De influisteraars : de macht van de spin doctors
Michèle Van der Plaetsen (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 332 PLAE |
Besprekingen
31/12/2003
Men maakt in het sp.a-partijbestuur nu ook tijd voor het aspect perceptie, dat aan elk dossier verbonden is. Moeilijke onderwerpen worden op een begrijpbare manier verpakt. Vande Lanotte bedacht voor het fonds ter vrijwaring van de leefbaarheid van de wettelijke pensioenstelsels de poëtische naam Zilverfonds..." Vroeger was zoiets niet aan de orde. De politiek vormde een microkosmos met eigen regels en voorschriften, verheven boven het volk en wars van de reclamestrategieën van het bedrijfsleven. Het was ondenkbaar dat communicatieadviseurs mee de lijn van een politieke partij bepaalden. Eind jaren '80 deden communicatiegoeroes als Wim Schamp, Fons van Dyck en vooral Noël Slangen hun succesrijke intrede in het politieke bedrijf. Zo hield Fons van Dyck bij de parlementsverkiezingen van 1995 -- middenin de Agusta-crisis -- de SP in koers dankzij de geniale campagne rond Louis Tobback en de sociale zekerheid ("Uw sociale zekerheid"). Rond Noël Slangen en zijn bureau Slangen & Partners -- gespecialiseerd in politieke communicatie -- ontstond een heuse hype. Na succesrijke campagnes voor de SP en de CVP, stapte Slangen in 1998 over naar de VLD. Hij fluisterde Verhofstadt in minder rabiaat antisociaal te klinken, maar gewoon "vernieuwing" uit te stralen. De VLD won in 1999 de verkiezingen met de slogan "Ons land kan beter" en rond het kernwoord "verandering". Kersvers premier Verhofstadt was Slangen zo dankbaar dat hij hem als speciaal communicatieadviseur in dienst nam. Intussen katapulteerden Johan Vande Lanotte en Steve Stevaert in september 1999 Patrick Janssens vanuit het niets naar het voorzitterschap van de SP. Janssens was directeur van het reclamebureau VVL/BBDO en moest de crisis en het imagoprobleem van de SP oplossen. Over zijn politieke overtuiging was bij het grote publiek bitter weinig geweten...
De freelance journaliste Michèle van der Plaetsen (geb. 1961) doet als eerste een poging om de commercialisering en vermarketing van ons politiek bedrijf in kaart te brengen. In 17 vlot geschreven hoofdstukken plaatst ze de Belgische evolutie in internationaal perspectief met veel aandacht voor Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Daarnaast biedt ze ook een (historische) inleiding op fenomenen als reclame, propaganda, subliminale boodschappen, focusgroepen, lobbystrategieën, management, politieke marketing, spin doctors...
De influisteraars geeft de indruk in één vlotte beweging geschreven te zijn met korte, nerveuze zinnen. Van der Plaetsen is goed in het vertellen, beschrijven en analyseren, maar faalt in de verklaring der feiten en in de synthese. Ze vertelt boeiend over de cocacolacrisis, de dioxinecrisis, de teloorgang van Sabena, de recuperatie van de Derde Weg, de strategieën van Greenpeace, het gelobby rond het Kyoto-protocol..., maar doet geen enkele poging om al die losse eindjes aan elkaar te knopen. Zo komt het boek als een structuurloze verhalenpletwals op de lezer af, maar die blijft uiteindelijk onbevredigd en in opperste verwarring achter. Een register met namen en vaktermen had de chaos kunnen verminderen, maar ontbreekt. Het is nu wachten op de eerste wetenschappelijke benadering van het spin doctor-fenomeen, fascinerend en beangstigend tegelijkertijd. [Gunter Bousset]
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.