De duivel in het laatje
Paolo Maurensig
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAUR |
31/12/2003
Zien en fotograferen staan dicht bij elkaar, tussen fotografie en leven bestaat echter een groot verschil: fotografie zuigt het bloed uit het leven. In Licht en tegenlicht vertelt een fotograaf ons het verhaal van de foto's die hij maakt van oom Eugenio, een oude man die in het pension De Zwaan -- hij is de broer van de hospita -- in een rolstoel op het einde van het leven wacht. Sinds zijn beroerte leidt hij een vegetatief leven. Zich bewegen of spreken kan hij niet meer.
De fotograaf heeft zijn winkel verkocht en heeft geopteerd voor een teruggetrokken leven, ver van de wereld. Zijn enige bezigheid is het fotograferen van de oude man. Een vorm van ramptoerisme, dat geeft de verteller -- die geen naam draagt -- ook eerlijk toe. Hij wil de aftakeling van de oude man op de gevoelige plaat vastleggen. Een ziekelijk verlangen? Alleszins het verlangen van iemand die niet op een normale wijze met zijn medemens kan omgaan en communiceren, iemand die zijn vrouw heeft verstoten omdat ze te lief was. Het macabere spel wordt zelfs na het overlijden van de oude man voortgezet. Wanneer de dode ook maar enige ogenblikken alleen is, glipt de fotograaf de kamer binnen om hem te fotograferen. Maar welk geheim verbindt de fotograaf met zijn "slachtoffer"? Een pasklare oplossing moet je in deze roman niet zoeken. Zelfs de groteske biecht van de fotograaf op het begrafenisbanket geeft geen uitsluitsel. In ieder geval krijgt hij van de dorpspastoor geen absolutie en moet hij die voor zichzelf uitspreken.
Het echte mysterie blijft onuitgesproken en gaat verloren in een spiraal van existentiële angst die het hoofdpersonage, maar ook ons in zijn ban houdt. Gemakkelijke lectuur is wel wat anders. Flarden uit het leven van de fotograaf maken duidelijk dat alles teruggaat op zijn kinderjaren, op de liefde-haatverhouding met zijn moeder, op de afwezigheid van een vader. Was de moeder-zoonrelatie er de oorzaak van dat hij met een oudere vrouw, van wie hij niet hield, getrouwd is? Is oom Eugenio de vader die hij nooit gekend heeft?
De weigering van het vaderschap, het afwijzen van de verantwoordelijkheid die ermee gepaard gaat, oude mensen die veroordeeld zijn tot het leven in een rolstoel: het zijn vaste thema's in het werk van Paolo Maurensig. Licht en tegenlicht is een fascinerende, maar wat beangstigende roman. [Bernard Huyvaert]
Dr. M.C.A. v.d. Heijden
De Italiaanse schrijver (1943) kennen we al van drie eerdere vertaalde romans: 'De Lüneburger Variant' (1995), 'Kreeftengang' (1997) en 'Gekrenkte Venus' (2001). De eerste twee waren zeer spannend, alledrie muntten uit door spitsheid van formulering en knappe constructie. De laatste twee eigenschappen kenmerken ook dit boek, een korte roman of lang uitgevallen novelle. Een fotograaf neemt na echtscheiding en verkoop van zijn zaak zijn intrek in een pension. Hier bespiedt hij de mensen met zijn camera. Maar hij is vooral geïnteresseerd in een oude man, die door een beroerte niet kan lopen en praten. De fotograaf is geobsedeerd door aftakeling en dood. Geleidelijk komt er een element bij: de oude man blijkt iets te maken te hebben met de jeugd van de fotograaf. Dit boek is wederom in uitstekend en vlot Nederlands vertaald. Het is een intrigerend verhaal, voor sommiger smaak misschien iets te gewild diepzinnig. Het blijft wel in je geheugen hangen. Paperback; normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.