Maanlicht
Hella S. Haasse
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GROO |
31/12/2004
De achteroverval bestaat uit vier delen, 'verplaatsingen' genoemd en elk voorafgegaan door een motto. Die motto's zijn van Einstein, Elfriede Jelinek, Beckett en... de popgroep Garbage. Een schrijver moet van alle markten thuis zijn, nietwaar?
Verplaatsing één heet 'Op de cakewalk (de laan uit)' en leidt ons binnen in de wereld van Pee Noordeloos. Deze jonge vrouw heeft een traumatische ervaring achter de rug: ongewild heeft zij de dood van een kleine jongen veroorzaakt. Voordien was ze al een redelijk teruggetrokken vrouw en dat is er nu niet beter op geworden. Zij is zich hyperbewust van haar uiterlijk, haar houding, haar hele persoon. Dat maakt het intermenselijke verkeer extreem moeilijk, om van een relatie nog maar te zwijgen. Patricia de Groot schrijft dit eerste deel als één lange metafoor. De zoektocht van Pee Noordeloos naar een manier om met haar schuld(gevoel) te leren leven, wordt beschreven als een wandeling over verschillende soorten wegdek. Ik ken geen enkel ander proza waarin de woorden 'voeten', 'wegen', 'lopen' e.d. meer voorkomen. Hoogst kunstmatig is het en het zou zelfs enerverend zijn, als het niet zo saai was. Hele pagina's schrijft De Groot bv. over de manieren waarop Noordeloos met haar speeksel speelt. Mijn hemel. Verplaatsing twee heet 'Het gezichtenboek' en pikt aan bij een opmerking van Noordeloos uit deel één. Zichzelf krijgt ze niet doorgrond, maar de geschiedenissen van gezichten in de massa kan ze zich wel voorstellen (cf. p. 56). Enkele van die geschiedenissen worden nu uit de doeken gedaan. Kortverhalen zijn het, klassieker van opzet dan deel één, maar binnen het kader van de roman: stuurloze vingeroefeningen. Verplaatsing drie heet 'Een stem in het kapittel'. Uiteraard wordt dit deel in de ikvorm verteld. We vinden Noordeloos terug op het strand, waar zij in de verte een figuur ziet die een man óf een strandpaal kan zijn. Pagina's dubt Noordeloos over de vraag of haar ogen haar niet bedriegen, haar verlangen naar een relatie en naar de identiteit van de strandpaal. Als ze eindelijk besluit erheen te wandelen, schrikt ze: haar voetsporen in het natte zand bewijzen dat ze niet in één rechte lijn kan lopen. Verplaatsing vier -- bent u er nog? -- heet 'De uitsmijter-de insluiper'. Hier wordt de draad van deel één opgepikt, maar dan zonder de irritante voetenmetaforiek. Noordeloos beleeft een nieuw avontuur: de deur van haar toilet wil niet open! Betekent dat, dat er iemand op zit? Een man, wellicht?
Het boek eindigt met iets wat sterk lijkt op de dood van het hoofdpersonage. Daarmee komt een zeer ongeïnspireerd einde aan een boek dat zeker niet slecht geschreven is, maar lijdt onder een dodelijk contrast. Het totale gebrek aan inhoud en (laat ik maar zeggen) innerlijke noodzaak om dit non-verhaal te vertellen, vloekt met de pretentieuze compositorisch verpakking. Ik weersta slechts met extreme moeite aan de verleiding om de titel om te vormen tot een sarcastische opmerking. [Mark Cloostermans]
J.F. Vogelaar
Met dit boek presenteert Patricia de Groot (1964) zich in één klap als een schrijver met een eigen stemgeluid. Zo tastend als de hoofdpersoon door het leven laveert, zo doortastend is het boek van toon en stijl. Voor Noordeloos, zo wordt de vrouw in het eerste en laatste van de vier hoofdstukken aangeduid, zijn weinig dingen vanzelfsprekend, zoals lopen, dat een hachelijke onderneming wordt zodra het niet meer uit eigen beweging gaat. Rechtlijnigheid – in denken én doen – maakt plaats voor omwegen, zigzagbewegingen en valpartijen. Zo'n vitaal mengsel van kijken, denken, voelen, bewegen is iets bijzonders in de Nederlandse literatuur. En zo'n intense taalbeleving komt het best tot z'n recht in de korte vorm, in een geconcentreerd taalgebruik. Er zijn in dit boek dan ook scènes die je romans in het klein zou kunnen noemen. 'Zoals anderen gedichten schrijven, schrijft zij gezichten,' wordt gezegd van het gezichtenboek dat de hoofdpersoon met observaties vult, net zo gedreven door aandacht voor andere mensen als voor de kleinste dingen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.