Het oog van de stilte
Marc Lambron
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LAMB |
31/12/2003
'Een meesterlijke kroniek van de jaren zestig' is de ondertitel in Nederlandse vertaling van deze zeer ambitieuze roman, waarbij de auteur, volgens de achterflap, bovendien tot een van de "meest briljante" auteurs van zijn generatie wordt verheven. Jammer genoeg blijkt daar na lezing weinig van terug te vinden. In deze moderne liefdesgeschiedenis, waarbij de bekende Franse verslaggever en televisiejournalist Jacques Carrère in Rome, waar hij correspondent is, een passionele relatie heeft met de jonge Amerikaanse actrice Tina White. Na haar dramatische overlijden door overmatig gebruik van drugs vindt hij toch een vorm van geluk in de armen van haar zuster, Kate McAuliffe, sterjournaliste van en beroemd oorlogsverslaggeefster voor de 'New York Times'.
Carrère, die in de jaren '50 de nederlaag van de Fransen bij Dien Bien Phu al had meegemaakt, zal eind jaren '60, samen met Kate, ook het Amerikaanse debacle verslaan. Tussendoor krijgen we beelden van het 'dolce vita' in de Romeinse filmstudio's van het begin van de jaren '60 en van de New Yorkse rock- en popscene in en rond de roemruchte 'Factory' van Andy Warhol. De beschrijving van al deze gebeurtenissen en toestanden is, zoals de schrijver zelf aangeeft, geplukt uit een aantal verslagen en reportages, en vastgeknoopt aan het wedervaren van de personages. Spijtig genoeg gebeurt dit met al te veel haken en ogen en zo nadrukkelijk dat de lezer de indruk krijgt van het ene verslag uit een jaaroverzicht in het andere roddelverhaal van een filmmagazine terecht te komen. Maar niet alleen de plot zelf, ook de personages worden door de opzet een zo reëel mogelijk beeld van die wilde en dramatische jaren te geven, te enen male ongeloofwaardig. De weinige bladzijden die interesse opwekken, betreffen het verslag van een gesprek dat de journalist Carrère heeft met de toenmalige Franse minister van cultuur en cultauteur André Malraux, het enige moment waarop een visie tot ontwikkeling komt en de tekst vaart krijgt. Maar allicht gaat het hier om werkelijke citaten. [Jan Baes]
Menno Gnodde
Dat de Franse journalist Jacques Carrère zich aangetrokken voelt tot de Amerikaanse Kate McAuliffe, schrijvend voor de New York Times en zuster van Tina, die het noodlot met zich meedraagt en met wie Carrère eerder een stormachtige relatie onderhield, vormt op zich al een interessant spanningsveld, maar is toch voornamelijk aanleiding voor het oproepen van de roerige jaren '60. Natuurlijk, het lot van Tina is tragisch, de aanvankelijke onmacht van Kate navrant en de liefdes van Jacques oprecht, maar bovenal is het een tijdsbeeld dat scherp in kaart wordt gebracht: het koloniale Saigon in 1953, Rome en de glitter van Cinecittà in 1960, New York en Andy Warhol -geniale vampier- begin 1967 en de ellende van Vietnam daarna, en dat allemaal, onmiddellijk en ter plekke of terugblikkend, belicht door verschillende betrokkenen, resulterend in een genuanceerd docudrama dat op een haar na de Prix Goncourt 2001 miste. Een vergelijkbaar geslaagd procédé had de auteur (1957) eerder al toegepast in de romans "L'oeil du silence"* en "1941"** over het Vichy-bewind. Gebonden, kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.