Anaïs Nin : gemaskerd, ontmaskerd
Elisabeth Barillé
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Thoth, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 3998 |
31/12/2002
Als je partner het koud heeft, doe je dan het raam dicht of open je de voordeur? De protagoniste uit Elisabeth Barillé's Een modelpaar kiest voor het laatste. Ze laat toe dat haar echtgenoot een minnares neemt, sterker nog, ze helpt haar man met het uitkiezen. Op terrasjes en in restaurants zoeken ze naar de geschikte vrouw die klasse aan finesse weet te koppelen. Dit is het originele uitgangspunt van een roman waarin er vrijelijk gereflecteerd wordt over relaties, seksualiteit en trouw. Conform de libertijnse stelregel moet alles kunnen, als men maar met hart en ziel het geluk nastreeft. Half (lees: burgerlijk) leven is taboe. En als er voor een voller leven een derde persoon nodig is, waarom niet? De ménages a trois hebben in de Franse romanliteratuur altijd al een favoriet onderwerp gevormd, denk maar aan het in 1995 verschenen Zijn vrouw (De Arbeiderspers) van Emmanuèle Bernheim, waarin een driehoeksverhouding vanuit het standpunt van de minnares verteld werd. Hetzelfde thema vanuit een ander gezichtspunt in Barillé's roman waarin de vertelfiguur de echtgenote is die er naar hunkert om de tweede vrouw van haar man dieper te leren kennen en begrijpen. Het levert scherpzinnige, soms hoogdravende passages op over genot, begeerte en erotiek. Maar ook fraaie oneliners en spotlustige opmerkingen. Zo heeft de man volgens de vertelster een minnares nodig om zijn onzekerheid omtrent zijn eerste rimpels te helpen overwinnen. Terwijl de vertelster zelf in de knoop ligt met haar lustbeleving.
Elisabeth Barillé (geb. 1960) brak door met de roman Lijfelijkheid en ook haar biografie Anaïs Nin, gemaskerd, ontmaskerd kreeg veel weerklank. Een modelpaar is een moedige poging om het veelkoppige monster dat jaloersheid is, te onthoofden maar Barillé lukt slechts gedeeltelijk in haar opzet. Ze doorprikt dan wel de clichés over relaties maar met haar portret van een ruimdenkend en experimenterend koppel doet ze in wezen niets anders dan een nieuwe zeepbel creëren. Het is weliswaar verpakt in fraai prikkelend proza, maar het is ondanks de vele filosofische verwijzingen te vrijblijvend om te beklijven. [Laurent Meese]
Matthieu Kockelkoren
De Franse romancière Elisabeth Barillé (1960) munt uit in het zoeken naar nieuwe grenzen van de vrouwelijke seksualiteit. Na haar eerdere romans "Lijfelijkheid" (1986) en "De kleur van woede" (1989) staat ook haar derde roman "Een modelpaar" (2001) in het teken van erotische nieuwsgierigheid: beschreven wordt of het mogelijk is om in een gelukkige relatie een derde toe te laten en in hoeverre dit bijdraagt aan 'het genot'. Het thema is sinds "Les Liaisons dangereuses" niet nieuw, maar geschreven vanuit de gevoelens van een jonge vrouw gedurfd en vefrissend. Bovendien heeft Elisabeth Barillé een fraaie, trefzekere stijl, wisselt zij psychologische bespiegelingen af met snelle evocatieve handeling en beheerst zij de kunst van het met zeer decente middelen suggereren van hoogst dubieuze situaties. Gebonden; normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.