Leesbaar schrijven : een handreiking
Paul Gillaerts
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Acco, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 332.2 GILL |
31/12/2003
In de nieuwe essaybundel Vlaamse identiteit: mythe en werkelijkheid definieert hoogleraar Ludo Beheydt het als volgt: "De autochtone bevolking van haar kant (in casu de Vlaamse) voelt zich vaak bedreigd in haar identiteit en probeert de eigen identiteit te vrijwaren... Normen en waarden worden opnieuw geformuleerd, en grenzen worden al of niet behoedzaam afgetast". Traditioneel worden de volgende vijf kernwaarden gebruikt om identiteit af te bakenen: een gemeenschappelijke taal, een traditie van kennis en ideeën, een gemeenschappelijke geschiedenis, een godsdienst als expressie van normen en waarden en een gemeenschappelijk geregelde samenleving (een maatschappijvorm). Beheydt besluit: "Toetsen we de lijst van kernwaarden die de culturele identiteit bepalen aan de Vlaamse situatie, dan is er alle reden om van een Vlaamse identiteit te spreken".
Enkele docenten 'Landeskunde' van de vertalers- en tolkenopleiding van de Lessius Hogeschool van Antwerpen organiseerden op 6 februari 2002 een symposium over de Vlaamse identiteit, waarvan de lezingen nu zijn gebundeld. Het doelpubliek was dubbel: enerzijds de vertalers en tolken "die onze relaties met andere culturen professioneel verzorgen en zo de Vlaamse identiteit uitdragen", maar breder ook "al wie zich in Vlaanderen bij het ontwikkelen en doorgeven van die identiteit betrokken voelt". De organisatoren kozen voor een originele benadering vanuit hun eigen opleiding: er komen geen ronkende namen van de Vlaamse Beweging aan bod, zoals Senelle, Ruys, De Roover of Storme. De bundel bestaat uit dertien bijdragen geordend in drie delen. Het eerste deel vormt de wetenschappelijke achtergrond: Louis Vos geeft een nogal schools overzicht van de Belgische staatshervorming en de rol van de Vlaamse Beweging daarin en Ludo Beheydt plaatst op zeer spitante wijze het hele culturele identiteitsdebat eerst in een breder kader om dan te focussen op de relatie Vlaanderen-Nederland. Het tweede deel bestaat uit vijf artikels over de beeldvorming over Vlaanderen (en onvermijdelijk ook België) in het buitenland: Engeland en Amerika, Duitsland, Spanje, Frankrijk en Rusland. Opvallend is dat er blijkbaar maar twee methodes schijnen te bestaan om dit onderwerp te benaderen: drie auteurs ploegen een aantal actuele kranten en websites door om het imago van ons land in het buitenland te meten, twee auteurs huldigen een historische benadering en grijpen terug naar oude geschriften en getuigenissen over Vlaanderen, vaak draaiend rond de culturele rijkdom (Vlaamse Primitieven, Rubens...). Het derde deel bestaat uit een zestal getuigenissen van anderstalige docenten over hun ervaringen met Vlaanderen en de Vlamingen. Hier wordt de spoeling soms erg dun, hoewel de getuigenis van Nahima Lanjri (licentiaat vertaler en CD&V-gemeenteraadslid in Antwerpen) over het racisme van vele Vlamingen naar de keel grijpt.
Vlaamse identiteit is een vrij interessante essaybundel, nogal ongelijk van kwaliteit, eerder vaststellend en beschrijvend dan grote toekomstperspectieven schetsend. [Gunter Bousset]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.