Jip en Janneke vol. 01 : verhaaltjes van Annie M.G. Schmidt
Mieke Verstraete
Mieke Verstraete (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERS |
31/12/2003
De titel van dit boek is misleidend: de lezer zou kunnen denken dat het hier een dagboek van een ex-koloniale betreft, maar Mieke Verstraete schrijft over haar leven als lerares in toenmalig Zaïre, begin jaren '70. Haar boek is ook geen echt dagboek want duidelijk later herschreven. Dit zijn echter pietluttigheden vergeleken met de grote vraag naar het waarom van deze publicatie. Op zijn best is het een fletse beschrijving van het leven van de ontwikkelingshelper in Afrika, met als gebruikelijke ingrediënten de lof van het natuurschoon, de deugddoende eenvoud van het leven (waarbij meteen de jachtigheid van het westerse leven aangeklaagd wordt), het heimwee naar Vlaanderen, en de ergernis aan het vreemde, domme gedrag van de lokale bevolking. Het is vooral dit laatste ingrediënt die dit dagboek zo onverteerbaar maakt. Verstraete is zich wel bewust van de gevaren van een vooringenomen benadering maar deze 'verlichte' houding maakt geen enkel verschil voor haar beoordeling. De Congolezen worden, als door de beste koloniaal, afgeschilderd als primitief, irrationeel, bijgelovig, en zelfs één keer als dierlijk! Het feit dat Verstraete aan haar voortdurende pogingen om de "typische denkwijze van de inlandse bevolking" (op zich al een behoorlijk stereotyperende frase) te achterhalen een verhaal over culturele verschillen hangt, maakt het alleen maar erger. Werkelijk alles wat haar overkomt wordt in dat verhaal geplaatst, met als resultaat een onoverkomelijke kloof tussen de Afrikanen en de blanken. Haar voorbeelden zijn meestal potsierlijk. De alledaagse groet okokende wapi? -- letterlijk betekent dat 'waar ga je heen?', maar in het gebruik komt het overeen met 'hoe gaat het?' -- beschouwt Verstraete als een inbreuk op haar privacy. Het gaat wel ver om een rituele begroeting als 'typische denkwijze' te bestempelen. Een briefje over neuken dat haar studenten onder elkaar doorgeven tijdens de les, is voor haar het zoveelste bewijs dat de Congolezen enkel aan seks en voortplanting denken, op een ruwe manier die helemaal vloekt met de romantische liefde die tussen Europese koppels leeft. Het is wel heel ver gezocht om een flauwe studentikoze grap te meten aan Die Leiden des jungen Werthers... Ik beweer niet dat er geen irrationeel gedrag in Afrika zou voorkomen, maar vooraleer die evaluatie te maken moet men toch dieper proberen te peilen naar de redenen en de context van bepaalde gedragingen en denkbeelden. Bovendien is Verstraete heel selectief in wat ze als 'typische denkwijze' beschouwt: een interessante politieke discussie die ze met haar studenten heeft, komt blijkbaar niet in aanmerking voor die beschouwing. Vergeleken met de mémoires van ex-kolonialen merken we een zekere verschuiving: er is bij Verstraete geen sprake van een voor de hand liggende blanke superioriteit, maar van "te gast zijn van" en "waardering opbrengen voor" de Congolese bevolking. Maar die relativistische overtuiging lijkt weinig op te leveren voor haar dagelijkse denken en doen. [Chris Bulcaen]
Harrie M. Leyten
Een 22-jarige Vlaamse vrouw vertrekt begin jaren zeventig van de vorige eeuw met haar echtgenoot naar Congo, waar zij diep in het binnenland als docente Engels werkzaam is aan een middelbare school. In de drie jaren van hun verblijf daar houdt zij een dagboek bij. Nu, dertig jaar later, heeft zij fragmenten uit dat dagboek gepubliceerd. Het boek is een lange aaneenschakeling van anecdotes, humoristische en soms droeve verhalen die zij van haar studenten of van vrienden (waaronder 'ervaren' missionarissen) hoorde. Het boek schetst een beeld van een jonge, weetgierige, onderzoekende vrouw in een voor haar curieuze, vaak onbegrijpelijke cultuur. Door haar prettige manier van schrijven leest het boek gemakkelijk. Het mist (na zoveel jaren) tegelijk ook reflectie en diepgang.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.