50 jaar Artis-Historia 1948-1998
Bernard Henry
Bernard Henry (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 244.6 HENR |
31/12/2004
Interviews met de laatste missionarissen, het is een vertrouwd journalistiek item geworden. Bernard Henry begon er al in 1988 mee, en kon daarmee de legendarische Gustaaf Hulstaert (1900-1990) interviewen over zijn zestigjarige inzet voor de Mongo en hun taal. Andere gesprekspartners zijn intussen ook al overleden: Laurens Bohnen (Haïti) en Vic Margot (Japan, Brazilië). Andere bekende namen in dit boek zijn o.m.: Jeanne Devos en haar werk voor de minderjarige huisarbeidsters van Indië, de specialist in tropische architectuur Paul Dequeker, de 'woudfilosoof' Raoul D'Haene, vierde-wereld-missionaris Leo Verheyen, boeddhisme-kenner Jan van Bragt. Evengoed echter spreekt Henry met de 99-jarige Marie Willemsen, die in Chinees Mongolië diende en zichzelf een "boerentrutje", "een eenvoudige dienende, gehoorzame, betijende non" noemt. En hoe vruchtbaar de Vlaamse grond vroeger voor het zendingswerk was, wordt bewezen door het Turnhoutse gezin Dierckx, met drie missionarissen, waarvan Bob (Mali) en Madeleine (Oost-Afrika) in dit boek aan het woord komen.
Henry laat de missionarissen voluit aan het woord, zonder kritische noten, en vaak instemmend, want hij is zelf diep gelovig en missielievend. Wel benadrukt hij dat het missiewerk een lokale gemeenschap ten bate moet komen en respect moet opbrengen voor lokale gewoontes en religies. Stromingen als de inculturatie en bevrijdingstheologie genieten dan ook zijn waardering, net als die missionarissen die de laagste bevolkingsgroepen opzoeken zoals Jef de Laet (criminele jongeren in Kinshasa) of René van Looy (Braziliaanse straatkinderen). Respect opbrengen voor andere religies blijft nochtans een moeilijke taak, zoals Henry zelf bewijst in zijn beschrijving van de voodoo-godsdienst op Haïti. Enerzijds getuigt hij van etnografisch inzicht in de godsdienst en het land (hij schreef er ook een boek over), anderzijds sijpelen in zijn beschrijving waardeoordelen binnen als 'afgoderij', 'hysterisch', 'spektakel', 'brallen en smeken', etc. Zo'n etnografisch portret voegt Henry vaak toe wanneer hij een missionaris ter plekke in zijn werkveld spreekt. De meeste interviews vinden echter plaats in België, waar de missionarissen uitrusten, tijdelijk of voor altijd, in de rusthuizen van hun ordes. [Chris Bulcaen]
Drs. E. Wigchert
'Onze Vlaamse missionarissen zijn oud. Met hun dood wordt een schat aan ervaring en memoires begraven.' Die opmerking was voor de auteur (etnograaf) de aanleiding om in de jaren tachtig een aantal van hen te interviewen. Vanwaar kwam dat onstuimige vuur om er op uit te gaan, om te dienen, in Afrika, In China en Latijns-Amerika, 'de Poolmissies'? Wat dreef hen? Zucht naar avontuur? Een wenk van God? Zat het in hun wil, durf of genen? De interviews geven samen met nooit eerder gepubliceerde zwartwitfoto's een unieke kijk in hun kleurrijke en buitengewone werk over de hele wereld. Twintig bijzondere Vlamingen (m/v) in dienst van de armen en minst bedeelden worden zo (meer) bekend voor hun landgenoten. Het boek geeft een schat aan informatie over de Vlaamse missiearbeid in de afgelopen honderd jaar. De verhalen zijn boeiend en fascinerend. Spirituele avonturen van twintig doodgewone maar bijzondere mensen. Een indrukwekkend getuigenis van hun liefde voor God en de mensen. Voor belangstellenden voor missiologie, ontwikkelingswerk en vredeswerk, zeker in Vlaanderen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.