Zee en land
Rien Vroegindeweij
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : * 877 VROE |
31/12/2004
Rien Vroegindeweij probeert in zijn jongste dichtbundel exact te doen wat de titel stelt: de gewone ervaringen optillen tot een tijdeloos niveau. Voortdurend wordt de dichter, en in zijn spoor ook de lezer, geconfronteerd met de vergankelijkheid en het verlies. Het vers kan die ervaringen wel even vasthouden, maar de prijs die daarvoor betaald moet worden is het verlies van de eigenlijke realiteit. In de praktijk resulteert die in erg uiteenlopende verzen. Soms is de dichter nogal zwaarmoedig op de hand en schrijft hij poëzie waarin de emotionaliteit duidelijk merkbaar is. Op andere ogenblikken kiest hij echter resoluut voor light verse om met de begrenzingen van het leven om te gaan. Vroegindeweij wordt dan kolderesk (ook al blijft hij, geheel in de traditie van het genre, kiezen voor klassieke vormstructuren). De bundel eindigt met enkele vertalingen, waarvan het nut mij eigenlijk ontgaat. Rien Vroegindeweij levert hier, met andere woorden, eens te meer een erg heterogeen en kwalitatief ongelijk werkstuk af. [Dirk De Geest]
Ko van Geemert
Deze bundel van de nu 58-jarige Rotterdamse dichter/schrijver kent vijf afdelingen, beginnend met de cyclus van vier gedichten 'Mijn eiland' over de afwezige geliefde: 'Er is geen ontkomen aan te zijn waar je niet bent'. In de tweede, langste, afdeling vinden we onder meer gedichten die van maatschappelijke betrokkenheid getuigen, zoals 'Hooligan': 'dan ga ik helemaal door het lint // en maak die kankerlijer terminaal. / Nee, normaal ben ik gewoon normaal. / Ik heb een baan, een vrouw, een kind.' In de derde lezen we een metafysische Vroegindeweij: 'wie of wat de wereld schiep (...) het was een godenkind dat riep' en in de vierde vinden we het gedicht waarnaar de titel verwijst en dat eindigt met: 'Ik ben net uit school gekomen, en weet / wat je me dadelijk gaat vragen', plus dat waarnaar de foto op de voorkant verwijst: een engel die één vleugel heeft verloren. De laatste afdeling bestaat uit een aantal vertalingen. Een mooie en gevarieerde bundel van iemand die - in 'Epitaaf' - verzoekt: 'Liefste, als je iets voor mij zal schrijven, / vraag ik je bescheiden en oprecht te blijven.'
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.