Juno
Jason Reitman
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Het Spectrum, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ELLI |
31/12/2003
Dit reisverslag is niet zoals de andere boeken over Afghanistan. Het streeft geen uitgebreid overzicht van de Afghaanse geschiedenis of van de talrijke oorlogspartijen na. Er zitten in het boek zeker enkele vaste elementen uit de Afghanistan-verslaggeving, zoals de uitputtende tocht met de moejahedin vanuit Peshawar naar het Afghaanse binnenland, maar de agenda van Elliot is die van de schrijver van reisverhalen: op zoek gaan naar de 'identiteit' van het land, en zoveel mogelijk afgelegen plaatsen bezoeken, liefst na een onmogelijke tocht vol gevaren.
Elliot bezocht Afghanistan vier maal, de eerste keer in 1986, toen de strijd tegen de Russische bezetting in hogere versnelling ging, de laatste keer in 1996, wanneer de Taliban grote terreinwinst boekten. Van de eerste drie reizen vernemen we echter weinig, op die tocht met de moejahedin na. In 1996 verblijft Elliot geruime tijd in het vernielde Kaboel en onderneemt hij zijn gevaarlijke tochten naar het noorden (Pandjsjir-vallei, Badakhsjan, Mazar-i Sjarif) en het westen (Hazaradjat, Herat, Qal-i Naw). De auteur verhaalt zijn wedervaren uitgebreid, met oog voor detail en een zekere ironie. De meeste aandacht gaat uit naar het karakter van de Afghaanse samenleving(en), de cultuurgeschiedenis en literatuur. De oorlogen van de laatste twee decennia komen aan bod, maar zonder de vele details van veldslagen en strijders die gewoonlijk voorkomen in de Afghanistan-verslaggeving.
Het karakter van Afghanistan vat Elliot ten slotte samen als: "Vrijwel altijd was er die flits van schoonheid tegen de achtergrond van hardvochtige wreedheid". Een onverwachte flits van de natuurpracht, het mooie licht, de mengeling van openheid en droefheid bij de Afghanen, veelzeggende anekdotes, een plotse blik op een mooi vrouwengezicht etc., zijn de momenten die Elliot koestert. Maar blijkbaar is de schrijver er zich weinig van bewust dat de gastvrijheid en openhartigheid van de Afghaanse mannen voor een groot deel rust op de arbeid van vrouwen. Vrouwen die hij nooit ziet maar die op de achtergrond werken, bv. in het bereiden van het voedsel waarvan Elliot zich verbaasd afvraagt hoe het toch zo snel aangedragen kan worden wanneer hij ergens wordt uitgenodigd. [Chris Bulcaen]
B.C. Meulenbeld
Vers van school ging Elliot in 1984 op zijn 19de naar het door de Sovjets bezette Afghanistan. Hij was deelgenoot van het gewapende verzet. Later, toen de Sovjets verdreven waren en de Afghanen onderling in oorlog waren en de Taliban in opkomst, keerde hij terug. Hoewel zich bewust van alle gevaren in de vorm van landmijnen en geweervuur liet hij zich niet weerhouden. Ontberingen trotserend trok hij door afgelegen delen van het land, genietend. Het resultaat is een bijzonder reisverhaal, een persoonlijk verslag maar ook moderne geschiedschrijving, vol anekdotes en sociologische en antropologische informatie waaronder een kijk op het soefisme. Uiterst onderhoudend en bij vlagen mooi geformuleerd. Wat - schrijvend over de vele etnische stromen in het land - te denken van: "Keer op keer botsten aanrollende golven van turbulentie in de dalen en bergpassen op elkaar, soms tot één harmonieuze deining versmeltend en soms, opgestuwd door de storm van oorlog, mensen versplinterend en als wrakhout naar vrijwel onbereikbare inhammen in de bergen drijvend". Kortom, een wijdlopig maar interessant reisverhaal dat en passant een kijk biedt op diverse facetten van het leven in hedendaags Afghanistan.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.