Salam Pax : het opzienbarende internetdagboek van een anonieme Irakees
Pax Salam (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Het Spectrum, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : IRAK 945.6 |
Besprekingen
31/12/2004
Weblogs bestaan al zeven jaar op het internet, maar zijn sinds enkele jaren een echte hype geworden. Een weblog (of kortweg blog) is een eenvoudig actueel online dagboek waar de eigenaar de gebeurtenissen van de dag, zijn standpunt over bepaalde materies, zijn persoonlijke zielenroerselen... aan de internetgemeenschap meedeelt. Het is een ultiem exhibitionistisch-voyeuristisch spel, waarbij de deelnemers zich vaak verder laten drijven door de hyperlinks op de blogs, zodat ze doorklikkend van het ene dagboek in het volgende tuimelen. Het is een soort open internet-binnen-internet. Vanaf 11 september 2001 beschreven duizenden Amerikaanse webloggers live op hun webpagina's wat er zich na de aanslagen in New York afspeelde. Vaak was die informatie sneller en accurater dan die van de officiële media. De hype die ontstond rond het dagboek van de mysterieuze Irakese jongeman Salam Pax (letterlijk: Vrede Vrede), klinkt als een modern sprookje. In september 2002 startte Salam zijn weblog om in contact te blijven met zijn levensvriend Raed, die voor zijn studie naar Jordanië was verhuisd (URL: where_is_raed.blogspot.com). De informatie was vooral persoonlijk van aard en de site scoorde 20 hits per dag. Enkele weken later plaatste Salam zijn blogadres op de beroemde portal "eatonweb" omdat hij het jammer vond dat er vooral religieuze Arabische blogs bestonden en hij de "wereldse, perverse Arabische blogger zou zijn voor het geval iemand zou kijken". De gevolgen waren spectaculair: het aantal hits explodeerde en hij werd vermeld in een artikel op Reuters. Salam -- die intussen ook steeds meer politieke thema's beroerde -- raakte in paniek: hij was ervan overtuigd dat zijn blog door de geheime diensten van Saddam Hoessein zou worden verwijderd en dat hij zou worden aangehouden. Hij hield zich een tijdje gedeisd, maar er gebeurde niets. Hij veranderde zijn URL in dearraed.blogspot.com (op dit ogenblik enkel nog via de cache-functie van google te bereiken) en ging onder toenemende oorlogsdreiging opnieuw aan het schrijven. Salam -- de "Anne Frank én Elvis van de oorlog" -- werd in de aanloop naar en tijdens de Irakese oorlog één van de meest geciteerde bronnen in de internationale pers. De Britse kwaliteitskrant 'The Guardian' nam hem zelfs in dienst als columnschrijver. Eind juni 2003 stopte Salam met zijn dagboek, o.a. omdat vele mailcorrespondenten zijn familie ervan beschuldigden banden te hebben met de Baathpartij van Saddam. Intussen werd zijn volledige dagboek (september 2002-juni 2003) ook -- o ironie! -- via de papieren weg een absolute wereldwijde bestseller.
Rond de ware identiteit van Salam Pax werd een hele internetoorlog gevoerd. Sommigen bestempelden hem als een grappenmaker uit New York, Brussel of Milaan, anderen suggereerden een door de CIA gecreëerde nepsite. Uiteindelijk kwam de Amerikaanse oorlogsjournalist Peter Maass Salam begin juni 2003 op het spoor door één en ander aan elkaar te linken: het bleek om zijn Irakese vertaler te gaan. Salam Pax is een 30-jarige Irakese homoseksuele architect en programmeur, die vroeger 14 jaar lang in Wenen verbleef, wat meteen zijn kennis van de westerse cultuur verklaart. Uit angst voor aanslagen wordt zijn ware identiteit tot op de dag van vandaag geheimgehouden.
De aantrekkelijkheid van Pax' dagboek ligt in de veelgelaagdheid ervan. In de eerste plaats is dit een subliem ooggetuigenverslag, veel levensechter en betrouwbaarder dan de verslagen van de "ingebedde" journalisten. Op grandioze wijze beschrijft Salam de toenemende oorlogsdreiging, de ultieme voorbereidingen van de inwoners van Bagdad, de eerste aanvalsgolven, de plunderingen, de verwarde en nauwelijks verbeterende situatie tijdens de Amerikaanse bezetting. Daarnaast zit dit dagboek vol uiterst interessante politieke analyses, waarbij hij zijn pijlen alle kanten op richt: hij heeft geen enkele sympathie voor het Saddam-regime of voor de nieuwe sjiïtische religieuze leiders, maar is al even kritisch voor de Amerikaanse bezetter. Salams verscheurdheid is trouwens niet alleen politiek, maar ook cultureel van aard: "Ondanks al mijn anti-Amerikanistische praatjes verwijs ik toch steeds naar hun cultuur, hun muziek en hun films... Ik voel me de personificatie van cultureel verraad. Het absolute verraad -- en daardoor spreek ik mezelf steeds tegen". Het dagboek is ook erg interessant voor internetfreaks, die het hele kat-en-muisspelletje met de Irakese autoriteiten en de hele groeiende internethype rond warblogger Salam dag voor dag kunnen volgen. De kracht van dit boek ligt ongetwijfeld ook in Salams lichtvoetige, ironische toon en onrespectvolle schrijfstijl, die erg westers aandoet: "Wat te doen tijdens het laatste weekend voor de 'heilige' ramadanmaand? Zorgen dat ik genoeg alcohol heb gehamsterd en de Oppervlakkigheid nog één keer laten heersen" (2/11/2002). [Gunter Bousset]
Drs. Marianne Hermens
Onder de naam Salam Pax verscheen op internet in de periode september 2002-juni 2003 een dagboek over de oorlog in Irak. De auteur schrijft over het leven in Irak in de dagen van Saddam, over de op handen zijnde oorlog, over de wederzijdse opvattingen van Irakezen en westerlingen en hun waarnemingen en interpretaties. Het dagboek laat de wereld getuige zijn van de laatste dagen van het bewind aan Saddam Hussein en het verloop van de oorlog en geeft een kijk op het leven in Bagdad. Onbekend is wie achter de naam Salam Pax (het Arabische en Latijnse woord voor vrede) schuilgaat. Het in spreektaal geschreven dagboek biedt de lezer een zeer gedifferentieerde en genuanceerde blik en berichtgeving van binnenuit en is daardoor een waardevol document.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.