De graaf van Montecristo
Alexandre Dumas
6 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Athenaeum-Polak en Van Gennep, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUMA |
Magazijn |
Pantheon Klassieken, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUMA |
Magazijn |
Pantheon Klassieken, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13435 |
Magazijn |
De Eekhoorn, cop. 1994 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUMA |
Magazijn |
Deltas, 1984 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUMA |
Magazijn |
Het Goede Boek, [jaar van uitgave niet vastgesteld] |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUMA |
31/12/2003
<4>Op het braakliggend terreintje aan de voet van het klooster van de Carmes-Déchaussés worden ze echter verrast door de lijfwachten van kardinaal Richelieu, die de werkelijke politieke macht in handen heeft, en de musketiers wegens hun hondentrouw aan de koning als gevaarlijke rivalen beschouwt. In het gevecht dat volgt, winnen de vier het glansrijk van hun tegenstanders. Het is het begin van tal van avonturen en een onverwoestbare vriendschap, die zich uit onder het motto: 'Eén voor allen, allen voor één'.
Zo begint het bekendste en succesrijkste werk van Alexandre Dumas (1802-1870), een wervelende avonturenroman en het ultieme jongensboek, dat nu in een nieuwe en vlotlopende vertaling voorligt. Een succes dat zich afmeet aan de talrijke toneelbewerkingen en verfilmingen die er in de loop van de tijd van werden gemaakt, en nu ook aan de musical die zopas in Nederland in première ging. Alleen al in het Frans verschenen er 89 edities, waarvan acht Belgische niet-geautoriseerde piraatuitgaven, talloze vertalingen en bewerkingen in zowat alle bestaande talen, en dat sinds 1844 toen het boek van maart tot juli als feuilleton verscheen in de Parijse krant, 'Le Siècle'. De drie musketiers is een historische roman, wat bij Dumas vooral betekent dat de geschiedenis alleen maar dient als "de nagel waaraan men het schilderij kan ophangen". Het verhaal wordt geacht zich af te spelen in de jaren 1625-1628 en is deels ontleend aan twee pseudo-memoires van een zekere Gatien Courtilz de Sandras: Les mémoires de M. d'Artagnan en Les mémoires de M. le comte de Rochefort en aan een derde bron Les mémoires de M. le comte de la Rochefoucauld, in een tijd dat Frankrijk vocht op verschillende fronten, tegen Spanje, Engeland en de protestanten. Verder deed de auteur, zoals gebruikelijk, een beroep op de diensten van de geschiedenisleraar Maquet die hem naar zijn instructies een schets van een verhaal leverde van ongeveer honderd bladzijden. Op basis van dit alles en met behulp van zijn eigen gedegen historische kennis, zette Dumas zich aan het werk om het boek uit te schrijven en in zijn definitieve vorm te gieten. Dat wil zeggen verhaald in een vlotte, soepele stijl, met spanning, humor en ironie, en zodanig opgebouwd dat de interesse van de lezer nooit zou kunnen wegebben. Victor Hugo, zelf een romantisch boegbeeld en een literaire reus, schreef bij het overlijden van Dumas aan zijn zoon, die zelf ook een bekend schrijver zou worden, dat zijn vaders werk een universele dimensie had en dat hij bovenal "de leeshonger had uitgevonden". Een lofzang die beslist terecht was, want met boeken als La tour de Nesle (1832), La reine Margot (1845), Le comte de Monte Christo (1848) en het vervolg op de avonturen van de helden uit De drie musketiers, Vingt ans après en Le vicomte de Bragelone, groeien tot vandaag Franse kinderen op.
Het is dan nog maar een miniem deel van een reusachtig oeuvre, waarbij men zelfs onder specialisten en biografen twist over het feit of de man nu 600 of 606 werken heeft geschreven. Niet helemaal weliswaar, zoals men uit het verhaal van het ontstaan van De drie musketiers kon opmaken, maar met het behulp van zgn. 'nègres' uit zijn schrijfatelier, die volgens de kwatongen "onder de zweep van de mulat" zwoegden om de enorme productie tijdig bij de drukker te krijgen. Zo verschenen er in het jaar na het verschijnen van De drie musketiers van de hand (?) van Dumas niet minder dan 13 romans. Over het juiste aandeel van die 'negers' is men het nog steeds niet eens, al blijkt wel dat Dumas op alles wat onder zijn naam verschijnt, net zoals Rubens, zijn onmiskenbare stempel drukt. Maar hij was ook een halfbloed die, als zoon van een generaal, Thomas Alexandre Davy de la Pailetterie, voor zijn schrijversnaam toch opteerde voor de naam van zijn grootmoeder, een zwarte slavin uit San Domingo. Hij zou trouwens zijn hele leven lang militant republikein blijven én progressief -- een van de weinige beroemdheden die in 1830 zijn nek uitstak en de wapens opnam voor zijn ideeën --, een man van links die door de Frans intelligentsia echter nooit werd geaccepteerd. Zijn losse levensstijl en zijn naam als vrouwenversierder stoorde de puriteinse garde te erg.
