Gebroken glimlach
Guy Didelez
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds, 2004 |
JEUGD : VERHALEN BLAUW (12-14 J.) : DIDE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds, 2004 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DIDE |
31/12/2004
Janne Vercauteren (15) laat zich in de psychiatrische jeugdkliniek opnemen omdat ze het leven niet meer aan kan. De buitenwereld vindt haar een gekkin met driftbuien, communicatieproblemen, storend obsessief gedrag (bv. urenlang hetzelfde liedje beluisteren). Ze kropt alles op, is zo gesloten als een mossel (cf. cover) en vertelt niemand wat haar bezwaart. Doordat ze in dit ik-boek het verblijf in de kliniek van dag tot dag beleeft, merkt de lezer al snel tussen de regels dat haar zwijgen iets te maken heeft met een verschrikkelijk voorval en met pesterijen op school. Als ze bij een zelfmoordpoging door verdrinking toch terugschrikt voor de ultieme stap, wil ze eindelijk leren leven met wat ze niet kan vertellen. Door de begeleiding in de kliniek en door het contact met andere patiënten wordt ze aangemoedigd iets te onthullen over wat haar kwelt. In Sam vindt ze een lotgenoot en helemaal op het eind van het boek vertellen ze elkaar wat hen zo erg bedrukt dat ze geen normaal leven meer kunnen leiden. Voor Sam is dat vooral het schuldgevoel omdat hij zijn dronken vader ooit niet met het broodmes heeft neergestoken toen die zijn moeder weer eens mishandelde. Janne voelt zich schuldig omdat ze haar broertje Milan niet heeft kunnen redden van de verdrinkingsdood doordat ze plots weer een aanval van blindheid kreeg. Janne lijdt aan accomodatiespasmen, een oogziekte die haar bij momenten niet meer toelaat scherp te zien, afstanden in te schatten of te lezen. Vooral als de pester van de klas haar weer eens tot mikpunt kiest, speelt de stress haar parten. Toen ze wat molliger was, werd ze daarom gepest en dat dreef haar tot anorexia. Nu wordt ze gepest omdat medeleerlingen en leraren en ook haar grootouders haar maar een aanstelster vinden met haar selectieve en periodieke blindheid. Door elkaar hun geheim te vertellen lossen Sam en Janne hun problemen niet op, maar "misschien is dit wel het begin van genezing".
Jonge lezers krijgen met dit boek een goed beeld van wat jonge mensen tot afwijkend gedrag drijft en wat daaraan gedaan kan worden. Het boek biedt de lezer vooral een portret van Jannes innerlijke leven en van wat er in de kliniek gedaan wordt om haar haar zwijgen te doen doorbreken. De lezer krijgt ook een beeld van een aantal andere gevallen: naast Sam zijn er nog Anja, die aan de drugs is en "een ingebouwd mechanisme tot zelfvernietiging heeft", en Lore, die gekweld wordt door depressie en zelfmoordneigingen ten gevolge van seksueel misbruik door haar oom. Daarnaast ziet de lezer ook hoe er in zo'n psychiatrische jeugdkliniek gewerkt wordt: samen met Janne krijgt hij of zij basisinformatie en door de beschrijving van het dagelijkse leven in de kliniek maakt hij of zij kennis met de gang van zaken en de problemen in de instelling. De auteur toont daarbij hoe het begeleidingsteam zich grondig voorbereid heeft op zijn taak en hoe het de problemen deskundig aanpakt. Opvallend is wel dat de patiënten zelf in elkaars genezingsproces een uiterst belangrijke rol spelen: zij leren elkaar het onnoembare te verwoorden.
De auteur vertelt het verhaal chronologisch. De spanning komt vooral voort uit het uitstellen van de onthulling van Jannes grote geheim. Daarvoor krijgt de lezer wel een aantal kleine hints die de nieuwsgierigheid kunnen prikkelen. De stijl in dit boek is sober. De zinnen zijn eenvoudig, vrij kort en lezen vlot. Het is echter jammer dat er nog wat niet-algemeen of gewestelijk taalgebruik (Ze moesten me eens bezig zien. / terug voeling krijgen met het dagelijkse leven / Ze sloegen tilt. / lui in de zetel liggen / Als straf moesten we naar bed. / luidop / een duts ...) in het boek voorkomt. Ook pseudo-poëtische therapeutentaal uit de gedachten van een vijftienjarige zoals in "een sluier van droefheid die ik moeilijk kan duiden werkt soms storend. [Herman De Graef]
Andrea Oostdijk
Janne heeft ernstige psychische problemen en wordt op haar eigen verzoek opgenomen in een psychiatrische inrichting. Praten over haar probleem wil ze echter niet: het is te verschrikkelijk. De auteur geeft in deze jeugdroman een realistisch beeld van het leven in een psychiatrische instelling: de therapie, het omgaan met begeleiders en medepatiënten en de verschillende problemen van de opgenomen jongeren. Hij doet dit in een sobere, effectieve, maar niet erg persoonlijke stijl. De roman heeft zeker zijn aangrijpende momenten, maar de lezer wil vaak meer over de hoofdpersonen en hun situatie weten. De auteur is zeer spaarzaam met informatie, wat in het geval van Janne spanning oproept: de lezer komt steeds iets meer over haar geheim te weten. De roman heeft een open eind: Janne lucht haar hart bij lotgenoot Sam, maar hoe het verder met haar gaat, wordt niet verteld. De auteur heeft het boek gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het voorplat met het meisje zonder mond en de mossel doet door zijn overduidelijke ‘beeldspraak’ wat knullig aan. Vanaf ca. 13 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.