Alzheimer, mon amour : een verhaal van liefde en verlies
Cécile Huguenin
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Bezige Bij, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SPOO |
31/12/2003
Dat uitgeverij De Bezige Bij Hendrickje Spoor blijft uitgeven, vind ik een vreemde zaak. Haar vorige boeken werden door de literaire kritiek verre van gespaard, en ook met De zomer van Apollo brengt ze er het niet goed van af.
Het verhaaltje is snel verteld: Julia is een beeldhouwster (hoort u die alarmbel ook al rinkelen?) die na het overlijden van haar vader als enige erfgename van een eertijdse eerbiedwaardige en rijke familie opnieuw haar intrek neemt in het verder lege landhuis. Vergane glorie alom natuurlijk, Julia heeft immers weinig tot geen oog voor het verval waaraan het huis en het bijbehorende domein zijn overgeleverd. Julia, zoals dat uitentreuren heet, leeft voor haar kunst. De levering van elke partij steenblokken waaruit ze haar beelden hakt, bv., zijn voor haar erg spannende en -- vooruit maar weer -- érg clichématisch uitgewerkte scènes. Nu gebeuren er in dit verhaal twee zaken: ten eerste krijgt Julia stilaan meer en meer spiritueel contact met haar overleden vader, in de vorm van uitgesponnen, imaginaire gesprekken, meestal over klassieke en minder klassieke filosofie- en levensopvattingen. Daarenboven duikt er op een dag plots een zekere Marius op. Deze man was als familielid van een voormalige pachter van Julia's vader, wel eens te gast opm het landhuis Oude Stein. Julia herinnert zich hem haast niet, maar bezwijkt als snel voor zijn charmes en begint na jaren aan een nieuwe relatie. De afwikkeling van deze relatie overstijgt in niets de middelmaat die zo goed gedijt in vrouwenbladen en mannenmagazines. Eerst is het allemaal passie wat de klok slaat, maar al snel verwordt het tot één grote saaie boel, waarbij het stilaan duidelijk wordt, voor die domme lezer die nog niets in de gaten zou hebben, dat de verwant van de eertijdse pachter wel eens met een verborgen agenda naar dat mooie, grote en luxueuze landhuis uit zijn jeugd is teruggekeerd(!).
Ach. De zomer van Apollo is geen goed boek. Voorspelbaarheid is op vele pagina's troef, en ook op technisch vlak schort er één en ander. Saaie dialogen, vlakke personages en domme afwikkelingen maken dit verhaal te banaal voor woorden. [Max Temmerman]
Dr. M.J.I. Bos
De beeldhouwster Julia Boyer woont en werkt in het oude landhuis van haar gestorven ouders, en kiest voor het isolement. De komst van Marius, zoon van een vroegere jachtopziener en in vele opzichten een mislukkeling, ontregelt haar bestaan. Hun seksuele en/of liefdesrelatie strandt ten slotte op onbegrip: hij vernietigt haar werk, en moet haar overwicht erkennen. De dialogen worden extra uitgebreid, doordat Julia regelmatig 'spreekt' met haar overleden vader, een verwarrende veelweter destijds. De verhaallijn wordt daardoor verzwakt en wint pas aan het einde van de roman. Eenvormige zinsbouw. De schrijfster (1963) publiceerde eerder 'De verweerde spiegel', 'Een huwelijk' en 'Atlantis'. Paperback; vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.