Ex-non
Annick Verslegers
Annick Verslegers (Auteur), Chris Troffaes (Bewerker)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2003 |
VOLW. : NON FICTIE : 418.7 VERS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 418.7 VERS |
31/12/2004
Sara was 22 toen ze in november 1998 doelbewust een einde maakte aan haar leven. Ze had uitvoerig over haar dood nagedacht en hem meer dan eens aangekondigd. Haar jonge leven werd getekend door ziekte, pijn, steeds sneller opeenvolgende stemmingswisselingen, zielenleed. Dat gebrek aan levenskwaliteit en vooruitzichten liet haar maar één conclusie, nl.dat het leven voor haar geen zin meer had. Haar moeder, Annick Verslegers, die eerder in Ex-non over haar leven als kloosterzuster schreef, blikt in Wees blij voor mij terug op Sara's leven. Ze schildert een portret van haar opgroeiende dochter, waarbij ze put uit de tientallen dagboeken en honderden brieven die haar dochter naliet. Enkele van Sara's tekeningen en schilderijen worden ook opgenomen en Verslegers citeert ook uit eigen brieven en dagboeken.
Rond haar tiende kost een allergische reactie op astmamedicijnen Sara net niet het leven. Over de bijnadoodervaring die ze dan heeft, zal ze nooit veel kwijt willen. Pas in augustus 1998 worden haar jarenlange fysieke en psychische problemen echt ernstig genomen en stellen specialisten een diagnose: ze lijdt aan 'Rapid Cycling'. Een ongeneeslijke, zelden voorkomende, 'snelle versie' van manische depressiviteit. Door een soort kortsluiting in de hersenen volgen ups en downs elkaar in snel tempo op. Over de aandoening is maar weinig bekend, over een doeltreffende behandeling nog minder. Er zit niets anders op dan met dit probleem te leren leven. "Mijn dood is geen wanhoopsdaad," zal ze in één van haar afscheidsbrieven schrijven, "ik weet wat leven is, en verkies de dood".
De lectuur van dit boek heeft een licht overrompelend effect en maakt tegenstrijdige reacties in je los. Je voelt je een voyeur als je leest over de gevoelens waaraan Sara ten prooi valt, over de hoogtes en vele laagtes in de gemoedstoestand die uit haar pennenvruchten spreken en waar ze al op jonge leeftijd last van heeft. Het is allemaal erg intiem. Ongemakkelijk word je ook als je naar het einde toe het verdict hoort van een arrogante medische wereld en je je realiseert dat Sara meer had dan last van puberale toestanden. Anderzijds getuigen vele fragmenten van de mooie, sterke band met haar moeder en haar broer, of hoe bewust het meisje in het leven stond.
Annick Verslegers ging zich tijdens de redactie van het boek verzoenen met het "Wees blij voor mij" in een van de afscheidsbrieven van haar dochter. Ze ging de gewilde dood van haar kind aanvaarden. Met dit boek veegt ze verdriet, pijn, lijden en dood niet onder de mat. Ze loopt er echter ook niet irritant mee te koop. Uiteraard is het getuigenis soms melig en bij momenten erg emotioneel, maar het is wel écht. [Els Van Bellingen]
T. van Oirschot-Sparla
'Rapid Cycling' is een ongeneeslijke psychische ziekte, waarover nog maar weinig bekend is omdat die zelden voorkomt. Zoals omschreven: 'Het is een snelle versie van manische depressiviteit: ups en downs volgen elkaar in snel tempo op tengevolge van een soort kortsluiting in de hersenen. Oorzaken van deze ziekte zijn bijvoorbeeld hormonale stoornissen of erfelijke factoren.' De moeder van een meisje dat aan deze ziekte leed en tot zelfdoding werd gedreven, beschrijft de lijdensweg, die zij en haar dochter zijn gegaan. Sara, 22 jaar, kunstzinnig begaafd, intelligent en mooi, ondervond steeds ernstiger de gevolgen van Rapid Cyclus. Ook waren er veel lichamelijke klachten (astma, eczeem, hoofdpijnen, oververmoeidheid) en jarenlang gaf ze aan, dat ze de dood als oplossing zag. Na haar zelfdoding stelde haar moeder aan de hand van Sara's vele dagboeken, meer dan zevenhonderd brieven, gedichten en tekeningen dit schokkende en ontroerende document samen, dat vooral aanbevolen wordt aan hulpverleners in de psychiatrische zorg. Juist in deze tijd, nu de zorg (noodgedwongen?) zo afneemt, is dit boek een ernstige beschuldiging richting de psychiatrie: de patiënte wordt van het kastje naar de muur gestuurd.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.