Steltlopen door de tijd : over geheugen en geschiedenis in de moderne Franse literatuur
Manet Van Montfrans
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : FRAN 851.6 PERE |
31/12/2003
Na publicatie in 1999 van haar dissertatie Georges Perec, la contrainte du réel komt Manet van Montfrans met een overzichtelijke en al bij al zeer bevattelijke monografie van deze in 1982 overleden Franse schrijver. Na Proust de wellicht meest geanalyseerde Franse auteur van de vorige eeuw, waarvan het werk beschouwd kan worden als één grote autobiografische puzzel, die dan ook in zijn geheel gelezen moet worden om het beeld volledig te krijgen. Een tekst als deze is het aangewezen hulpmiddel om de doorsnee lezer die zo'n ambitie niet heeft, te helpen door de bomen het bos te blijven zien.
Enige kennis van de apocalyptische geschiedenis waarvan Perec het gevolg is, is immers noodzakelijk om de diverse lagen waaruit zijn teksten bestaan, bloot te leggen. Om te begrijpen waarom hij zo dikwijls het 'ondergewone' (l'infra-ordinaire) beschrijft, zodat hij het buitengewone in zijn eigen leven kan beheersen. Om in te zien dat hij altijd doende is ruimten om zichzelf te creëren, zodat hij zich toch nog een identiteit kan aanmeten. Om zijn obsessies met getallen, zijn neiging om aan anderen te ontlenen, zijn maniakale spelen met de taal te duiden. Om de spelregels te kennen die leiden naar de uitweg van zijn labyrint.
In Het leven een gebruiksaanwijzing (De Arbeiderspers, 2001), zijn meesterwerk, dat een 700 bladzijden lange gedetailleerde boedelbeschrijving is van een 19e-eeuws Parijs appartementsgebouw, met 100 ruimten die rondom het trappenhuis aan de voorkant van het pand liggen, blijft het onduidelijk of we nu te maken hebben met de beschrijving van een fictief gebouw of met een beschrijving van de mentale voorstelling van datzelfde gebouw, zoals een van de hoofdpersonen, de schilder Valène, het wil vereeuwigen. Van Montfrans heeft het naar aanleiding daarvan over een mogelijke, paradoxale beschrijving van de roman als "de reproductie van een niet bestaand origineel". Een intrigerende uitspraak die meteen ook zou kunnen dienen om het hele werk van Perec te kenschetsen als de voortdurende beschrijving van een auteur die als persoon niet bestaat. Geen drama van een personage dus, zoals in het gelijknamige verhaal van Pirandello beschreven, maar een drama van de schrijver zelf. [Jan Baes]
Menno Gnodde
Het spoor terugvolgen en doodlopen in het lege gewelf van het verleden is de constante teneur in het veelzijdige oeuvre van Perec (1936-1982). Zijn spel met de vorm maakt het doorgronden van zijn intenties er bepaald niet gemakkelijker op. Maar zo'n speels in een keurslijf gegoten verhaal biedt ook weer alle ruimte voor 's lezers fantasie. Hoe Perec te lezen en samen met hem de levenspuzzel, boeiend, amusant, melancholiek avontuur, na te lopen wordt in dit boekje aan de hand van zijn leven, literatuuropvatting en beschouwingen over zijn langere prozateksten helder toegelicht. Tezamen met de 28 kortere teksten gebundeld in "Ik ben geboren"* vormt het een inzichtelijk tweeluik.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.