Tweeluik
Marcel Van Maele
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Houtekiet, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAEL |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Enkel raadpleegbaar |
Manteau, 1968 |
WEFLA MAGAZIJN : ENKEL NA MAGAZIJNAANVRAAG : 8° - GEWONE FORMATEN VANM |
31/12/2004
Marcel van Maele zal altijd bekend blijven als de man die de hermetische poëzie tot in zijn uiterste consequentie doordreef. Als dichter begon hij halfweg de jaren '50. Hij sloot zich aan bij enkele tijdschriftjes, en profileerde zich duidelijk in 1962 toen hij met Max Kazan, Leon van Essche en Hugo Neefs het gestencilde tijdschrift 'Labris' oprichtte, dat een uitgesproken hermetisme in de poëzie voorstond. Van Maele maakte ook heel wat objecten met boeken. Dat hij ook romans schreef, is minder bekend. Hoewel ze ook niet bijzonder helder en rechtlijnig zijn, kan je in Scherp-schuttersfeest niet van herme-tisme spreken. De gebeurtenissen zijn te volgen, omdat een aantal beelden en motieven geregeld terugkomen. Er zijn ook duidelijk herkenbare figuren. Er is de hoofdpersoon Hans, die tijdens de bevrijding door een scherpschutter aan het hoofd gewond is, en er is Ellie, zijn vriendin, en Walter die zomaar is komen binnenvallen in de hut van Ellie en Hans. En er is de kruidenier, de vader van Ellie, die niet wil dat Hans met zijn dochter omgaat. De roman bestaat uit acht delen, die telkens nog eens in drie verdeeld zijn. Het eerste stukje is steeds een gedicht, in het derde richt hij zich in een korte toespraak tot een aantal mensen. Het centrale gedeelte is een mengelmoes van verhaal, dialoog en een creatieve woordenstroom. Het verhaal neigt naar het groteske, maar is daarnaast ook zeer poëtisch. De thema's zijn de actuele thema's van het jaar 1968: revolutie, drugs, vrije liefde, en een vleugje wielrennen. Hans houdt van zijn vrijheid, maar wordt voortdurend geconfronteerd met de regels die de maatschappij oplegt, een maatschappij die ook een andere perceptie van de werkelijkheid heeft dan Hans. Doordat dit een thema van alle tijden is, blijft deze roman actueel, en door zijn creatief taalgebruik ook bijzonder sympathiek. Scherpschut-tersfeest is het middelste deel van een trilogie, die begint met Kraamanijs (1966) en besluit met Koreaanse Vinken (1970), en het lijkt me dat dit wel eens een van de mooiste voorbeelden van de Vlaamse experimentele roman zou kunnen zijn. [Johan Vanhecke]
Drs. J.G. Heymans
Samen met de romans 'Kraamanijs' uit 1966 en 'Koreaanse vinken' uit 1970 vormt deze in 1968 verschenen roman van de Vlaamse schrijver een trilogie. De hoofdfiguren ervan zijn telkens jonge mensen uit de jaren '60. Zij ervaren en bestrijden de verwoestende tegenstelling tussen hun verlangen naar een utopisch bestaan in een ongeremde vrijheid en spontaniteit en hun onderworpenheid aan de verstikkende orde van het vigerende maatschappelijke bestel en wel in dier voege dat zij in de autoriteiten boven hen per definitie noch oprechtheid noch goede bedoelingen kunnen onderkennen. Deze fundamentele discrepantie in het persoonlijke leven vindt in deze roman een zeer specifieke literaire vorm in de uiterst experimentele en lapidaire taal en compositie van de schrijver met zijn vervlechting van poëzieteksten, verhaalepisoden en toespraken. Daarmee sluit deze roman direct aan op de experimentele romanliteratuur van de beatgeneratie en provojongeren, die in Vlaanderen en Nederland in genoemde jaren '60 hoogtij vierde. Gebonden; kleine druk. Deze editie verscheen in de reeks Vlaamse Bibliotheek met een nawoord van Erik Spinoy.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.