Van ijstijd tot skype : korte geschiedenis van Estland
Cornelius Hasselblatt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : NEDERLANDS 857 VOGE |
31/12/2002
Na de Tweede Wereldoorlog, dacht men, was discriminatie van vrouwelijke auteurs verdwenen, maar onderzoek omtrent dit onderwerp is niet gebeurd. Dit is reeds reden genoeg om deze mening in twijfel te trekken. Marianne Vogel doet het aan de hand van onweerlegbare feiten. Haar onderzoek richt zich kwalitatief en kwantitatief naar de recensies betreffende 10 vrouwelijke en 10 mannelijke auteurs over de jaren 1945-1960. Het resultaat is verbluffend herkenbaar.
De mannelijke auteurs zagen hun vrouwelijke collega's als een bedreiging en creëerden bij middel van de literaire kritiek een vernauwde visie aangaande de literatuur. Hun meningen waren dikwijls arrogant, misprijzend en kwaadaardig. De echte literatuur was mannelijk van oorsprong; wat vrouwen produceerden was van een lager niveau. Ook vrouwen deelden deze mening.
De eenzijdige opvatting dat het mannelijk is over de grote maatschappelijke problemen te schrijven en vrouwelijk wanneer men de intieme binnenhuisproblemen onder de loep neemt, lijkt wel achterhaald, maar toch, onderhuids blijft het aanwezig en medebepalend. Leest men boeken van vrouwen nog altijd te negatief en boeken van mannen te positief? Zoek het zelf maar uit, dit boekje geeft je de nodige instrumenten. Het zou m.i. trouwens nuttig zijn om een onderzoek te verrichten naar de kritiek op schrijvers van het mannelijk geslacht wier genderopvattingen niet zo duidelijk aanwijsbaar zijn en een meer androgyne benadering in hun werk tentoonspreiden.
Een uitstekende bibliografie, per hoofdstuk, sluit dit boekje voor iedereen die met literatuur begaan is, af. [Jos Daelman]
Hans Renders
In de reeks 'Taal en gender' onder leiding van dr. Agnes Verbiest en prof. dr. A. Agnes Sneller, auteurs van het standaardwerk 'Wat woorden doen; Cursusboek genderlinguïstiek'*, is nu een samenvatting verschenen die Marianne Vogel maakte van haar begin 2001 verschenen proefschrift 'Baard boven baard'**. Er wordt wel eens gedacht dat het wel meevalt met het onderwaarderen van schrijvende vrouwen na 1945. 'Inmidels is gebleken dat deze indrukken jammer genoeg niet kloppen.' Een handig resumé voor een wat breder publiek, maar ook in dit korte bestek roepen veel beweringen vragen op. Vogel laat het dadaïsme eind negentiende eeuw opkomen. Omdat het opleidingsniveau van de lezers zo is gestegen, laat men zich tegenwoordig minder door recensies leiden, zo beweert Vogel. De invloedrijkste recensenten uit de jaren vijftig, zo wordt zonder bron beweerd, waren onder meer Rico Bulthuis, Wim Wagener en Ben van Eysselsteijn. Vogel citeert Maaike Meijer die niet wist dat Mea Strand geen vrouw is maar het pseudoniem van Gerrit Kouwenaar, en kwantitatief onderzoek is goed omdat 'men er nogal eens aan twijfelt of vrouwen werkelijk onrechtvaardig behandeld worden'. Formaat 11,5 x 17 cm.; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.