Wat we toen al wisten : de vergeten groene geschiedenis van 1972
Geert Buelens
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BUEL |
31/12/2002
In ieder geval getuigt het van lef om als gevreesd poëziecriticus zelf met een dichtbundel uit te pakken. Geert Buelens is zo iemand; na zijn uitvoerige studie over de naleving van Van Ostaijen debuteert hij nu als dichter met de bundel Het is. Geheel in overeenstemming met zijn credo als recensent vertrekt deze bundel duidelijk vanuit een postmodern perspectief. De dichter richt zich, op een haast programmatische wijze, tegen de anekdote en de al te grote herkenbaarheid van een of andere wereld. (Hoewel, de opdrachten brengt deze gedichten toch weer terug naar de werkelijkheid). Daartegenover wordt gezocht naar het wezen van de 'esthetische' ervaring, een dimensie die niet toevallig wordt verbonden met het sublieme dat tegelijk intens fascineert en de mens dreigt te overweldigen. Het on-menselijke vormt zo als het ware de rand van iedere ervaring, en van elke waarachtige poëzie. Dat programma wordt uitgedrukt via een grote verscheidenheid aan fragmenten en manieren van spreken. Nu eens is de dichter op een litanie-achtige wijze bezig met het verzamelen en het structureren van indrukken en gegevens, dan weer opteert hij voor een hermetische lyriek die sterk op het fragment is geënt. Toch is daarbij een duidelijke esthetische impuls aanwezig; muzikaal, ritmisch en qua beeldspraak roept deze lyriek bijwijlen (en ook dat is geen toeval) herinneringen op aan het late werk van Van Ostaijen of, dichter bij huis, aan het werk van verwante dichters als Van Bastelaere of Bogaert. In ieder geval is het een bijzonder intrigerend en veelbelovend werkstuk geworden, dat de lezer een toegang biedt tot het geheime laboratorium van de dichter. Toch ontbreekt het deze gedichten, naar mijn mening, nog wat aan consistentie (hoewel dat voor postmodernisten een 'vies' woord zal zijn) om echt te overtuigen. Nu lijkt het erop dat de bundel een aantal voortreffelijke gedichten combineert met minder geslaagd werk, zonder dat een duidelijke samenhang voor een meerwaarde zorgt. Hoe dan ook, met Buelens is opnieuw een postmoderne belofte van formaat opgestaan in de Vlaamse letteren. [Dirk De Geest]
Ko van Geemert
Geert Buelens (geboren in 1971) maakt het in dit debuut zijn lezers niet gemakkelijk. Ingeklemd tussen het openingsgedicht ('Lament') en slotgedicht ('Orakel') staan 27 gedichten (69 pagina's), verdeeld over vier afdelingen, waarin de lezer al direct wordt geconfronteerd met beeldspraak als "het buisworden van de geest een / stilgehouden uitrekken / van tamme vezels die zich / opwerpen" (pagina 16) of "deze schaduwbokser der / sferen zweept de ritmes / op en zoekt intussen / een kern achter de schors" (pagina19). Deze, vrij willekeurig gekozen, fragmenten illustreren het weinig toegankelijke taalgebruik van Buelens. Als we opheldering zoeken in de afdeling 'Handleidingen', lezen we in het eerste gedicht 'Dogma': "Spreek in zinnen / die een mens verstaan" - waar wij liever hadden gezien: "Spreek in zinnen / die een mens verstaat". Buelens heeft ons, kortom, in deze bundel niet kunnen overhalen mee te gaan in zijn eigen idioom en wereld, 'Het is' blijft daardoor een bundel die niet overtuigt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.