Zomerkamp
Angelo Vergeer
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Fontein, cop. 2002 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERG |
31/12/2003
Er is al veel inkt gevloeid over de overstap van kind naar puber, maar wat Tien betreft, is die inkt bijzonder goed besteed. Tien is een fris en vrolijk boek over een belhamel die zijn bravoure ombuigt naar echte durf en symbolisch de eerste stap naar de volwassenheid zet.
Zijn ongewone naam heeft met zijn ongewone geboorte te maken. Zijn moeder kreeg voor haar kranigheid een tien op tien en Tien hield er zijn naam aan over. Hij groeit op in een deftig grachtenhuis, is materieel rotverwend, maar ontpopt zich als een heuse straatjongen die het liefst de chique buurt op stelten zet. Tot hij plots te horen krijgt dat hun kleine gezin naar het platteland, het 'boerenland', verhuist. Dat ziet hij helemaal niet zitten, vooral omdat hij zijn oma achter moet laten. Bij haar kon hij even aan de 'papieren' pedagogie van zijn ouders ontsnappen en kon hij op applaus voor zijn schurkenstreken rekenen. Een oma als bondgenoot dus, en dat is niet alleen herkenbaar, maar levert ook een verfrissende kritiek op de betuttelende aanpak van zowel ouderen als kinderen. De verhuis naar een grote, gerestaureerde boerderij gaat door. De snuggere Tien taxeert onmiddellijk op een nuchtere, ironiserende manier de nieuwe omgeving:
"Er woonden helemaal geen boeren meer in de buurt. Over het smalle weggetje boven op de dijk voor ons huis reden geen tractoren met grote modderwielen meer. Daar reden snelle Audi's, Porsches, Mercedessen en Landrovers, veel Landrovers. En het enige leer wat je er zag, was niet van grazende koeien, maar van diplomatenkoffertjes en damestasjes."
De reden kent Tien van op school, de koeienstront is schadelijk voor het milieu en geen zinnig mens eet nog vlees, "en daarom moesten de boeren van de regering en van de Koningin ophoepelen." De directe formulering en interpretatie van Tien zijn ontwapenend. Angelo Vergeer heeft met succes de valkuil van weinigzeggend gefilosofeer en betweterigheid omzeild. Maar het eigenlijke verhaal moet nog beginnen en na 36 bladzijden is het voor tienjarigen hoog tijd dat er wat spanning komt. Tien gaat dus op zoek naar avontuur en dat vindt hij bij buurvrouw Floortje die, zo blijkt, een halve dierentuin in haar schuur herbergt. Een zeehond, een babytijger en een aap. Tien zeurt onmiddellijk zijn ouders de oren van het hoofd om eigen dieren. Een langoorkonijn, een schaap en een geit doen hun intrede. Vader kon ze niet weigeren, want hij zelf kon niet aan de koop van een boot weerstaan. Tien ziet die 'domme roeiboot', ook al is hij vijf meter lang, helemaal niet zitten, maar precies die boot wordt samen met alle dieren van Floor en van Tien de kern van een originele interpretatie van het verhaal van Noah. Het gaat ontzettend hard regenen en het blijft regenen. Tien krijgt visioenen van verdronken dieren en hij verzamelt zijn en Floors menagerie op de boot om ze bij oma in de stad in veiligheid te brengen. Wat volgt, is niet alleen een absurde, gekke, vrolijke overlevingstocht, maar ook een bewustzijnsproces van Tien zelf. Vergeer structureert perfect. Hij doorprikt Tiens bravoure mondjesmaat met momenten van reflecties die verwijzen naar groeiend inzicht. Als rode draad gebruikt hij de gedachte aan oma. Zij is voor de letterlijk en figuurlijk dobberende Tien een houvast en is bovendien het doel van zijn reis. Zij staat voor de oude zekerheid en nieuwe perspectieven. Tien beseft natuurlijk niet dat hij ook figuurlijk een ingrijpende tocht aan het maken is, maar onbewust verwoordt hij die idee wel op een ontroerende manier. Het ironiserende slot verhoedt sentimentaliteit en relativeert:
"Ik mis mijn vader. Ik mis zijn hand aan het roer. Mijn vader zou wel weten waar we zitten. Mijn vader zou wel weten waar Oma woont. Mijn vader zou wel weten hoe we naar Oma kunnen varen. Ik bedoel, hij luistert nooit, maar dat komt misschien omdat hij alles al wéét..
Ik mis mijn moeder. (...) Ik neem niet aan dat ze me op de wereld heeft gezet, omdat de krokodillenleren tasjes waren uitverkocht of de kreefthapjes in bouillabaissesaus; ze iets anders wilde. Er staan rijen boeken bij ons thuis in de antieken boekenkast over hoe je kinderen moet opvoeden. De wil was er wel, maar het lukt niet altijd. Komt ook door mij. Ik ben al tien. Kleine kinderen worden groot, mam, kijk maar."
Tiens tocht eindigt met applaus, zowel van zijn oma als van zijn ouders als van officiële instanties. En de sloep van zijn vader, waar hij oorspronkelijk zo de spot mee gedreven heeft, is zijn sloep geworden, 'De Ark van Tien'. Dit verhaal eindigt voor mij ook met applaus, want hoe symbolisch het ook mag zijn, het blijft voor lezers van tien en ouder in de eerste plaats verfrissende, leuke en spannende literatuur. [Jet Marchau]
Jos Weinberg
De 10-jarige Tien Hessels, geboren op 10 oktober om tien uur, is de soms op wel erg volwassen toon pratende ik-figuur in dit niet geïllustreerde boek. Tien wordt gepest met zijn naam en omvang, hij haalt kattenkwaad uit en hij heeft het gevoel door niemand begrepen te worden behalve door zijn oma. Het gezin verhuist naar het platteland en vader schaft een motorbootje aan. Tien leert de beheerster van een dierentuin kennen. De combinatie bootje-dieren vormt het hart van de gebeurtenissen als het begint te regenen en de dijken dreigen te bezwijken. Tien ziet het gevaar en tracht aap, lam, geit, tijgertje en hond (als ooit Noach) in veiligheid te brengen, intussen moeizaam contact met zijn slechthorende oma houdend. Het wordt een helletocht die hij heldhaftig volbrengt. Eenmaal gered wordt hij gefêteerd en zijn generatie ten voorbeeld gesteld. De toonzetting van de tekst nodigt uit tot voorlezen; zelf lezen vanaf ca. 11 jaar. De auteur, dagbladjournalist, publiceerde eerder 'Vijftien'*. Op de kaft zien we Tien met zijn ark.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.