De ironie van de geschiedenis wil dat zijn bijzetting in het Panthéon, aan de zijde van Emile Zola en Victor Hugo, in oktober 2002, ter gelegenheid van de 200e verjaardag van zijn geboorte, te danken is aan rechts. En tot op heden wordt zijn rol in de literatuur nog altijd niet onderkend, dat terwijl niemand echt op de hoogte is van zijn werk. "De meest bekende en de minst gekende auteur van de Franse literatuur", volgens Claude Schopp, de grote specialist en verdediger van vader Dumas. Hij was het immers die in 1829 het historisch drama creëerde met zijn stuk Henri III et sa cour, een eer die later aan Victor Hugo werd toebedeeld. Bovendien schreef hij naast talloze theaterstukken en romans, vele verhalen, kronieken, historische essays, reisverhalen en verschillende autobiografieën, waarvan de 2500 pagina's tellende Mes mémoires -- die de innoverende jaren 1802 tot 1833 uitbeelden tot een indrukwekkend fresco -- misschien wel de beste introductie is tot deze merkwaardige man en zijn werk.
Natuurlijk heeft de enorme productie de kwaliteit van zijn werk geschaad en is het dikwijls slordig door de snelheid waarmee het werd gecreëerd. Maar zoals blijkt uit herlezing van De drie musketiers, heeft Dumas een onmiskenbare en erg moderne stijl die, in tegenstelling tot vele van zijn romantische tijdgenoten, nooit retorisch wordt of in sentimenten gaat zwelgen. Het blijvende succes van dit boek is zeker en vast te danken aan die directe stijl, de sprankelende humor, de gevatte dialogen en de puntige typeringen van de personages, iets waarvoor Molière zich niet zou hebben hoeven schamen. Hoe modern het soms is, blijkt, zoals in het beste werk van Voltaire, uit de ironische distantie, de terloopse maar daarom niet minder scherpe satirische uithalen die her en der gestrooid zijn in een verhaal dat ook nu nog verrast door zijn frisheid en charme.
Ter afsluiting nog een anekdote die bewijst dat ook in die tijd de commercie de creativiteit beïnvloedde en dat uiteraard in het nadeel van het werk. In navolging van grote voorbeelden als Don Quichot en andere tradities van het Franse klassieke theater, worden als afspiegeling van de belangrijkste personages knechten geïntroduceerd die voor het broodnodige evenwicht en de humoristische toets moeten zorgen. Zo staan Mousqueton, Bazin en Grimaud, de musketiers Porthos, Aramis en Athos terzijde en krijgt d'Artagnan de diensten aangeboden van de Picardiër Planchet ("je eet altijd maar één keer, zelfs al eet je veel") die dat, ondanks de armoedige toestand van zijn meester wel moet aanvaarden, omdat het hem verboden wordt de dienst van zijn meester op te geven zonder diens toestemming. Oorspronkelijk was de inbreng van Planchet, als een soort Sancho Panza, veel belangrijker dan het uiteindelijk in het boek geworden is. Dumas had de figuur bedacht als een niet al te spraakzame man die uitsluitend sprak in onomatopeeën. De uitgever zag dat echter niet zitten, omdat hij zijn auteur per lijn betaalde en dus weigerde de armzalige replieken van Planchet te betalen. Exit Planchet. Het moet gezegd dat hij niet hoorde in de bent van één voor allen en allen voor één. [Jan Baes]
Redactie
De Van den Ende musical '3 Musketiers' (première maart 2003) heeft tot verschillende heruitgaven geleid van de beroemde, klassieke avonturenroman waarop de musical is gebaseerd. 'De drie musketiers', het bekendste werk van de Franse schrijver Alexandre Dumas (père, 1802-1870) verscheen in 1844 eerst als dagbladfeuilleton. Het verhaalt de avonturen van vier vechtlustige vrienden, de drie musketiers Athos, Porthos en Aramis, en hun jonge vriend aspirant musketier d'Artagnan, tegen de achtergrond van de politieke en amoureuze intriges aan het hof van de Franse koning Lodewijk XIII, in de periode 1625 tot 1628. Als koningsgetrouwen moeten zij het opnemen tegen de gardisten van kardinaal Richelieu, en de kwaadaardige Mylady. Kleurrijk, spannend en romantisch, dit avonturenverhaal vol duels, samenzweringen en amoureuze verwikkelingen, geschreven in een negentiende-eeuws tempo. Deze uitgave bevat het volledige, oorspronkelijke werk in een nieuwe, uitstekende vertaling. Voor de liefhebber van 19de-eeuwse romans en voor avonturenliefhebbers met een lange adem. Alexandre Dumas père, kleinzoon van een Haïtiaanse slaaf, werd 30 november 2002 bijgezet in het Parijse Panthéon, het mausoleum voor de helden van de Franse republiek. Gebonden editie*, kleine, gestreept omslag.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.