Vrienden voor het leven
Maeve Binchy
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HUIG |
31/12/2003
In een ver verleden maakte René Huigen deel uit van de zgn. 'Maximalen', die enige tijd Nederland op stelten zetten met hun provocatief programma tegen de al te makke en taalgerichte lyriek die op dat ogenblik opgang maakte. Ondertussen is die storm reeds geruime tijd literatuurgeschiedenis, maar gelukkig blijven de belangrijkste dichters van die groep zich van langsom meer als boeiende figuren manifesteren. Dat geldt, naast Joost Zwagerman en Pieter Boskma, ook voor René Huigen, die evenwel veel minder aandacht dan zijn voormalige spitsbroeders heeft gekregen. Zijn jongste bundel, Geen muziek en geen mysterie, bouwt in diverse opzichten voort op het ideeëngoed van de Maximalen. Zo valt op hoe de dichter intens bezig is met de reflectie op zijn métier, via en door de poëzie die hij schrijft. Tal van gedichten in deze bundel zijn poëticaal, zij het dat de dichter zijn meditaties over lyriek vooral in een omtrekkende beweging tracht te formuleren. Zoals de titel al stelt, ziet Huigen geen heil in twee typische opvattingen over poëzie, als taalkunstwerk, onthecht aan de normale betekenissen en teruggebracht tot de muzikale essentie ervan, enerzijds, als zoektocht naar een soort van diep mysterie anderzijds. De dichter maakt in feite de omgekeerde beweging, door ervan uit te gaan de gehele werkelijkheid, met inbegrip van de wereld, de moraal en de wetenschap, in se 'poëtisch' is. Poëzie is, met andere woorden, geen wereldvreemde bezigheid, maar integendeel een zoektocht naar wat essentieel en dagelijks bruikbaar is. Toch leeft de dichter zich bij uitstek uit in fragmenten en ogenschijnlijke paradoxen, richt hij zich in beeldspraak tegen de beeldspraak, kortom: schrijft hij een vitale, retorisch krachtige lyriek. Deze poëzie richt zich -- naar eigen zeggen -- op het 'onbeduidende', maar dat blijkt meteen ook het verrassendste en het doeltreffendste. In die zin is het avontuur van deze bundel werkelijk meeslepend. De jongste bundel van Huigen, soberder dan zijn nogal barokke voorgangers, is dan ook een regelrechte aanrader, ook (en zeker) voor wie van poëzie een muzikaal mysterie verwacht. [Dirk De Geest]
Drs. E.A. van Kemenade
De veelzijdige woordkunstenaar Huigen (1962) heeft zich al in diverse taalvormen uitgedrukt, maar excelleert vooral als dichter. Zijn poëzie leest vlot, is toegankelijk en tegelijk vol twee-, driedubbele bodems. Griekse goden, de Baron von Munchhausen, Leonardo da Vinci, Catharina van Siena passeren de revue. De regels van de gedichten zijn zelden meer dan zes woorden, de strofen kort. Woorden en zinnen lopen in opeenvolgende regels over. De taal heeft iets muzisch. "De onverwachte elevatie / als van het lege / melkpak / dat U voor U / op tafel / voor vol aanzag". Steeds gaat het om verrassende gebeurtenissen in poëzie, wetenschap, dagelijks leven. Vol humor en paradoxen schrijft hij over mysteries, om daarmee meteen de titel geweld aan te doen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.