Huwelijksnacht
Kerstin Thorvall
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : THOR |
31/12/2002
Zij belden vanuit het psychiatrisch ziekenhuis: 'uw man is rustig in zijn slaap gestorven'". Zo ervaart in het tweede deel van de 'Signe-trilogie' Hilma, de jonge echtgenote van lyceumdocent Sigfrid Tornvall, het overlijden van haar met een erfelijke psychische ziekte belaste man. Verschrikkelijk, maar ook een vrij gevoel -- want nooit meer zou Sigfrid zijn echtelijke rechten bij haar op kunnen eisen! De met 47 jaar overleden docent laat zijn 8-jarige en verafgode dochter Signe achter en een weduwe van in de dertig. Kerstin Thorvall (geb. 1925) beschrijft op een tot nadenken inspirerende wijze na haar eerste deel van de 'Signe-trilogie' (Huwelijksnacht) nu de stille dramatiek van het ontvreemdingproces tussen moeder en dochter. Hilma verbergt haar opluchting achter de gebruikelijke rouwconventies en gaat zich de komende jaren helemaal richten op de opvoeding van Signe, steeds opnieuw bevreesd voor een erfelijke belasting. Op Signes onrustige karakter, haar angsten en manische momenten reageert Hilma met overdreven bezorgdheid, regels en een eindeloze opofferingsgezindheid. Tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog vertrekken moeder en dochter naar Uppsala, waar het Hilma eindelijk lukt om volwaardig haar beroep als onderwijzeres weer uit te oefenen. Signe wordt volwassen en dat wordt door Hilma beleefd als een proces van raadselachtige gebeurtenissen. Terwijl zij dankbaarheid verwacht, verbreekt Signe met het vinden van een eigen levensritme de relatie met haar moeder.
Thorvall beschrijft uiterst fijngevoelig en herkenbaar, maar ook uitermate langdradig de grote en kleine psychische, lichamelijke en sociale gebeurtenissen in het leven van deze twee vrouwen. [Günther Brandorff]
G. Brandorff
'Uw man is rustig in zijn slaap gestorven'. Zo verneemt in dit tweede deel van de Signe-trilogie Hilma, de jonge echtgenote van leraar Sigfrid, het overlijden van haar psychisch erfelijk belaste man. De docent laat zijn elfjarige verafgode dochter Signe achter en een weduwe 'in haar beste jaren'. De Zweedse schrijfster (1925) beschrijft op een tot nadenken inspirerende wijze na het eerste deel van de Signe-tilogie ('Huwelijksnacht'*) nu de stille dramatiek van het vervreemdingsproces tussen moeder en dochter. Hilma verbergt haar opluchting over de dood van haar 47-jarige echtgenoot achter de gebruikelijke rouwconventies en gaat zich helemaal richten op de opvoeding van Signe, steeds bevreesd voor een erfelijke belasting van het regelmatig angstige en manische kind. Tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog lukt het haar eindelijk om haar beroep als onderwijzeres uit te oefenen. De volwassenwording van Signe wordt door Hilma beleefd als een proces van raadselachtige gebeurtenissen. Terwijl Hilma dankbaarheid verwacht, verbreekt de dochter juist de relatie. Fijngevoelig en herkenbaar, maar ook behoorlijk langdradig; de door het eerste deel gewekte verwachtingen worden licht teleurgesteld. Gebonden; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.