Der Untergang
Oliver Hirschbiegel
Traudl Junge (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Tirion, cop. 2002 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : DUITSLAND 945.3 |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Tirion, cop. 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUITSLAND 945.3 |
31/12/2002
Traudl Junge (maart 1920-februari 2002) was niet dé secretaresse van Adolf Hitler, -- hij had er wel vier of vijf. Maar wat haar van haar collega's onderscheidt is de manier waarop zij met haar verleden van nauwe medewerkster van de Führer van nazi-Duitsland is omgegaan. Zij werd geboren als Gertraud Humps, dochter van Max Humps, een Münchens bouwmeester, maar vooral avonturier en een van de eerste volgelingen van Hitler. Traudls moeder was de dochter van een generaal in ruste. Vader Humps was vaak uithuizig en liet zijn vrouw en twee dochters spoedig in de steek. Traudls omgeving was conservatief, maar -- zeker na Humps' vertrek -- niet uitgesproken nazistisch. Toen zij in 1942, toch gebruikmakend van connecties van haar vader, naar de Berlijnse rijkskanselarij trok, op zoek naar een 'zinvolle' job, werd ze door Hitler persoonlijk -- blijkbaar omwille van haar Beierse afkomst, 'nette' voorkomen en toegewijde karakter -- uit een groep kandidaten uitverkoren, zonder dat zij lid was van de NSDAP, wat ze trouwens nooit is geworden. En Hitler vroeg er niet naar. Het interesseerde hem niet. Meer dan eens liet hij zich kritisch en zelfs spottend uit over zijn partijgenoten. In haar in 1947-1948 geschreven herinneringen aan haar verblijf in de rijkskanselarij, in de militaire hoofdkwartieren en uiteindelijk in de hel van de Berlijnse Führer-bunker, lente 1945, treedt een Hitler te voorschijn als vaderlijke vriend en prettige, zelfs charmante baas, die kon lachen met een grap, wanneer hij omringd was door zijn 'hofhouding', waartoe -- buiten zijn éminence grise Martin Bormann en zijn vriend en architect Albert Speer -- vrijwel geen van de nazi-kopstukken behoorden. In die intieme kring sloot Hitler zich af van de politiek, van de oorlog en van de nakende catastrofe. Zelfs in de Berlijnse bunker werden nog thee-uurtjes gehouden. Fräulein Traudl Humps trouwde met de SS-officier Hans Junge, naarstig dienaar uit die entourage. Junge trok naar het front, om te ontsnappen uit de verstikkende sfeer, die heerste in het Berghof en de Wolfsschanze, en sneuvelde in Normandië, in augustus 1944. Traudl bleef zijn naam dragen -- al vervaagde spoedig de herinnering aan een man, die ze nauwelijks had leren kennen. In mei-juni 1945 raakte ze in Berlijn enige tijd in Russische gevangenschap, maar ze wist "op miraculeuze wijze" naar Beieren te ontsnappen. Daarna werkte ze heel haar actief leven voornamelijk als publiciste. Ze had enkele verhoudingen. Toch is ze nooit weer getrouwd; het 'gewone geluk' ontglipte haar. Zonder dat ze er zich aanvankelijk van bewust was, hadden de twee en een half jaar in Hitlers schaduw haar verdere leven "verpest". Haar in 1947-1948 te boek gestelde herinneringen zijn een voorbeeld van de verdringing van het nazi-verleden, zo kenmerkend voor de Duitse generatie waar zij toe behoorde. Zij had kalm en zelfs luxueus in het oog van de storm geleefd en slechts geleidelijk, maar steeds sterker drong het tot haar door van welk afschuwelijk mechanisme zij als jonge vrouw een radertje was geweest. In haar 'woord vooraf' bekent Traudl Junge, dat ze schrok, toen ze enkele decennia later dat manuscript uit de jaren '40 weer las. Ze schaamde er zich over "hoe kritiekloos en met hoe weinig afstand ik destijds had geschreven". Met het vorderen van de jaren kon ze zichzelf steeds minder haar verblinding en naïviteit vergeven.
Dit boek heeft twee aspecten: ten eerste blijft het een bron voor historici, o.m. aangaande Hitlers geraffineerde leefwijze met ondoordringbare tussenschotten en biedt het een levendige beschrijving van de laatste hallucinante dagen in de Berlijnse bunker. En ten tweede -- en zeker niet minder belangrijk -- heeft de journaliste Melissa Müller, na talrijke gesprekken, Traudl Junges biografie geschreven als het relaas van een gekwelde zoektocht naar de waarheid. Dankzij deze verhelderende "chronologie van een schuldverwerking" stemde Traudl Junge uiteindelijk in met de publicatie van haar herinneringen, een maand voor haar overlijden. [Robert Schoeters]
Redactie
Een meisje uit München dat danseres wil worden, maar haar brood moet verdienen op kantoor, krijgt in 1942 een baan op de kanselarij in Berlijn. Al in december wordt ze, 22 jaar oud, door Hitler uitgekozen om een van zijn drie secretaresses te worden en werkt voor hem tot zijn dood in april 1945. Omdat zijn staf altijd met hem mee moet reizen, ziet ze goed wat er omgaat. Ze trouwt met een van zijn bediendes, die in augustus 1944 aan het front omkomt. In 1945 maakt ze van dichtbij de ontmanteling van het Derde Rijk en de zelfmoord van Hitler en Eva Braun mee. Junge (1920-2002), die na de oorlog gearresteerd, maar om haar jeugd niet gestraft werd, ging later nadenken zodat deze periode haar verdere leven bepaalde. In haar verslag, dat ze al in 1947 schreef, maar dat niet gepubliceerd werd, geeft ze een goed beeld van de mens Hitler en beschrijftze vooral de laatste fase van het Rijk indringend. Soms bekritiseert ze haar onnozelheid toen. De toegevoegde informatie over haar jeugd en haar leven na 1945 zijn goed. Uitgebreide noten, redelijke vertaling. Veelbesproken boek; Traudl Junge stierf 11 februari 2002 enige uren nadat een documentaire over haar leven in première ging op het Filmfestival van Berlijn.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.