Een open venster op de orthodoxe kerk
Ignace Peckstadt
Ignace Peckstadt (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Averbode, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 249.1 PECK |
31/12/2002
Het woord 'orthodoxie' roept beelden op van fundamentalisme en vasthouden aan rechtzinnigheid in de leer. Maar 'orthodox' betekent ook aanhanger van de oosterse kerk. Tussen beide uitleggingen bestaat wel enig verband, al legt men in de orthodoxe kerk er onmiddellijk de nadruk op dat het vasthouden aan de leer te maken heeft met een tijdsgebonden nabijheid met de traditie. Het houdt alvast een sterke dynamiek in, waarin de sterkte van Gods nabijheid voelbaar is. In 1054 kende de christelijke kerk het uiteenvallen in twee stromingen: de Latijnse (Rome) en de oosterse (Constantinopel) richting. Deze laatste kent verschillende benamingen, die alle terug te plaatsen zijn in 'orthodoxe' kerk. De invulling van het begrip spiritualiteit is veruit het grootste verschilpunt tussen beide richtingen.
In dit boek schrijft Vader Ignace Peckstadt, in het Gentse geboren en getogen Belg, bekeerd tot de orthodoxe kerk, een aantal opstellen over God, de grote Onbekende. Men hoeft al geen orthodoxe christen te zijn om aan te voelen dat Gods aanwezigheid in onze tijd niet meer wordt gevoeld. Peckstadt stelt dat wij evenwel niet zonder God kunnen, een ervaring die iedere mens iedere dag opnieuw kan beleven. Terwijl God in de mens zijn geluk vindt, zal de mens op zijn beurt in de sereniteit van het leven met zijn medemens, met en in zijn gezin, ervaren dat God rust en harmonie brengt, bewust of onbewust.
In verschillende overwegingen vertelt Ignace Peckstadt hierover, in een treffende, orthodoxe stijl: hiëratisch, soms afstandelijk, dan weer heel dichtbij. Voor een buitenstaander komt het vreemd over hoe de intermediaire rol beschreven wordt van priesters en 'functionarissen', vooral van mannen, in een kerkgemeenschap die op een devotionele en uiterst vrome manier gestalte geeft aan de verkondiging: God geeft iedere dag opnieuw leven, kent onze zorgen en laat ons nooit alleen. In feite worden vele dingen tot in de hoogste graad gesacraliseerd en gehiërarchiseerd. De priester en zijn omgeving zijn tussenpersonen tussen God en de mensen. God is nu eens ongenaakbaar, dan weer in volle wierook dichtbij. Steeds ondersteunt God de mens, zijn schepping. Het hoogtepunt is de eucharistie, daarin is de priester de spilfiguur, omdat hij God en de mens aan elkaar verbindt. Het mysterie is nooit veraf. [Frans L. Van den Brande]
G. Mathijsen osb
De Vlaamse jurist Ignace Peckstadt (* 1926) is een gekend en gewaardeerd mens in het maatschappelijk leven te Gent. Naast zijn advocatenpraktijk fungeert hij sinds 1975 als priester van de Orthodoxe Parochie van de Heilige Apostel Andreas te Gent en is hij pastor in de gevangenis en in ziekenhuizen. Voor het tijdschrift 'Apostel Andreas' schreef hij in de loop der jaren korte beschouwingen. Deze zijn hier gebundeld. Korte, leesbare teksten, die getuigen van een diepe spiritualiteit en een grote levensnabijheid. De traditie van de Oosterse mystiek wordt hier op geloofwaardige wijze doorgegeven. Achterin worden moeilijke woorden uitgelegd en vindt de belangstellende lezer literatuurverwijzingen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.