Architect van de Holocaust : Heinrich Himmler
Emerson Vermaat
Emerson Vermaat (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Aspekt, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 339.9 VERM |
31/12/2003
In de jaren '70 en '80 van vorige eeuw was in progressieve en Arabische kring het themawoord 'antizionisme' erg populair, en de buitenwereld leek dit niet te zien, zo luidt één van de vele uitgangspunten van Emerson Vermaat. Zijn stelling is dat antizionisme een nieuwe variant is op het veel oudere antisemitisme. Het dook enkele decennia geleden weer hevig op in Europa, Amerika, Afrika, en zelfs in de Verenigde Naties. De laatste jaren infiltreert dat gedachtegoed langs verschillende zijden bij de grote massa. Wat vroeger enkel in de communistische media werd onderstreept als 'zionisme = nazisme' en 'zionisme = racisme' lijkt gemeengoed geworden in de Arabische en zelfs westerse media. Meer nog, twintig en dertig jaar geleden hadden anti-Amerikanisme en antizionisme vooral een politieke achtergrond; de laatste 15 jaar putten de ideologen van dat denken steeds meer inspiratie uit religieuze bron. Dat weet de auteur met heel wat voorbeelden te bewijzen, zij het vanuit een erg persoonlijk standpunt.
Dit boekje kan niet anders geïnterpreteerd dan als een polemiek tegen bestaande en vermeende tegenstanders. Het uitgangspunt van de auteur mag in zijn ogen dan wel waar zijn -- anti-Amerikanisme en antizionisme roepen onaangename herinneringen op aan de kreterige jaren '60 -- zijn negatieve houding tegen alle afwijzing van de huidige politiek in Israël is eveneens eenzijdig en niet gespeend van vooringenomenheid.
In zijn analyse van de islam en van de Arabische wereld in het algemeen, en de Palestijnen in het bijzonder, raakt hij de zere plek wanneer hij tal van situaties aanhaalt die niet bepaald getuigen van openheid of begrip voor de joden en voor Israël. Zo schrijft hij dat in de moskeeën, zelfs in Europa, vaak gebeden wordt voor de uitroeiing van al Gods vijanden, vooral de joden en hun bondgenoten. In het Midden-Oosten worden deze smeekbeden niet zelden op de TV uitgezonden. Vermaat rekent zonder omwegen af met de Nederlandse journalist Willem Oltmans en Gretta Duisenberg, de echtgenote van de gouverneur van de Europese Bank, Wim Duisenberg. Oltmans lijkt in de ogen van Vermaat wel een baarlijke duivel, die de meest onjuiste fantasmen hanteert om in het Midden-Oostenconflict de schuld steeds op de schouders te laden van de Amerikanen en hun Israëlische bondgenoten. Over Gretta Duisenberg is hij ongeremd, wanneer hij haar uitgebreid tegen de achtergrond van een groot complot plaatst, dat in verschillende taferelen wordt beschreven. Telkens wanneer Gretta Nieuwenhuizen, aanvankelijk echtgenote van Bredier de Prairie, een nieuwe relatie heeft (met D66-leider Hans van Mierlo, met oud-CIA-medewerker Philip Agee), profiteert ze er volgens Vermaat van om haar anti-joodse en anti-Amerikaanse ideeën vorm te geven. Een aantal beschreven feiten mogen dan waar zijn, de stijl waarin Vermaat zijn verhaal hier verpakt, doet bijna denken dat hij hier een nieuwe Cleopatra op het toneel brengt, die via mannelijke relaties de wereldpolitiek wil hervormen.
De hoofdstukken worden gekruid met heel wat eenzijdige stellingen. Als rode draad geldt dat het anti-Amerikanisme en het antizionisme zonder ophouden hoogtij vieren sedert de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Er zijn duistere machten bezig die steeds in nieuwe verpakking de oude vooroordelen tegen de joden in de westerse wereld, en steeds meer in de islamitische wereld, infiltreren. De Protokollen van de Wijzen van Sion worden in de Arabische wereld in een succesrijke tv-serie verfilmd, religieus moslimfanatisme wordt als randfenomeen van armoede in derde wereldlanden weggewuifd, Amerika en vooral Israël voeden een complottheorie om de wereld in handen te nemen. Verder haalt Vermaat het antizionisme aan van de inmiddels overleden Idi Amin Dada van Oeganda, en de pro-Stalinhouding van Saddam Hussein van Irak en van tal van Arabische leiders. De lezer komt heel interessante informatie op het spoor, maar objectiviteit ontbreekt in de beoordeling van de feiten. [Frans L. Van den Brande]
Drs. Marianne van den Heuvel
Een 'journalistieke' bundel met beschouwingen over de relatie Israël, Palestijnen en de VS. Het is een verweer tegen iedereen die tegen Israël, zionisme, jodendom en tegen Amerika is. Als personificatie van dit anti-semitisme wordt Gretta Duisenburg opgevoerd (zie omslagfoto waar ze hand in hand met de Palestijnse leider Arafat staat afgebeeld). Het voorwoord is van prof. Smalhout, een joodse internist, die kortgeleden ook in het nieuws kwam, omdat hij door Paul de Leeuw met snor satirisch als Hitler op tv werd afgebeeld. Even eenzijdig als de uitspraken van mevrouw Duisenburg over Joden is ook de aanpak van journalist Emerson Vermaat. Het journalistieke principe van hoor en wederhoor komt men in dit boek niet tegen. Mevrouw Duisenberg wordt op oneigenlijke (persoonlijke) gronden gepakt: haar eerste huwelijk hield maar acht jaar stand, zij had een verantwoordelijke baan... Vervolgens wordt ze neergezet als een vrouw die geilt op machtige mannen... Het hele rijtje wordt besproken. Tijdens het lezen wordt men nieuwsgierig naar de objectief weergegeven mening van de opponenten van dhr. Vermaat. Inzicht in dit politiek probleem is gebaat bij een bredere en zuiver journalistieke aanpak.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.