens tegelijkertijd een geestelijke heling: stilaan leert ze de dood van haar vader aanvaarden en kan ze er met stukjes en beetjes over schrijven. De aanpassing aan het dagelijkse leven na het ontslag uit het ziekenhuis, wordt eveneens beschreven; zo heeft Rosita in het begin nog geen zin om buiten haar huis te komen en voelt ze zich zelfs onveilig. Wanneer het boek eindigt, is de cirkel rond: een jaar na het ongeluk gaan Rosita en haar moeder op bezoek bij Tado's weduwe en keren terug naar huis -- deze keer zonder slechte afloop.
Rosita Steenbeek is er met deze roman in geslaagd een boek te schrijven dat voor iedereen toegankelijk is. De lezer die normaal gezien niet van waargebeurde verhalen houdt en zich misschien laat afschrikken door de titel en de cover van het boek, zal aangenaam verrast zijn door het verhaal en zal het misschien zelfs in één ruk uitlezen. [Katrien Cooreman]
Redactie
Kort na het overlijden van haar vader raken de schrijfster en haar moeder ernstig gewond bij een verkeersongeluk. De chauffeur, een neef, overlijdt ter plaatse. De ervaringen van Rosita Steenbeek (1959) worden nauwgezet door haar beschreven: opname op de intensive care, operaties en het langzame herstel. Behalve voor haar eigen situatie heeft Rosita ook oog voor andere patiënten en de aandacht, het geduld en de professionaliteit van het verplegend personeel. Tijdens de lange weg naar herstel verwerken Rosita en haar moeder het overlijden van hun man en vader. Hij stierf in hetzelfde ziekenhuis waarin zij nu liggen en de behandelaars zijn ook deels dezelfde personen. Een aangrijpend verhaal met veel herinneringen en nauwkeurige beschrijvingen over verdriet en groei. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.