Kruisbestuiving : het verhaal van een besmetting
Adriaan Groen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 354.7 GROE |
31/12/2002
Vluchtelingenkampen in Afrika. We weten dat ze bestaan, dat de situatie van de vluchtelingen meestal uitzichtloos is, en dat nagenoeg iedereen in zo'n kamp zijn eigen schrijnend verleden heeft, dat zich in dit geval afspeelt in Rwanda in de jaren '90, tijdens de onlusten tussen Hutu's en Tutsi's. Omdat we met de vluchtelingen begaan zijn, dragen we graag bij om de nood te lenigen door de hulporganisaties te steunen die werken in dergelijke kampen. Maar hoe gaat het er bij die noodhulp eigenlijk aan toe, en in welke omstandigheden moeten de goedbedoelende hulpverleners werken?
Ad Groen werd gedurende 25 jaar meerdere keren als arts uitgezonden naar Tanzania, en maakte de organisatie van de noodhulp in de vluchtelingenkampen aan de grens met Rwanda zelf mee. Zijn ervaringen heeft hij neergeschreven in dit waarheidsgetrouwe relaas over een arts, Dip van Ginkel, die onder de vlag van een hulporganisatie naar Tanzania gestuurd wordt. Hij verwacht om miserie te zien, ondervoeding, uit de hand lopende ziekten. Voor een deel klopt dat ook wel, maar wat het meest in het oog springt ligt toch op een ander vlak. Concurrerende hulporganisaties gunnen elkaar het licht in de ogen niet; er is geen enkele zinnige beleidslijn in het ziekenhuis waar hij terechtkomt; goederen die gestuurd worden vanuit Europa zijn of niet nuttig, of ze verdwijnen op geheimzinnige wijze, zinloze 'wetenschappelijke' onderzoeken worden ruim gefinancierd... Bovendien constateert Dip dat het vluchtelingenkamp de lokale economie compleet ontwricht. Prijzen gaan de hoogte in, velen kunnen aan de slag bij de hulporganisaties, maar voor wie dat niet kan, wacht er armoede. En de noden van de vluchtelingen worden helemaal verkeerd begrepen: men tracht aan te tonen dat ze ondervoed zijn, om meer subsidies te krijgen, terwijl ze beter gevoed zijn dan de plaatselijke bevolking.
Het verslag van Dip komt zeer persoonlijk over en straalt een kritische geest uit, maar ook een verknochtheid met Tanzania en een diep begrip voor de plaatselijke problemen. Dip geeft een eerlijk, laconiek verslag van zijn ervaringen en schuwt geen enkel thema. Daarnaast is het ook een vlot verhaal dat je van de eerste tot de laatste bladzijde boeit. Opvallend is de manier waarop de moeilijkheden in relaties bij medewerkers van dergelijke hulpprogramma's worden besproken. [Bart Van der Bruggen]
Harrie M. Leyten
Een Nederlandse arts met jaren ervaring in missieziekenhuizen in Afrika wordt uitgezonden naar Tanzania om in de nasleep van de burgeroorlog in Ruanda noodhulp te verlenen aan vluchtelingen. Hij bereidt zich voor op onmenselijke situaties, maar komt al snel tot de ontdekking, dat de chaos in feite veroorzaakt wordt door elkaar beconcurrerende hulporganisaties, overbodig wetenschappelijk onderzoek en waardeloze zendingen hulpgoederen afkomstig van inefficiënte donororganisaties. Intussen geeft het boek een helder en voor leken schokkend beeld van het leed van patiënten in een ziekenhuis dat een chronisch tekort heeft aan de meest essentiële voorzieningen: elektriciteit, water, medicijnen. Een onthullend boek over een harde werkelijkheid die voor veel welwillende mensen in Europa niet bekend is. Geschreven door een ervaren arts en schrijver van andere succesvolle boeken over medische zorg in Afrika. Geschikt voor een brede lezerskring, maar vooral voor mensen die geïnteresseerd zijn in Afrika, in ontwikkelingssamenwerking en in medische zorg.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.