Een nieuwe tong : omgaan met meertaligheid
Amira Armenta (Auteur), Mariolein Sabarte Belacortu (Bewerker)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 803.2 ARME |
Besprekingen
31/12/2002
Vele talen kennen staat goed op je cv, wordt altijd gezegd, en is bovendien een teken van cultuur. Maar voor zij die als volwassene een zoveelste taal moeten leren, ligt het niet zo eenvoudig. De Colombiaanse Amira Armenta ervaart meertaligheid als een last. Tot driemaal toe moest zij een nieuwe taal leren omdat ze achtereenvolgens emigreerde naar Frankrijk, Nederland en de Verenigde Staten. Het Frans wou nog wel lukken, het Nederlands ging al veel moeilijker en het Engels wordt ze niet meester. In haar gezin spreekt ze ondertussen Nederlands met haar echtgenoot en Engels met haar zoon. Haar moedertaal komt ook al in de verdrukking. Als ze niet goed oplet en niet nadenkt voor ze spreekt, mengt ze alles door elkaar, wat in de taalkunde code-switching heet, en ze haat zo'n fout taalgebruik. Een correct, rijk en gevoelsmatig taalgebruik, zoals ze dat had in het Spaans, kan ze niet bereiken in die andere talen. De paradox van haar leven verwoordt ze als volgt: "Hoe meer talen ik sprak, des te minder ik zei". Het is een conclusie die aansluit bij wat Eva Hoffman schreef in haar Verloren in taal (Bodoni, 1996), al schrijft Hoffman heel wat genuanceerder en diepgravender over de culturele en persoonlijke aspecten die samengaan met het leven in een nieuwe taal.
De getuigenis van Armenta duidt op een problematische meertaligheid die het gevolg is van een migratie vanuit een relatief marginaal taalgebied. Het Spaans is dan wel een wereldtaal, maar kent niet dezelfde status als het Engels of het Frans. Armenta is dus verplicht zich taalkundig aan te passen telkens als ze migreert -- en voor migranten die geen westerse taal spreken als moedertaal en nog minder onderwijs genoten hebben, is deze situatie nog moeilijker. Deze immigranten dragen de gevolgen van de hiërarchie die er tussen talen heerst. Wat ook meetelt, en Armenta ervaart ze aan de lijve, zijn taalideologieën die van taalkundige fouten een halszaak maken of vermenging tussen talen verbieden. Maar de huidige migratiestromen en globalisering dringen zo'n vermengingen voortdurend op, zodat die in de toekomst waarschijnlijk zullen leiden tot nieuwe talen en taalverhoudingen. De overdreven afkeer van code-switching en incorrect taalgebruik vormt dan een onnodige hinderpaal in een onvermijdelijke evolutie. [Chris Bulcaen]
Jos Derksen
De schrijfster beschrijft een proces van een aantal jaren waarin ze na het verlaten van haar moederland Colombia verblijft in Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland. Ze gaat bijzonder diep in op haar gevoelens en ervaringen ten aanzien van veeltaligheid en van meertaligheid. Op een originele wijze beschrijft ze haar persoonlijke ervaringen tijdens de leerprocessen en de talrijke ontmoetingen. Ze besteedt daarbij veel aandacht aan dagelijkse ontmoetingen op straat, in winkels, stations en dergelijke. De toename van internationale contacten en ontmoetingen wordt door haar aangeduid als 'ontbuitenlanderen'. Een waardevolle publicatie, zeker gezien alle debatten over programma's voor inburgering en de effecten daarvan. Doelgroep: relatief gezien zeer talrijk, maar vooral docenten en beleidsmedewerkers werkzaam binnen de inburgering en studenten aan lerarenopleidingen.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.