Kop op, Herman!
Yvonne Jagtenberg
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Hillen, 2002 |
KLEUTER : GEVOELENS - GEDRAG
Vriendschap |
31/12/2002
Dit is het tweede boek over Arno. Als hij niet op school is, zit hij meestal te tekenen. "Hij had alles al een keer getekend. Behalve zijn konijn." Het konijn moet goed stilzitten, maar houdt dat niet vol en springt naar buiten. Arno gaat erachteraan maar kan het niet vinden. Hij vraagt aan iedereen die hij ontmoet of ze zijn konijn niet gezien hebben. Van een schilder op het strand krijgt hij iets om over na te denken: "Konijnen doen wat ze zelf willen... net als de zee." Als Arno eindelijk zijn konijn terugvindt en ze elkaar aankijken, beseft hij wat een waarheid er in de woorden van de schilder schuilt. Hij gaat alleen naar huis... maar het konijn wil mee, en dus gaan ze samen. Het beest is zo moe dat het in slaap valt... en zo kan Arno zijn konijn in alle rust toch nog tekenen. De wending op het eind geeft dit heel eenvoudige verhaal iets extra's.
Het bijzondere aan dit boek is dat de kleine kijker/luisteraar zich zowel met Arno als met het konijn kan identificeren. Onbewust zal elk kind zich herkennen in de drang van het konijn om zichzelf te zijn en even te kunnen ontsnappen aan de vertrouwde omgeving, om tenslotte zelf te beslissen terug te keren. Symbolisch staat het konijn zo voor elke kleine avontuurlijke stap die het kind zet in de groei. In Arne kan het kind de liefde voor een eigen dier herkennen.
De illustraties hebben een aparte charme. Ze zijn uitgevoerd met wasco, verf, stift en kleurpotlood op papier met grove korrel. De achtergrond is afwisselend wit en fel gekleurd. De stijl is naïef, met duidelijke invloed van kindertekeningen. Houdingen en de stand van de mond drukken emoties uit. Op de eerste prent bijvoorbeeld roept het konijn met hangende pootjes meteen gevoelens op, die je ook herkent op het eind, als Arno zijn konijn weer naar huis draagt. Opmerkelijk is hoe Arno en zijn konijn bijna even groot zijn. Hoe sterk de illustratrice met eenvoudige middelen een gevoel kan oproepen, blijkt ook op de prent waar Arno alleen naar huis moet. Zijn blik blijft hangen aan het konijn en zijn mond ziet eruit als een liggende komma. Zijn ene arm hangt slap, zijn andere lijkt iets onzichtbaars weg te duwen. Zijn rechtervoet tilt hij behoedzaam op, maar zijn linker wil niet mee. Hij is een en al tweestrijd. Knap werk is dit.
[Jan Van Coillie]
M.E. Grol-Kroes
Arno zit meestal te tekenen. Hij heeft alles al getekend, behalve zijn konijn want dat wil niet stilzitten. Als hij het op een dag toch probeert, loopt het konijn weg. Arno gaat hem zoeken. Hij kijkt in de tuin, op straat, in de dierenwinkel, in de duinen, op 't strand. Eindelijk in het park ziet Arno twee grote poten uit een hoop zand steken: zijn konijn! Als ze thuis zijn, is het konijn zo moe dat hij meteen in slaap valt zodat Arno hem eindelijk kan tekenen. Op iedere bladzijde staat een paginagrote (soms in een kader en vaak doorlopend op de volgende pagina) illustratie die soms slechts gedeeltelijk is ingekleurd; daaronder een tot drie regels tekst in een witte balk. De niet in verhouding uitgevoerde (b.v. het konijn is groter dan Arno) gekleurde 'kinderlijke' waskrijttekeningen geven een speels effect. Glanzend papier. Op de kaft een tekening van Arno en zijn konijn in een kamer, tegen een groene achtergrond. Vanaf ca. 3 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.