Het geluk van de wijnboer
Elizabeth Knox
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KNOX |
31/12/2003
De nieuwe roman van Elizabeth Knox voert de lezer mee naar het voorjaar van 1903. Het verhaal speelt zich af in Stolsnay, een stadje op het eiland Kissack en Skilling, voor de Schotse kust. Aan het begin van het boek bevindt het vrouwelijk hoofdpersonage, Billie Wilhelmina-Paxton zich, samen met haar zwangere zus Edith, en Ediths echtgenoot Henry Maslen, aan boord van het schip de Gustav Edda. Ze zijn op weg naar het eilandje omdat Henry van de plaatselijke industrieel en filantroop Lord Hallowhulme de betrekking van bibliograaf in zijn bibliotheek heeft aangeboden gekregen. Net op het ogenblik dat de Gustav Edda wil aanmeren in het haventje van Stolsnay, ontploft een schip. Veel passagiers, onder wie ook Edith Paxton, komen bij die ramp om het leven. Maar niet de jonge Billie Paxton: zij is enkele ogenblikken voor de explosie van het schip gesprongen. Billie, die door dyslexie nooit heeft leren lezen of schrijven, weigert te vertellen waarom ze dat deed. Dat maakt haar verdacht in de ogen van Murdo Hesketh, een neef van Lord Hallowhulme en medepassagier aan boord van het ongelukkige schip. Hij is vastberaden de waarheid te ontdekken achter de scheepsramp. De verdenking van Murdo zorgt aanvankelijk voor de nodige animositeit met Billie. Maar het kan ondanks alles niet verhinderen dat Billie en Murdo zich ook tot elkaar aangetrokken voelen.
Elizabeth Knox schetst een levendig beeld van het leven binnen de besloten eilandgemeenschap. Hoofdaccent valt daarbij op het reilen en zeilen in Lord Hallowhulme's huis, Kiss Castle, en zijn soms excentrieke bewoners. Pluspunt is de manier waarop ze een ontwapenend portret tekent van de jonge en vrijgevochten Billie. Ook de wat norse, onhandige Murdo is een geslaagd personage. Helaas verliest het verhaal naar het einde toe aan spankracht, ook al krijgen Munro en Billie in hun zoektocht naar de oorzaak van de scheepsontploffing te maken met verrassende wendingen. Billies kus is een roman met kwaliteiten, maar ook met gebreken in de opbouw. Een randbemerking, maar voor de lezer geen onbelangrijke: het boek is gezet in een érg klein lettertype. Het leesplezier wordt er omgekeerd evenredig door geschaad. [Geert Swaenepoel]
T. van Oirschot-Sparla
Wie van deze auteur 'Het geluk van de wijnboer'* heeft gelezen, zal gewoon begerig naar dit nieuwste boek van haar grijpen. Want dat vorige boek was ongelooflijk mooi en apart. Zowel qua verhaal als vormgeving een belevenis van de eerste rang! Ja, dan valt dit laatste boek waarschijnlijk ietwat tegen. Hoewel... de auteur kán schrijven, dat blijft staan. Maar het verhaal is, als je het in enkele zinnen samenvat (als in 1903 een al afgemeerd schip ontploft, met veel doden en gewonden tot gevolg, is onduidelijk wie de schuldige is) een melodrama, waarin teveel toevalligheden samen komen. Bovendien moeilijk, want verwarrend: het duurt te lang voordat de lezer door heeft wie nu eigenlijk wie is en wat er aan de hand is. Telkens worden er onverwachte zijwegen ingeslagen als de lezer midden in een klein verhaal zit. Op de een of andere manier krijg je pas voeling met de personages tegen het einde en dan is het einde eigenlijk teleurstellend traditioneel: er worden jaren overgeslagen en dan wordt medegedeeld wat er met de verschillende hoofdfiguren aan de hand is. Nee, niet echt een hoogtepunt in het oeuvre van deze overigens bijzondere Nieuw-Zeelandse auteur (1964). Paperback; zeer kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.