Dagkalender van alle heiligen : de successerie uit Het Belang van Limburg
Ghislain Truyers
Raymond Rutten (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Book and Media, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LIMBURG 986 |
31/12/2002
In het voorwoord schrijft Steve Stevaert, de bekendste ex-cafébaas van Vlaanderen: een café lest een dubbele dorst: de dorst naar een verkwikkende drank en de diepmenselijke dorst naar sociaal contact. Het is een plek waar je thuiskomt in een bredere gemeenschap van mensen. Vooral het laatste aspect is belangrijk in dit boek. Drieëndertig authentieke Limburgse cafés passeren de revue. Sommige zijn ouder dan 100 jaar. In de meeste tapt de cafébazin al een eeuwigheid een frisse pint voor de stamgasten (meestal mannen met een hoog vrijgezellengehalte). Een echte commerciële instelling is deze dames vreemd: in 'Chrétien' verwent 'mam' haar klanten elke dag gratis met schotels vol belegde sandwiches; in 'Bij de Koster' genieten de bestuursleden van 'De Zondagsclub' van sterk verminderde prijzen op de koffietafel in het café na hun overlijden. Bovendien bepaalt het reglement er dat de leden elke zondag minstens één gratis consumptie krijgen van de bazin, die zij dan ook 'Moeke' noemen. De troetelnaam 'Moeke' (of een variant ervan) is de meest gehoorde in dit soort cafés. De zorg voor de klanten is dan dikwijls ook moederlijk: op vele plaatsen krijgt de klant geen bier meer als zij merkt dat hij teveel gedronken heeft; of moet hij verplicht zijn autosleutels afgeven. In ''t Wit Paard' sukkelen vaste klanten soms in het bed van de waardin om er hun roes uit te slapen. De namen -- zoals 'Snelle Vlucht' of 'De Trouwe Lassie' of 'Geren bij' -- roepen stuk voor stuk het beeld op van een zaak waar de tijd geen vat op gekregen heeft. Waar het interieur nog altijd is als veertig, vijftig jaar geleden en waar de lucht van bier en tabak nog niet verdrongen werd door gefrituurde happen. Dikwijls was (of is) nog een andere zaak aan het café gekoppeld: een kapsalon of een slagerij. Duivenclubs of toneelverenigingen vinden er nog altijd een onderkomen. In de achtertuin van café Welkom staat zelfs een hanenpaleis. Tijdens het seizoen worden er wekelijks wedstrijden 'hanenzingen' georganiseerd. En in 'Sportlokaal In de Smis' komen twee keer per week een tiental dames kantklossen op de biljarttafel.
In de Zoeten Inval is een nostalgisch boek. Jongeren zullen zich onwennig voelen in een café waar nooit muziek gedraaid wordt (omdat de kaartende klanten al genoeg lawaai maken). En zelfs volwassenen zullen verwonderd zijn dat in een café geen koffie kan gedronken worden (omdat de klanten dat toch niet lusten). Dit soort gelegenheden tref je enkel nog aan op het platteland of in volkse stadsbuurten. Raymond Rutten schildert ze met veel liefde en humor. Hij voegt er ook enkele prettig leesbare cursiefjes aan toe over o.a. cafépraat en cafénamen en spaarkassen. De herkenbaarheid van de cafés blijft zeker niet beperkt tot Limburg: je vindt ze evengoed in Antwerpen of West-Vlaanderen. Zo overstijgt dit aangename boek ook het enge kader waarin het gesitueerd is. [Jan Vermeiren]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.