Het boek van alle dingen
Guus Kuijer
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2002 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KUIJ |
31/12/2003
Het was doodjammer dat het vijfde deel over Polleke vorig jaar in Nederland enkel als Kinderboekenweekgeschenk uitkwam. Daardoor was het voor Vlaamse lezers bijna onmogelijk om te weten hoe het met Polleke verderging na de dood van haar opa. Gelukkig besliste Querido om het boek één jaar later toch uit te geven. Je weet het natuurlijk nooit met goedlopende series rond populaire figuren, maar het lijkt er op dat Guus Kuijer met dit vijfde boek de verhalen over Polleke afsluit. Dat is jammer en ook nodig, omdat deze figuren nu eenmaal op een geloofwaardige manier evolueren en dus ook vroeg of laat gaan puberen. Misschien willen de auteur en de lezer helemaal niet geconfronteerd worden met een puberende Polleke. In dit vijfde boek staat Polleke kort voor haar dertiende verjaardag, en na de zomer gaat er een heleboel veranderen. Voor het eerst zal ze naar een andere school gaan dan haar grote liefde Mimoen en haar beste vriendin uit Mexico Consuelo. Polleke voelt zich tussen haar voorbijglijdende kindertijd en een nog nieuwe, onbekende volwassenheid heen en weer geslingerd. Over haar geliefde beer aan de waslijn zegt ze "Daar hangt mijn kindertijd". Ze wil van haar moeder een behaatje, en tegelijk wil ze er geen. Dan wil ze er eentje dat je niet kunt zien, maar eigenlijk toch een beetje wél... En tussen haar en Mimoen wordt het ook serieuzer, zeker nu hij toch niet met dat meisje in Marokko moet trouwen! Polleke is ook nog steeds en misschien nog meer dan vroeger met het geloof bezig. Is ze dan echt de enige mens op de hele wereld die niks gelooft en bovendien geen cultuur heeft? Maar mensen met een cultuur blijken dan weer om de haverklap beledigd. En Consuelo beleeft haar cultuur wel op een heel bijzondere manier op het graf van Polleke's opa. In ieder geval blijft het al dan niet geloven in iets of in niets als een rode draad doorheen het boek lopen. Ook de titel Ik ben Polleke heeft betrekking op één van die gekke uitspraken die Polleke steeds van anderen te horen krijgt. Wanneer mensen haar zeggen dat haar opa in haar voortleeft, is haar reactie: "Ja, hallo! Ik ben Polleke hoor! Ik ben niet mijn eigen opa als je het weten wilt!"
Polleke mag dan voortdurend Consuelo willen knuffelen, voor mij blijft Polleke zelf een hoog knuffelgehalte houden. Ook bij het lezen van dit boek heb ik weer luidop gelachen, en soms tranen voelen prikken... Polleke zal misschien voor altijd dertien blijven, maar ik hoop dat Guus Kuijer de lezer gauw weer met een nieuwe romanfiguur verrast.
[Karin Van Camp]
Julienne van den Heuvel
Polleke, al bekend uit vier eerdere uitgaven, weet zich aardig staande te houden met haar nuchtere kijk op de wereld en de volwassenen om haar heen, van wie sommigen, op zijn zachtst gezegd vreemd zijn te noemen! In dit deel is Polleke bezig met de verwerking van de dood van haar opa, wat in zo'n grote vakantie zonder noemenswaardige afleiding nog niet meevalt. Haar vriend Mimoen is in Marokko, maar gelukkig is haar vriendin Consuela er nog, die vanuit haar Mexicaanse cultuur zo haar eigen rituelen rond de dood heeft. De auteur weet zo'n meisje van bijna dertien treffend en puur neer te zetten! De uitgave verscheen eerder als Kinderboekenweekgeschenk (2001). Op het groen geschilderde omslag een verliefd kijkende Polleke. Vanaf ca. 10 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.